| |
 |
3 desember om 17:18 |
| |
Anita M. Andriesen ( 1957 - 2008 ) I.M.
" Toen ik krekt te hoaren kreech dat ik kanker had, bin'k gewoan naar myn werk toegaan. Ik hew der héél open en earlek over praten. Ut is krekt as un swaar pakje dat je op tafel dellęge, in de hoop dat anderen dat ok even un endsje foar je metdrage. Dat maakt ut allegaar wel wat lichter."
Dat sei Anita Andriesen maandachavend 3 april 2006 teugen mij toen we ut over kanker hadden. Ut was dy bewuste avend in ut foarjaar fan 2006 de earste kaar dat we mekaar sagen. Ik mocht har interviewe foar de Friesland Post. Ut wurdde un hele bysondere avend, nyt sumar un interview. In de somer fan 2003 krijt Anita de freesleke sykte dy't kanker hyt. Na dy onheilstiding seiden de dokters toen teugen har ' het is vanaf nu alleen overleven, niet genezen '. Tňt dy bewuste derde april. Toen sat Anita freeslek in spanning, want de folgende mňrren sú se te horen krije ňf de kanker wear teruch was in har lichem. Dat sette dy (foar-) avend fan oans gesprek dan ok in un heel ander dachlicht. We hewwe dy avend heel open met mekaar praten, al konnen we mekaar al jaren. Anita in Bildts ( ' dou skriëfst ut mar in ut Snekers op ') en ik in ut Snekers. " Dat ik nou su open met dij praat over dizze dingen, het te maken met ut feit dat ik héél open bin. Ik bin ok un échte Bildtker, dy't su met de klompen in ut spul komt. Toen Anita in april 2003 foar ut earst met kanker konfronteard wurdde sei se bij binnenkomst in ut Provinsyhús ' ja der is yts, ik hew burstkanker. ' Toen deed Anita Andriesen de bewuste útspraak fan ut sware pakje.
' De sykte het myn kijk op ut leven wel feranderd. Ik leef bewuster. Ik steek miskyn nňch wel even feul tiid in myn werk, 50 tňt 60 uur per week, mar ut is anders. '
Ik lei Anita toen ok un antal woarden foar węr't se op reageare mocht.
Geloof?
' Gerefňrmeard. Ik gaan nyt mear naar de kerk, mar ik geloof bin ik noait kwytraakt. Ik sal mij ok noait útskriëve late. Ik bin nňch altyd belidend lid. Ik kom nyt un soad in ut gebou, mar ut binne wel myn nňrmen en waarden. Ut opkommen foar de swakkeren in de samenleving en dat past heel goëd bij de PvdA-polityk. Ik gaan praktys met ut geloof om. Ik bin in 1987 lid fan de PvdA wurden. Ik sęch der earlek bij as ut CDA un echte progressieve fňlkspartij wurden was, had ik un probleem had. Ut is echter noait gebeurd, ut is op de measte plakken un rechtse konservatieve partij. '
Hoop ?
' Dat ik gesond bliëf en dat myn kyndes su oud wurde, dat ik dat self metmaak. '
Liefde ?
' Myn man. Sytse! '
Gesondheid ?
' Ja...ja...Met kanker as onderdeel fan je leven tóch overleve. Dat is gesondheid. '
Toekomst ?
' Sien ik wel, dęr hew ik gyn ferwachtingen over. Ik hew der gyn beelden fan. Ik hew noait yts pland. Dingen gebeure. Der komme kaansen. Je pakke se, ňf je pakke se nyt. '
Na ut interview kreech ik op dinsdachmňrren 4 april 2006 un telefoantsje fan Anita har sikretaresse: ' Ik moest dy fan Anita belle. Ik hew un tryste mededeling. Ut is nyt goëd. Der binne kankersellen in ut longfocht fonnen...'
Na dy aprilmaand hew ik nňch un antal kearen kontakt met Anita had. Se ging se met naar de Fanfare en kwam dit jaar ok nňch bij de útreiking fan de Aggema-bokaal fan Karnavalsfereniging de Oeletoeters. Se hield fan karnafal sei se toen teugen mij. Dit najaar had se graach in un gastrňl metdoën willen tidens de Bonte Sneker Avenden. Ut wurdde um nyt, se was te siik. Mar ondanks alles sei se nňch ' folgend jaar doën ik met! '
Ut sal der noait mear fan komme. Anita Andriesen is fandaach op 51 jarege leeftyd overleden in har geliefde woanplak Ouwebildtsyl.
Anita Andriesen tidens de útreiking fan de Aggema-bokaal op 2 februwary 2008 in Sneek. |
| |
