| |
 |
19 desember om 17:11 |
| |
Utslape
Op myn earste frije dach fan de kerstfakaansy gaat om halfacht de wekker. Nyt su freemd, want op dat tystip had ik ut apparaat gisteravend ok insteld. Dus niks gyn útslaperij ňf wat der dan ok foar deurgaan mut. Ik slaap namelek noait út, fyn ut sonde fan de tyd, dy hele slaperij. At ut nyt noadech was foar je lichameleke gesteldheid, dan ging ik noait wear op będ. Mar goëd, to de point. De auto moest al noadech naar de grazy, groate beurt en APK keuring.
En oaly ferferse, ik was al mear as 1000 kilometers over datum.
Ut geeft ok eventjes an hoe’t ik met myn auto omgaan, un ordinęr ferfoermiddel, mear waarde hecht ik der nyt an.
Kom ik bij grazy Deinum, je sitte dan ok hast in Top & Twel ( nim mij nyt kwalek Oppenhuizen & Uitwellingerga ), foar un stadsmantsje feul te fer om te fytsen, laat staan te lopen as de auto inleverd is. Ik fraach an de Sneker Opeldealer ňf hij mij naar hús toe brenge wil.
‘ Nee, kinst wol eefkes in auto fan ús mei krije! ’
‘ Bęst, welke mach ik metnimme? ’
‘ Krij dy grize mar, mei 80 op it nűmerboerd. ’
Ik krij un sleutel en loop naar ut grize Opeltsje dat op ut terrein fan Deinum staat. Hoef de deur nyt iens te openen, ut wagentsje staat nyt op slot. Sterkernňch der sit un sleutel in ut kontakt. Ik ryd fut in de leenauto en gaan naar hús. Nňch gyn kertier later belt Deinum.
‘ Watfoar auto hawwe jo meinommen? ’
‘ Dy grize met 80 op ut nummerbňrd! ’
‘ Dat bestiet net, want dy stiet hjir noch.’
‘ Oh…, nou ik sal eventsjes kieke watfoar auto as ik dan metnomen hew. Nou ut is un grizenéén en der staat ok 80 op ut kenteken. ’
‘ Lęs it nűmer dan eefkes op. ’
‘ Ehh…’
‘ Ho mar, jo hawwe de auto fan in oare klant meinommen.’
‘ Nou dat is ok wat. En dy mut um seker wear teruch hewwe. ’
‘ No at jo dat regelje wolle. Kinne jo de auto hjir wer bringe? ’
‘ Ik kom der an. ’
Ik stap in de auto en ryd naar Deinum. Ik bin nňch mar amper in de Sophiastraat, 50 meter fan hús, ňf de ‘ ferkearde ’ auto geeft der de brui an. Hij sputtert nyt iens teugen, bliëft gewoan midden op de dyk staan. Der sit werklek gyn druppel benzine mear. Ik stap út en probear ut wagentsje an de kant te duwen. Ut wil nyt! Un groate frachtwagen fan Appy Happy begint te toeteren, de sjauffeur het skynber last fan kerststress. Ik hew ut swit op’e harses. Stap wear in de auto en doën de alarmlichten an. Sien dan dat de auto op de haanrem staat. Ja, dan krijt Wout Zijlstra um fanself nyt iens fan’t plak. Haal de haanrem der ou en stap wear út. Nadat ik de grize kar an de kant setten hew loop ik naar hús. Deinum belle en útlech geve.
‘ We komme der oan, bliuwe jo mar thús sitten, we helje de auto wol op.’
Ferdomme, węrom is der nou inenen wel un mantsje over? Fijf minúten later weet ik ut. Ut is de eigenaar ( de klant ) fan de ‘ ferkearde ’ auto.
Hij siet mij hoofdskuddend an en ik hoar um denken:
‘ Dou must us un kear goed útslape…! ’ |
| |
