| |
 |
24 jannewary om 13:27 |
| |
Piet Kraak & Huub Mous & bloate piemels fan Blauw-Wit Amsterdam`
Noait, nee noait hew ik in IJmuiden weest. Ut plak is foar mij synonym an izer en staal, an de Hoogovens f’ral. Dęr bij ut Noordseekanaal fierde Piet Kraak syn groatste spňrtsúksessen as keeper fan Stormvogels. Fissersoan Kraak speulde tussen 1946 en 1959 dry en dertech kear in ut Nederlaans Elftal. Piet Kraak wurdde al in mei 1940 foar Oranje selekteard, mar de wedstryd teugen Lúksenburch ging deur de infal fan de Dútsers nyt deur. Dat was in de tiid dat foto’s fan spňrthelden nňch oudrukt waren op sigarebandsjes en sigarettepakjes. Piet Kraak werkte bij de fis-ouslach in IJmuiden, was later plisyman en handelde in fersekeringen: Voor braak, bij Kraak ! Later was de legendarise keeper útbater fan un kafé in Utrecht en un restaurant in Zierikzee. In 1970 ging Kraak naar Denemarken en werkte dęr as trener. In ňktober 1981 wurdde hij dęr opnommen met hartritmestoornissen. Kňrt dęrna kreech hij un sware hersenbloeding. Hij leefde nňch tweeënhalf jaar op’e rane fan un coma. At der foetballen op TV was setten se Kraak foar de buis en wurden syn oochleden met tape fastplakt, sudat hij de wedstryd folge kon.
Huub Mous
Huub Mous skrieft fan dach op syn weblog ( www.huubmous.nl ) ok over Piet Kraak: “ Ik kan me Piet Kraak nog goed herinneren. Sterker nog, ik heb als kind een keer tegenover hem in de trein gezeten, maar ik had de moed niet om hem om een handtekening te vragen.”
Bloate piemels
In ut stukje dat Huub Mous fandaach over syn herinneringen an Piet Kraak skriëft, fertelt hij ok over syn eigen foetballoopbaan: “ Ook speelde hij wel eens tegen de junioren van RKAVIC en dan verbaasde het hem altijd dat die hun zwembroekje aanhielden als ze onder de douche gingen. Bij Blauw-Wit keken ze wat raar aan tegen die roomse preutsheid. De heidenen lieten gewoon hun piemel zien, maar die onbevangenheid in de kleedkamer was voor ons niet weggelegd. Dat mocht niet van Onze Lieve Heer. Wij waren nette jongens, maar wel aardige jongens.”
Der sat dus un dúdelek ferskil tussen de Amsterdamse Blauw-Witters en de Roomse foetballerkes fan RKAVIC ( myn soan speult dit seizoen nňch teugen RKAVIC , mar dat tersijde ). At ik dat wear fergelyk met myn eigen karričre as foetballer dan waren se bij oans thús nňch wear behoudener as bij Huub en dy thús. Ik was pas 13 jaar toen ik foetballe mocht bij Chr. Voetbalvereniging O.N.S. Myn moeke ( geboaren in 1913 ) moest der nyt feul fan hewwe, dy hele foetballerij. Al maak ik wel futdaleks de opmerking dat se in har meiskesjaren korfbalde.
In griffermearde kringen was sport helemaal nyt su fanselfsprekend. Su skreef de Húzemer G. de Vries in 1936 un brosjure met as titel ‘ Gods Woord en de sportbeweging van onzen tijd ’. Ut is ‘ een woord van waarschuwing ’. ‘ Bij sport gaat het enkel en alleen om de eer van den mensch, hetwelk een vernedering Gods inhoudt…’
Un foto fan O.N.S. 2 b út ut seizoen 1968 - 1969. Foarste rij fan l.n.r. Albert Rameau, rechtsback, Ale van der Wal, midvoor ( 27 doelpunten ), Henk van der Veer, rechtsbinnen ( 7 )Wiebe van Solkema, keeper ( let op ut lichtbrúne mňnster foar syn knibbels ! ) Johannes Beetsma, linkshalf ( 2 ) Johan Boonstra, ' alles '. Staand fan l.n.r. Pieter Terpstra, leider, Boy ( A. G. ) Slob, linksbúten ( 5 ), Wybren Vaartjes, linksback, Tjalling Tjalsma, spil ( 9 ), Bouke Kuiper, rechtsbúten ( 3 ), Bauke Bergstra, rechtsbinnen ( 3 ), Sicko de Jong, linksbinnen ( 3 ). Doede de Jong ontbreekt. We eindegden dat seizoen op ut tweede plak, 14 wedstriden- 22 punten. |
| |
