Ik hew nňch al wat mail kregen n.a.f. myn blogje twee dagen leden. Ik lach dy dach inderdaad op ramkoers richting resensent S.B.S. Huub Mous was de earste dy’t futdaleks reagearde. Huub begreep myn reaksy wel, mar ging dęrna wear in de anfal op ut werk fan Gerrit Breteler. Ik bin ut nyt met Huub eens, sterker nňch ik fyn dat Huub in syn oardeel over Breteler finaal deurslaat. Ik sien ut dus anders as Mous. Dęr wil ik ut bij late.
Ondertussen het su’n resęnsy enňrm feul infloëd. Ik kreech fanmiddach un mailtsje fan un frou dy’t foarege week in de Skierstins de tentoanstelling fan Gerit Breteler besien had. Breteler was ok anwezech en trad der op. “ De recensie was toen net verschenen en je kon merken dat Breteler er door geraakt was. De beloofde uitleg over de schilderijen werd dan ook een soort verdediging van het werk…”, skriëft de mefrou. Dat het Breteler helemaal nyt noadech fyn ik. Laat ideréén der mar fan fine wat hij/sij wil. Ut sú nyt bęst weze dat un ander foar mij útmaakt wat ik moai ňf lelek fine mut, mar bliëf af fan de maker! Dat was myn groatste grief teugen dat flutstukje in de LC.
Tidens ut optreden fan Gerrit Breteler introdusearde de skilder twee jonge musici dy’t un toepaslek fers songen, su gaat myn e-mail-skriëfster ferder. “ De tekst leek voor de situatie gemaakt en ik zag Breteler genieten, het leek de recensie een beetje te verzachten.” Ut sú kanne, mar ik denk fan nyt. Want ut gaat om un Frieze fertaling fan ‘ Mensch, durf te leven ’ en dat was in 1918 al un hit ! Ut is un metslepende melody en de tekst is prachtech. De tekst en múzyk binne fan Dirk Witte ( 1885-1932 ) . De beroemde Amsterdamse kabaretier Jean-Louis Pissuisse (1880-1927) het dit nummer o.a. faak útfoerd, su lees ik na enech ge-google. Hierbij de tekst:
Mens durf te leven
Je leeft maar heel kort, maar een enkele keer En als je straks anders wilt, kun je niet meer Mens, durf te leven! Vraag niet elke dag van je korte bestaan: Hoe hebben mijn pa en mijn grootpa gedaan? Hoe doet er mijn neef en hoe doet er mijn vrind? En wie weet, hoe of dat mijn buurman weer vindt En -wat heeft 'het fatsoen' voorgeschreven? Mens, durf te leven!
De mensen bepalen de kleur van je das De vorm van je hoed en de snit van je jas En van je leven! Zij wijzen de paadjes waarlangs je mag gaan En roepen 'O Foei!' als je even blijft staan Ze kiezen je toekomst en kiezen je werk Ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk En wat j' aan de armen moet geven Mens, is dat leven?
De mensen, ze schrijven je leefregels voor Ze geven je raad en ze roepen in koor: Zo moet je leven! Met die mag je omgaan maar die is te min Met die moet je trouwen, al heb je geen zin En daar moet je wonen, dat eist je fatsoen En je wordt genegeerd als je 't anders zou doen Alsof je iets ergs had misdreven Mens, is dat leven?
Het leven is heerlijk, het leven is mooi Maar, vlieg uit in de lucht en kruip niet in een kooi! Mens, durf te leven! Je kop in de hoogte, je neus in de wind En lap aan je laars hoe een ander het vindt! Hou een hart vol van warmte en liefde in je borst Maar wees op de vierkante meter een vorst! Wat je zoekt kan geen ander je geven! Mens, durf te leven.
Ut fers ston en staat op ut repertoire deur Herman Tholen, Ramses Shaffy en The Amazing Stroopwafels. En toen kwam foar mij un daverende ferrassing, want fan dy twee jonge musici dy’t ut beroemde fers in ut Frys fertolke is één un oud-learling fan mij. MARCO GIETEMA singt op un hartstochteleke ( ut liekt wel ňf ut út syn toanen komt ! ) manier dizze kraker fan 90 jaar oud. Ik wist dat Marco un ferdiënstlek múzikant is, hij speult ok prachtech piano, mar ik bin écht onder de indruk fan wat hij hier met pianiste Elske Kroondijk laat hore. Marco ik bin trots op dij! Dizze dach kan nyt mear stukken!
