| |
 |
18 april om 14:09 |
| |
Strúkelstienen
Myn earste bijdrage an ut Omrop Fryslân programma It Radiofoarum gister ging over de strúkelstienen dy’t folgende week in Sneek op ferskillende plakken plaatst wurde salle. In de ' Sneeker ' fan oulopen donderdach skriëft Cees Walinga ok over dit projekt. Mňrrenavend is der in Café Vellinga un lezing deur de inisjatyfnimmer fan dizze stienen, Gunther Demnig. Dat ut plaatsen fan dizze stienen de herinneringen an de wechfoerde Joadse stadgenoaten levend houwe mut is de achterlęgende gedachte. Gisteravend kreech ik un mailtsje fan Nienke Hoekema n.a.f. it artikel in ut ' Sneeker Nieuwsblad ' en eardere públikasy’s over ut onderwerp op dit weblog. Nienke mailt mij ut folgende en ik kreech toestemming om de mail integraal op dit weblog over te nimmen. Eigenlek binne dit soart reaksy’s de bedoëling fan de strúkelstienen, ferhalen deurgeve. Bedankt Nienke foar dyn mail!
“ Hoi Henk ,
Even een reactie op het artikel in de Sneeker van donderdag en het artikel op je site van 12 april over de Stroffelstiennen.
Het café van Pino was NAAST de cafés van Vellinga aan de Korte Veemarktstraat. Hier zat na Pino Chris Goes in en later de dansschool van Vergonet ( nu appartementen ). In de krant wordt beweerd dat Pino dus in het café van ( later ) Vellinga woonde, maar dat klopt niet. Dit is mogelijk wel gezet door een Joodse familie, vandaar nog aanwezige Davidssterren in de ramen bij Vellinga. Ik heb hierover al contact gehad met Wibo de Visser en met De Wieren, in de hoop dat de steen nu toch op de goede plek komt te liggen. Tabe Radsma heeft me hier vanavond over teruggebeld en ik heb het uitgelegd. Ik ben daar geboren en weet zeker dat de situatie was zoals boven omschreven.
Nog een anekdote:
Toen Pino ( dus de vader van Lientje Pino ) moest onderduiken, vroeg hij aan mijn ouders of hij hier op de Geeuwkade 52 's nachts mocht slapen bij hen. Er werd een extra bed op zolder gezet en 's avonds laat kwam Pino.
Ik was toen plm 5 of 6 jaar oud en vroeg 's morgens aan mijn ouders wie er in dat bed op de zolder sliep?
Mijn moeder zei " de dienstbode van Pino ". " Zij hebben veel gasten en daarom moest de dienstbode bij ons logeren ".
Ik twijfelde daar aan en zei de andere morgens; " die dienstbode hoest als een man en heeft geen haar " ( Pino was kaal ).
Het werd dus te riskant dat ik dit buiten ging vertellen (was een flapuit) en dus besloot Pino om elders een plaats te zoeken.
Mijn moeder vond dat overigens wel jammer, want die kreeg een zakje met echte thee van Pino en echte eierkoeken naar geheim recept van de dames Pino aan het Zuidend.
Zij zijn toen naar Hazerswoude gegaan en zijn daar later opgepakt en naar Auschwitz getransporteerd. Pino is dus ook niet in Scheveningen overleden, Tabe Radsma bevestigde dit ook.
Nienke Hoekema "
In un oud foaroarlňchs adresseboek fan Sneek fon ik de naam fan J. ( acob ) Pino en dęr staat dat hij syn café an de Korte Veemarktstraat nummer zes had. Foar dat pand mut dus ok ut earste strúkelstientsje plaatst wurde. In de earst kommende maandach-edisy’s fan ut Sneeker Nieuwsblad sal Jantje Bazuin ferhalen fan de dry Joadse family’s Pino públiseare. |
| |
