 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
6 desember om 12:24 |
| |
Doet Boersma in Sina
Un keunstnares węr't ik groate bewondering foar hew is Doet Boersma. Un fakfrou op en tňp. Gyn prutser ňf subsidy-striker, nee un keihard werkende frou met kruiwagensfol kreatieve ambisy's. Op dit moment is Doet in Sina ( je magge om mij ok wel Sjina sęge ), op útnoadiging fan infloëdrike Nederlaners dęr. Doet werkt en woant un skoftke in ut Ferre Oasten. Gisteravend stuurde ik un mailtsje na Doet,fanmňrren kreech ik al un mailtsje fan har teruch. Over tien dagen is dizze ondernimmende dame wear teruch in Fryslaan. At Doet Sina weet te feroveren, dan staat der nňch wat te gebeuren. Eén op de ses weareldburgers is un Sinees! Hierbij ut interview dat ik twee jaar leden met Doet Boersma had. Hewwe jim eventsjes wat te lezen.
" De kleurrijke wereld van Doet Boersma
Doet Boersma ( 1958, Wjelsryp ) is professioneel kunstenaar. Ze studeerde aan de Kunstacademie Minerva Groningen. Woont en werkt in het voormalige gemeentehuis van Ljouwerterdiel aan de Schrans in Leeuwarden, het pand dat overigens ooit ook als muziekschool diende. Haar schilderijen worden regelmatig geëxposeerd in binnen- en buitenland. Een vrouw met passie, die haar indrukken naar vormen en kleuren transformeert, sprankelend, sprekend en soms ook ingetogen zijn haar schilderijen. Maar vooral kleurrijk. Als fotograaf Robert Posthumus aan Doet vraagt wat voor foto zij het liefst bij het interview ziet antwoordt de kunstenares: “ It moat ien grutte kleure-orgy wurde, sa’n foto wol ik…”
Doet Boersma is sinds 1993 zelfstandig ondernemer, samen met haar man Jaap geeft ze leiding aan het creativiteitscentrum, waar schildercursussen worden gegeven. Wekelijks komen er een paar honderd mensen over de vloer, waarbij les wordt gegeven door gemiddeld 15 docenten. Een groep vrijwilligers staan Doet en Jaap bij, zodat de schilderes genoeg tijd vrij kan maken om zich als kunstenares verder te ontplooien.
“ Minsken freegje Jaap gauris ‘schildert U ook?’ Jaap seit dan altyd ‘ja, de kezinen!’ Ik wol mar sizze, der moat hjir fansels wat gebeure. Ik bin űndernimmer, ik haw graach kontakt mei minsken dy’t hjir skilderje wolle. Ik mei graach lesjaan oan motivearde minsken, ik fyn dat ynspirearjend. Ik bin ek faak oan it prekjen. Fertel de kursisten altyd wat goed is oan har wurken, mar doar ek wol te sizzen dat in streep de folgjende kear better tin of dik oanset wurde kin. Ik mei graach dingen oerbringe, at minsken hjir komme kinne se bygelyks gjin grien minge, at de kursus dan foarby is, witte se perfekt kleuren te mingen. Dat fyn ik prachtech ”, vertelt Boersma over haar activiteiten.
Doet Boersma is enthousiast als ze over haar Skildershűs, dat ook als galerie dienst doet, vertelt. Voordat Doet en Jaap intree het pand namen woonden en werkten ze op een vrachtschip. Doet gaf op locatie zelfs cursussen vanaf de Impala. Na een rondleiding door het gebouw komen we aan op haar atelier, een aantal grote schilderwerken staan op de ezels, nog niet klaar maar de kleuren spatten er al vanaf. Doet verkleedt haar.
“ It is útsűnderlik as ik in skjinne broek oan haw yn myn atelier. De jekkers komme by ús thús fan’e pleats. Dy hie ús mem altyd oan at se de kij ophelle. Doe’t se opholden boer te wezen haw ik de jekjes fan ús mem krige. En doe hie ik hieltyd de ferf op’e broek. Doe sei ús mem dat der wat langere jekjes komme moasten. En no haw ik se oant op’e grűn. Nei 14 dagen kaam ús mem hjir en it earste wat se sei wie ‘hast se no al smoarch?’ Moai no?!”
In haar atelier staan verschillende werken die nog niet klaar zijn. Doet werkt meestal aan een stuk of tien dingen tegelijk, het moeten wel schilderijen zijn die een zelfde sfeer uitademen. Met name in haar landschappen kan Doet haar kunstenaarschap goed kwijt. ‘ Kleur, vorm, sfeer van veelal het Friese landschap, dynamiek en abstracties. Dit resulteert in een bombardement van kleur, want zij is een colorist als geen ander, maar schuwt ook ingetogenheid niet,’ staat op haar fraaie website te lezen. Doet Boersma:
“ Ik neam it altyd in tear evenwicht, dy ferskillende stilen fan my. Ik haw galeryhâlders dy’t allinne myn kleurrike wurk sykje, omdat se der wis fan binne dat soks goed ferkeapet. Mar der binne gelokkich ek minsken dy’t dy oare skilderijen fan my hawwe wolle. Ik meitsje it ingetogen en it kleurrike like leaf. Ik meitsje it, it is myn hânskrift. Wat oaren der foar stimpel opplakke, moatte sy witte. It is myn hântekening.”
Terwijl Doet druk aan het vertellen is, tipt ze met een kwast de verf in grote huzarensaladebakken. Wit in het midden, de warme en koude kleuren er naast. Het mengen van de verf doet ze op op een grote tafel, die er door al de kleuren nogal bont uitziet. Er komen steeds meer grote kleurenbobbels op. Het is een bont geheel. Omdat de schilderes tijdens het schilderen voortdurend bezig is te zien hoe de verhoudingen zijn, werkt ze met spiegels.
“ Sjoch moatst flak by it doek stean, dan sjochst yn spegelbyld de grutte bewegingen folle better. Sjoch hjir binne dat flekken. Ik wurkje al lang sa. Rembrandt skildere al mei help fan in spegel. Ik fyn it ek in moai middel ”, doceert Doet.
Doet Boersma slaat eigenlijk ook nooit opdrachten af, om de simpele reden dat zij van het schilderen bestaan moet. Laatst kreeg ze nog een opdracht van iemand die graag wilde dat Doet het kerkje van Hylaard voor hem schilderde. Hij ging voor vier jaar naar Qatar en wilde daar in het emiraat het thuisgevoel behouden door een schilderij van de Friese expressionist.
Reacties
Doet Boersma krijgt regelmatig commentaar op haar werk, zeker als er weer eens een expositie van haar te bewonderen valt. Nog niet zo lang geleden exposeerde Doet haar werk in een kleine galerie ergens in Zeeland. Een Zeeuwse kunstliefhebster had de expo van Doet bezocht en mailde haar. Doet Boersma:
“ Op ien fan de skilderijkes dy’t dęr hong haw ik in fytser op de Boksumerdaam setten. Moaie kâlde kleuren, mar ek de waarmte fan it winterreid binne te sjen. Krij ik dus in mail fan dy frou en dy hie foar it acryl op doek stien. ‘ Lieve Doet, wat jij eenzaam voelen. Sterkte!’ Ik mailde de frou werom en skreau dat ik it in moai skilderijke fűn. Ik fiel my eins hielendal net iensum, kâld of winters of sa. It duorre eefkes foardat ik antwurd werom hie. ‘ Doet het spijt me, maar ik voelde mijzelf op dat moment een beetje depressief ’. Ik tink dat sa’n reaksje tekenjend is. Je eigen ferhaal faak werjaan. Minsken sizze en fine alles oer je wurk. Guon fine it te maklik, te ienfâldich of te kleurryk. Oaren fine it gewedich moai. Ik skilderje net om in goed gefoel oer te bringen, mar ik skilderje omdat it sa graach doch. Lânskip is wol myn ding. Ik bin út de klaai weiskuord en dat sil noait oars wurde. Ik jou dęrom ek graach bűtendoar les. Yn Frankryk, yn Portugal, ik wenje dan wol yn’e sted, mar ik soargje der wol foar dat ik in soad bűten bin. ”
Ierland
Afgelopen zomer is Doet Boersma voor een periode van zes weken naar het Ierse Ballyvaughan geweest om daar als ‘artist-in-residence’ te werken. Ze huurde er een appartementje in het dorp, dat twee kilometer van de kunstacademie The Burren College of Art verwijderd is. ‘Lekker wurkje yn in folslein oare omgeving’, was één van de doelen die de kunstenares haar had gesteld. Het project ( ‘ in kadoatsje foar mysels ’ ) werd een succes, op zondag 8 juli hield Doet een expositie, die druk bezocht werd. "
Wie Doet Boersma folge wil in Sjina mut mar eventsjes op www.doetboersma.nl klikke!
Foto's Robert Posthuma |
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
