| |
 |
27 november om 18:28 |
| |
Levensferhaal Jack Kooistra op papier
Biografieën, ik bin der gek op. Fanneweek hew ik ut levensferhaal fan Jack Kooistra tussen twee kaften kregen. Ut is opskreven deur Klaas Jansma en het as titel ‘ De Harloper ’. Nee, Jack Kooistra is nňch nyt doad, hij is nňch immer in ut laan fan de levenden. Ut stukje achterflapproaza fan ut deur PENN útgeven boek is anders nyt su fleurech: “ Bijgekomen uit de narcose kwam Jack erachter dat onder de gordel niets meer werkte. Urine moest met een katheter afgevoerd worden, klisma’s waren nodig om de endeldarm te legen. Boven de gordel werkte er trouwens ook niet veel meer. Uren, dagen, weken lag hij compleet afhankelijk in bed, beseffend dat alle ambities en illusies in één keer op losse schroeven stonden. Wat had hij nou helemaal gedaan met de duizenden namen van oorlogsslachtoffers, die hij met zoveel inzet had verzameld? ”
‘Het was alsof een gordijn werd opengetrokken. Toen zag ik in volle klaarheid hoe beperkt het wereldje was waarin ik had geleefd.’
At ut foetballen mňrren aflast wurdt, en dy kaans liekt mij groat, dan sal ik dizze biografy dit weekend mar us leze. Ik hew Jack Kooistra éénkear interviewd. Un opfallende persoanlekheid dy’t behoarlek swart-wit denkbeelden had/het. Wel un kearel dy’t foar syn staanpunten út durft te kommen. Ik hew wel nocht an dit boek.
Ik bin anders self ok wel un bitsje un swart-wit mantsje. Ik hew sukrekt un beslissing nommen dy’t naar mij self toe dúdelek was. Met de regelmaat fan de klok krij ik fersoeken om ergens myn fersen en ferhalen foar te lezen. Fersoeken om gelegenheidfersen te maken, altyd met fotograaf Paul van Goor, wimpel ik selden af. Un twintech minúten leden sei ik echter ‘ nee ’ en dat kost mij moeite. Mar ik wil gyn farizeeër weze. At ik yts skriëf dan mut ik der helemaal achter staan, der un goëd gefoël bij hewwe. Gelukkech had myn maat alle begrip. Dat geeft dan wel wear un noflek gefoël.
|
| |
