| |
 |
11 júly om 12:31 |
| |
Wachte
In ut ferleden haalde ik foar ut skriëven fan fersen nňch wel us inspirasy út alles wat met de doad en sterven te maken had. De laaste jaren amper mear. Ik sneup hoochút nňch over ut net om te lezen wat anderen over ut hier-na-maals skriëve. De dichter Gerrit Achterberg kon der wat fan. Fanmňrren bleef ik hangen bij regels fan dizze dichter
DE JAREN MAKEN HOEKEN IN EEN MENS
en
HET EIND LAAT IEDER LICHAAM EVEN KOUD
en
ALLES WORDT ENKELING. EEN EIGEN GRAF
WACHT OP HET KERKHOF ZIJN BEWONER AF.
Mar ik hoef nyt alliennech bij Achterberg te wezen as ut om treffende sinnen gaat. Ok Sneker W.W. reagearde imponearend. “ Thuiskomen uit het ziekenhuis om voorgoed weg te gaan ”.
Dat raakt op dit moment, meer as ik wete wil. |
| |
