| |
 |
23 mei om 14:02 |
| |
Skoalreiskes
En al wear saterdach! De dagen en weken fliëge foarbij. Ok de oulopen week wear nyt stilsitten. Gun mij soms amper de tyd om dingen te notearen. Nee, sit nergens over in, ik laat mij nyt leve. Ik leef! Fanmňrren de dach begonnen met ut lezen fan un fantastys moai fers fan Ester Naomi Perquin. Lees mar eventjes met:
Schoolreisje
‘ Duik maar onder jongens, de bus rijdt
straks het schoolplein op, ze zullen denken
dat jullie allemaal zijn opgelost.’
Iemand duwde mij het donker tussen banken in,
plat tegen de stinkende wand zag ik
stromen snoeppapier met appelsap
rond vierenveertig schoenen.
Was ik de kwijtster van de klas?
Ik dacht dat ik verdwenen was,
zelfs toen de rest als uit één mond
verdovend gillend bovensprong
en huilde toen ik, jaren later pas,
door mijn boze vader werd gevonden.
Oulopen week, dinsdach, hew ik ok wear un reiske had met myn skoalkyndes. Nee, nyt su’n reiske in un súper-de-lúkse-touringcar-bus fan Syperda, mar op’e fyts. Ok nyt naar su’n freeslek pretpark dęr’t se kyndes ousette: bakje patat foar dry euro’s! Nee, we hewwe fanneweek naar Het Kleine Paradijs tussen Roadhús en Oasterend weest. Midden in ut groëne greidelaan, an de boarden fan de Franekerfaart leit dy Hof fan Heden. Nou kan ik hier de perfekte pedagooch wel úthange, mar de earlekheid gebied te skriëven dat ik dinsdachavend ut gefoël fan un útknytpte sitroën had. Slopend om met un groep fan 18 púbers der op út te gaan. Mar ok freeslek boeiend om te sien hoe’t krekt oans kyndes reageare. PDDNossers en ADHDers gunne je op sukke dagen un perfekt inkijkje in hun weareld. Ik hew al dy gebeurtenissen earst mar besinke late om der nou nňch wat over te skriëven. Un ferslach.
Om halfnegen sette we ou. Op de fyts. Foar kyndes dy’t met de bus komme is un skoalfyts regeld. Nňch binnen de stadsgręnzen, an de rane fan de rondwech, het S. één fan de trappers folledech fan un nije skoalfyts outrapt. Wat un kracht! Kollega J. fytst met twee stasjęres deur. Ik wacht. Eventjes later haalt un andere kollega S. op met de auto. As un prinses wuift se goeie teugen mij. Ik mach allienech ferder fytse. Un bitsje stadsjonge het un pesthekel an fytsen. Ik dus ok.
" Ga maar zitten in de buitentste kring "
At ik in ut Kleine Paradijs ankom, sit de hele meute keurech netsjes in de bútenste ring om un koud kampfuur. Willem fan ut KP leit út wat we doën salle, Earst pylk en booch skiete en bij un klimwand opklautere. Ik gaan met de pylk-en-booch-groep met. Willem doët ut foar. ‘ Je moet vooral niet op je klasgenoten richten ’. Tien sekonden later draait één fan de jonges sich om naar oans en met de pylk en booch in de anslach fraagt hij ‘ is het zo goed meneer? ’ Oeps!
Ut klimwandklauteren is gyn probleem, allienech ut antrekken fan dy broekjes om de life-linen an fast te gespen. Hearehitskes je houwe ut nyt foar mooglek hoefeul inspanning dat kost!
Later as apen tussen in fol foarjaarsblad staande bomen deurklimme, je wane je in de rimboe fan Lange Tabbetje. Ut gaat need. Niks gyn ses meter tussen de slingerapen, su dicht moogelek op mekaar en dan mar swaaie met de handel. “ Dit gaat écht niet goed ”, sucht Willem. Ik fyn ut wel metfallen.
Un eigen fuurke make, met un spesjale sleutel. Ut kost moeite, mar dan fikt ut ok prachtech. Wonder boven wonder gaat ut deechkneden en broadsjebakken as un tierelier. Mar węr is tňch dy ene sleutel bleven? Duurt un uur foardat ut ding wear boven water is. Sat sumar bij un ander in de kapúsjňn…
Tiid om naar ut Kontikiflot toe te gaan. Met twintech man op un flot. Boven op mekaar. Niks gyn eigen plekje. Dat su nou en dan wurdt der un feech en un skop útdeeld. Mut kanne tňch. An laan springe met allemaal jonge anplant. “ Is dit jonge aanplant meneer, dit wat ik nu in mijn handen heb?” Ja hoor dat wás jonge aanplant!
Willem is wel oké!
Un echte skatkaart!
Op’e teruchwech slaat de ferfeling toe. “ We zouden toch in een kano? ” “ Hew ik noait seid!” “Ja hoor, dat heb je wel gezegd. Ik vind werken in een schoolboek véééél leuker! Ik vind er geen sodemieter aan op zo’n stom vlot!” Wilem het un oplossing, hij set de seurkonten fan ut flot en se magge in un kajak teruchpeddele sonder peddels. Willem is un held! “ Verdomd het lukt die gasten ook nog! ” Ja, ik had nyt anders docht Willem. Nňch gyn 100 meter leit de kajak op de boaiem fan de Franekerfaart. Staan de dry muiters te juichen. “ Dit is pas vet cool! ” De geur fan blauwe jeiter rúkt as parfum!
At der om 4 uur middachs ouslúten wurdt het Willem ut over un ‘ onvergetelijke groep die hij niet snel vergeten zal. ’ Willem foëlt de dingen wel aardech an. Op myn fraach ňf iemand nňch wat sęge wil gaan S. en M. staan. S.: “ Ik vond het boogschieten heel erg mooi, ik vond het een hele fijne dag!”
Dęrna M.: “ Mijnheer ik wil eerst mijn excuses aanbieden voor mijn grote bek die ik vanmiddag tegen U heb gehad. Sorry hoor meneer. Ik vond het écht een prachtige dag! ”
Ik staan fersteld, hew súver un brok in de strňt.
Fijf minúten later fyts ik fut met in myn kielsoch allemaal únike kyndes richting Sneek. Dwars deur de landerijen. Un paar krosse su tussen de koeien deur. “ Wat nou netsjes twee an twee? Dat doe je toch niet?! ” Ergens in myn achterhoofd herinner ik mij WATER-VUUR-AARDE-LUCHT!
De kyndes hewwe oulopen week niks bij my leard, mar wat se dęr in ut Kleine Paradijs metmaakt hewwe fergete se noait wear! Ik trouwens ok nyt.
" Węr is P.? Het iemand P. sien? " |
| |
