| |
 |
20 november om 15:59 |
| |
Onderwys
Bitsje jankerech weblogje gister, fonnen jim ok nyt? En dat terwyl ik 24 uur leden un heel fijn bericht binnenkreech fan un maat fan mij: de chemo slaat aan! Kyk dan mutte je nyt langer skrieme over werkdruk en lage loanen in ut onderwys, posityf ut weekend in. Opnieuw over ut onderwys, mar dan posityf. Nyt fersure Van der Veer!
Waterpoartsjo in Feemerkhal
We hadden fanmňrren de primeur fan de 52ste Waterpoartsjo! We dat binne ses fan myn learlingen en ik dy’t om 10.00 uur al in de feemerkhal fan Sneek stonnen. Om dęr de tentoanstelling fan de ‘Pluimvee- en Konijnenfokkersvereniging ‘Sneek & Omstreken’ fan kninen, kipen, dúven, sier- en waterfogels en cavia’s te besien. Witte kwakers en reusachtege Flaamse reuzen maakten wel indruk bij myn kyndes. Un kleurryk geheel, al dy Friese hoenders en dwerchhoenders. Tidens su’n besoekje fermoei ik myn kids nyt met allerhande info, ik laat se self sien en ontdekke. Aardech dat der dan altyd wel un frijwilleger is dy’t één fan myn learlingen un knyntsje in de hannen geeft om te aaien! We waren sumar un uur onder de pannen en wat ut moaiste was: “ We hoeven lekker niks te leren! ” Nee jonges jim hoeve fan mij niks te leren, onthou ut mar! Met un búze fol fearen en dry tussen de stangen fan syn briltsje liep één fan myn kyndes de hal út. ‘ Was een leuke morgen meneer! ’ En hij bedankte de frijwilliger an de kassa fan de Waterpoartsjo omdat ‘ se der fergees in mochten ’. Wat un rykdom!
Hessel en Patrick met un ontsnapt knytsje dat sij ' fonnen ' hadden
Robbie & Meindert in ut Fries Scheepvaart Museum fan Sneek
Foar Robbie was ut fanmňrren helemaal un bysondere mňrren. Weken leden, na anleiding fan oans besoek an ut museum, was Robbie der op út gaan om ‘ oude dingen ’ te soeken. Bij de súdeleke stadsrondwech had Robbie allemaal ouwe skatten fonnen. Un doas fol met skerven út lang ferflogen tiden. Hij nam ut allemaal met naar skoal, mar wú der ferder met gynéén over prate. Ut doaske kwam bij mij in de kast. Ik moest un ouspraak make met ‘die mevrouw van het museum’, want Robbie wú wete hoe duur at syn skat wel nyt was. En hoe oud. Fanmňrren was ut sufer, Robbie en ik hewwe wear in ut Fries Skeepfaart Museum weest. ' Die mevrouw ’ was der nyt, mar direkteur Meindert Seffinga wel en hij ontfing Robbie met alle égards. Dan gedrage je je nyt as direkteur, mar dan binne je ut gewoan!! Wat foar funksy Meindert het, sal Robbie wurst weze. “ Die meneer wist er wel veel van…” En Meindert nam alle tiid foar de jonge ondersoeker en fertelde in begrypleke taal over pňrslein en Makummer aardewerk. Probearde Robbie út te lęgen dat emosjonele waarde ( ‘ dat stukje van deze kandelaar heeft iemand driehonderd jaar geleden ook in handen gehad ’ ) miskyn nňch wel belangriker is as ekonomise waarde. Kňrtom Meindert Seffinga toande um un waar pedagooch en ik sat der bij en ik keek der naar. En ik genoat!
 |
| |
