| |
 |
31 augustus om 17:37 |
| |
Seldsaam onhandech bin ik. Wat myn ogen siën ferniele myn hannen. Teminsten at ut yts op technys gebied is. Fanmňrren foardat ik naar skoal toe sú, earst tien minuten foar ut rút sitten. Gaan dy buien nau richting Sneek, ňf komme dy plęnsbuien út Sneek wech? Tňch mar op de fyts. Ik trap my ut laplazerus, ik hew blykber altyd teugenwyn. Op skoal ankommen, hew ik ut gefoël dat myn bannen na seuven weken rust nyt al te fňl mear binne. Sú ut dęrom ok su swaar trappe? Bannen mar us oppompe. Ok al gyn súkses. Ik kan der gyn lucht inkrije. Kollega Hans siët my an ňf ik su krekt in de sneeuw sketen hew. 'Kinst ferdomd noch net iens in bân oppompe'. Ik gaan mar wat graach an de kant. Binnen twee minuten binne beide bannen fňl lucht. Je mutte ut fentyl loof ik un bitsje losdraaie anders wil de lucht der nyt in. Seit Hans. Hat ik nňch noait fan hoard. Na de herstfekaansy mach Hans myn baan wear oppompe...Godskes nňch an toe wat bin ik onhandech! Ik skriëf liever. |
| |
