| |
 |
11 ňktober om 20:17 |
| |
De Storm
Sylvia Hoeks speult overtúgend in de Storm
Fanmiddach naar De Storm weest. Lees earst mar eventjes ut synopsis fan dizze film:
“ In de nacht van 31 januari 1953 breken de dijken in Zeeland tijdens een verschrikkelijke storm op meer dan honderd plaatsen. De jonge moeder Julia komt samen met haar baby in het water terecht en wordt - tegen haar wil in - gered door de jonge luchtmachtsergeant Aldo, haar zoontje achterlatend. Ze is ontroostbaar, hult zich in stilzwijgen en weigert met haar gehate redder te praten. Aldo besluit Julia te helpen haar kind te vinden. Het is het begin van een lange zoektocht die hen - tegen de evacuatiestroom in - uiteindelijk weer terug zal brengen naar Zeeland: een verdronken, surrealistisch landschap van dierlijke en menselijke kadavers. Toch krijgt Julia aanwijzingen dat haar zoon nog leeft. Maar waar? En bij wie? ”
At in 1953 de Ramp fan Seelaan plakfynt bin ik nňch nyt geboaren. Ik hew de ferhalen over de Waternoadsramp dus fan horen en sęgen. Fanmiddach sat ik naast ONS-frynd Theo de Haan. Theo is un babybommer en maakte De Ramp dus wel met. “ We woanden in 1953 in de Eeltsje Halbertsmastraat. Sundachmňrrens 1 febrewary 1953 maakte oans fader oans wakker en sei ‘ nou mutte jim us út ut raam kieke, de hele Franekerfaart is overstroomd. Ut water het ut hele weilaan overspoeld. ’ Toen wisten wij wel dat ut der behooarlek útnaaid was…”
Ik bin un jaar na De Ramp geboaren mar tňch het dizze katastrňfe over Seelaan en de Súdhollaanse eilannen altyd wel indruk op mij maakt.
Bij oans thús op solder lagen ouwe kranten over de befrijding fan Nederlaan na de Tweede Weareldoarlňch en un antal kranten over De Ramp. Ik hew dy kranten bewaard en sneup der su nou en dan in om. Indrukwekkend. Ik kan mij ok heel goëd foarstelle dat minsen út ut Rampgebied de moderne geskiedenis nyt indele fan foar en na de Tweede WO mar in foar en na De Ramp. Ik kan mij ok heel goëd indenke dat de Seeuwen groate problemen hewwe met ut wear onder water setten fan de Hedwigepolder. In myn Frysktalege debútbundel Skrousk ( 1989 ) hew ik un fers over De Ramp skreven: Kadaverke –boem.
Wat ik fan dizze film fon? Un moaie film, met un indrukwekkende openingssęne, mar ut slňt fon ik nyt su sterk. Ut kakte wat in. De titel had fanself De Ramp weze mutten. Tňch wel de moeite weard om foar dizze film naar de bioskoop toe te gaan. Al súden se dat popcornfretende públyk us met de kňp onder water houwe mutte. Ik erger mij doad an dy smakkende a-so's.
|
| |
