| |
 |
22 november om 12:40 |
| |
Wethouwer Jan Bargboer in Mozambique
Sinds gister is wethouwer Jan Bargboer in Mozambique ankommen. Earder dizze week was op de ferskillende Sneker weblogs al te lezen hoe't ut hem in Súd-Afrika ferging. Bargboer is met twee metwerkers fan ut Wetterskip in Mozambique foar ut projekt ‘Fryslân aan slag voor goed drinkwater en sanitatie in het Zambezi stroomgebied’. Dat projekt is ontstaan in samenwerking met Vitens, Wetterskip Fryslân, provinsy Fryslân en de Friese gemeenten. Hierfoar het Sneek un budget fan 33.000 euro beskikber steld (1 euro per inwoner).
Hierbij de belevenissen fan de wethouwer fan de earste twee dagen in Mozambique.
VRIJDAG: reizen van Zuid Afrika naar Mozambique
Vandaag eigenlijk alleen in vliegtuigen en op "airports" geweest. Wachten, overstappen en hopen dat de koffers zijn meegekomen. Vandaag stond de transfer van Kaapstadt via Johannesburg naar Mapotu (Mozambique) op het programma. Zuid Afrika, de "Western Cape" valt reuze mee als je hier aan komt. TIA, This Is Africa... Al bij het overvliegen van de stad bij de ingezette landing blijkt dat dit land er echt veel SLECHTER voorstaat dan het deel van Zuid Afrika waar we eerder waren. Ook de ontvangsthal doet oud aan. Nadat de Portugezen hier zijn verdwenen is er waarschijnlijk niets meer gedaan aan het vliegveld. Allereerst moeten we allerlei controles door. Stempel hier, stempeltje daar. 170 rand per persoon betalen (we hebben nog geen geld van Mozambique) voor een visum. Bij de douane loopt een man op ons af. "Follow me". Koffers op het karretje en vervolgens controle. De bagagerunner smoest wat met de douanier en ineens mogen we doorlopen, onze koffers mogen dichtblijven.
Als we naar buiten lopen staan minimaal 10 man ons op te wachten om onze koffer te beveiligen/ te dragen. En dat terwijl we al een bagagerunner hebben. 4 jongens komen op me af rennen. "Please Sir, please... i need some money for a bread. Just 1 rand then...". We worden opgehaald door Linda van Vitens-Evides. Als we het parkeerterrein van het vliegveld afrijden blijkt pas waar we terecht zijn gekomen. Open rioolstelsel, honderden winkeltjes, overal auto's, bedelaars, kooplui en krantenverkopers. Please please...
Na een rit van een kleine 20 minuten komen we bij een goed hotel aan. Luxe bij alles wat we de afgelopen week in Zuid Afrika hebben meegemaakt. Mr B. Willem wordt ingeboekt om er achter te komen dat er niet is gereserveerd. Gelukkig kunnen de kamer van Mr. Willem Bargboer wel krijgen, "he did not show op yet". Na uitleg te hebben gegeven dat er door de reisorganisatie wellicht wat gegevens door elkaar zijn gehaald kan ik mijn kamer op de 7e verdieping betrekken.
Eerst even snel de stad in. Please please.... watches for almost nothing, please please, so beautiful... my friend, my friend i make you a very very good price.
Terug in het hotel, eindelijk... internet. Alleen geen draadloos ontvangst. In de internetcorner van het hotel plug ik de netwerkkabel van de PC van het hotel in mijn laptop en eindelijk... ik kan even chatten en videobellen met de kinderen en mijn vrouw. Prachtig om te doen en fijn om ze even te zien en ongestoord (en zonder haast van de onbetaalbare telefoonminuten) te kunnen praten.
's Avonds gaan we uit eten met Linda en haar man. We praten over de landen in Afrika en hoe het staat met de landen. Uiteraard bespreken we het project van de province Fryslân, de 31 gemeenten, Wetterskip Fryslân en Vitens in het kader van de Millenniumdoelstellingen. Duidelijk is dat de medewerkers van Vitens het in basis eens zijn met de opzet van het project maar ook vinden dat er daadwerkelijk iets moet gebeuren in het land. Capacity building is mooi, maar nooit zonder het leggen van pijpen voor schoon drinkwater en rioolstelsel voor het afvalwater.
Please... please.... Can i use the internet now? Oh, het is een toerist. Een Engelse. Dus morgen meer!
ZATERDAG: Armoede troef.
Vandaag ( zaterdag ) voor de 2e dag in Mozambique. We hebben gisteravond gesproken met medewerkers van Vitens hier in Maputo. Een warme, klamme en vieze stad. Overal liggen stapels afval en hier en daar hebben we al kakkerlakken gezien. Afdingen kan hier veel geld opleveren blijkt. Voor een uit speksteen gemaakt beeldje blijkt na 200 meter de prijs terug te kunnen van 1.500 Mt (zo'n 50 euro) naar 500 Mt. Uiteraard wel na de nodige opmerkingen dat het echt niet lager kan. De verkopers werken in groepen van een man of 10 en lopen allemaal dicht bij elkaar. Als je oogcontact maakt met één van de verkopers lukt het niet meer om snel van ze af te komen.
Bij het wandelen door het oude stadscentrum, gebouwd door de Portugezen, valt op dat prachtige huizen vervallen tot bouwvallen. Hier wordt niets meer aan onderhouden. Bij elk zichzelf respecterend restaurant, bank of winkel staat een zwaar bewapende groep bewakers. Voor ons hotel lopen standaard een drietal beveiligers rond. En toch blijken we, volgens de mensen van Vitens, in bepaalde straten gewoon veilig op straat te kunnen en mogen rondlopen. Het is niet aan te bevelen om de krottenwijken („the slumps") in te gaan.
Naast het hotel is het gemeentekantoor. De hele dag is het een komen en gaan van prachtige bruidsparen. Ondanks de hitte zien het paar en de bruiloftsgasten er fantastisch gekleed uit. Koortjes zingen dat het een lieve lust is. Fantastisch om te zien en om mee te maken.
De bestrating hier is minimaal 10 maal slechter dan de slechtste straat in Sneek. Bomen wortelen blijkbaar bovengronds door de steenachtige ondergrond. De straten stinken naar rioollucht. Mensen gooien al hun afval gewoon direct op straat of in wat wij een plantsoen zouden noemen. Gisteravond troffen Sybren en ik een ingestort rioolput aan met daaromheen plassen (riool)water. Op grote afstand er om heen lijkt het beste.
Het moet vreselijk zijn om de hele dag te bedelen voor je geld, al dan niet als handelaar in Afrikaanse pruilaria. Er worden ook echt heel mooie dingen verkocht. Maar het zijn vooral de nepsigaretten, de nep horloges (Rolex), sigaretten. Hier en daar tref je schoenpoetser die voor 35 Mt (€ 1,15) je schoenen als nieuw maken. Op zijn tijd wat te doden maakt hij handgemaakte schoenen. Voor € 15,-- heb je de schoenen die je wilt hebben. Eten en drinken is hier niet goedkoop. Jos, één van de 3 deelnemers heeft hier jaren gewoond en ook de medewerkers van Vitens laten ons weten dat het leven hier qua eten en drinken gewoon te duur is geworden. Weliswaar de helft van wat je betaalt in Nederland, maar gelet op het feit dat het gemiddelde inkomen hier heel erg laag is (zo'n 50 dollar per maand) is Maputo in dat opzicht duurder dan bijvoorbeeld Kaapstadt.
Er ontstaat hier een nieuwe groep rijken. De mensen van Vitens lieten ons dat ook zien door ons mee te nemen naar een club die in hartje Amsterdam niet had misstaan. We moesten zelfs wachten om een plaatsje te krijgen. De verschillen tussen rijk en arm zijn hier nog veel groter dan in Zuid Afrika krijg ik het idee. Vanmiddag hebben we een bespreking (en rondleiding door de stad) met mensen van de ambassade van Nederland. Morgen vertrekken we met het vliegtuig naar Tete in Mozambique. De temperatuur schijnt daar tussen de 40 en de 45 graden te liggen. Ook in die zin zijn de verschillen tussen Nederland en Mozambique groot. |
| |
