| |
 |
28 febrewary om 11:25 |
| |
De winter de ieskast in
Hearlek blogwear, jim hewwe nňch un antal beloofde blogjes fan mij te goëde. Dit is de earste fan fandaach.
Foardat de winter de ieskast in kan, nňch eventjes teruchsien op de oulopen Olympise Winterspeulen. Hoe't je ut ok wende ňf keare wille, ut blieve de speulen fan de spektakulęre WISSEL fan Gerard Kempkers & Sven Kramer. Ut leven fan Gerard Kempers sal noait mear utselde weze as fan foar dy histoarise beslissing om syn púpil Sven de binnenbňcht in te sturen. Gisteravend kreech ik fan Bernard Pijper, fersňrger fan O.N.S.-seleksy, un mailtsje met un fantastise kollum fan spňrtpsycholooch Bram Brouwer ( http://www.brambrouwer.nl ). Dizze spňrtpsycho skrieft regelmatech op de site fan www.nwfregiosport.nl. Bernard Pijper is redakteur fan dizze digitale spňrtkrant. Hierbij de Open Brief fan Brouwer an Gerard Kempkers.
Oorzaak of schuld
MANTGUM - Gerard, we hebben allemaal gezien hoe het Sven is vergaan tijdens zijn Olympische 10 kilometer. Het is vreselijk om als sportcoach de oorzaak te zijn, dat een pupil zijn gouden medaille misloopt. Ik ben bang dat velen over je heen gaan vallen, volgens mij onterecht. Als (sport)psycholoog zag ik een goede coach en een rijder die zijn coach vertrouwde. Een tandem om trots op te zijn. Ik zal het uitleggen.
Als ex-schaatscoach weet ik hoe je vanuit jouw positie tegen de voorgaande bocht aankijkt. Je zag Skobrev in de binnenbaan, terwijl hij in de buitenbaan reed. In de psychologie noemen we dit een visuele vertekening: je ziet iets anders dan de werkelijkheid. Dit ontstaat als onze hersenen het beeld van onze ogen verkeerd interpreteren. Voorbeeld: Je zit in een stilstaande trein, terwijl er naast je een trein vertrekt. Vrijwel iedereen weet dat het dan kan lijken alsof jouw trein vertrekt.
Waarnemingsfouten hebben we niet bewust in de hand, zeker niet binnen fracties van seconden. Dit kwam ondermeer omdat het Olympisch protocol je geen assistent toeliet, zodat je zelf op het whiteboard moest schrijven. Je had (te) weinig tijd om je waarneming bij te stellen. Je hebt adequaat op jouw waarneming gereageerd, onwetend dat ze fout was. Je noteerde de voorsprong van Sven op Lee, beoordeelde dat als Skobrev op de binnenbaan rijdt, hij op de kruising naar buiten moet en Sven dus naar de binnenbaan moet. Vervolgens heb je Sven zijn voorsprong en de baanwijziging aangegeven. Deze afwegingen moest je in een split-second maken. Volgens mij was het dan ook eerder een reflex, samengesteld uit jaren coachmanschap, dan een bewuste beoordeling. Dergelijke beoordelingen geven we pas achteraf een betekenis, daar had je op dat moment geen tijd voor. Voor mij ben je een perfecte coach als je dit zo snel op een rijtje kunt zetten. Vervolgens twijfelde Sven. Hij koos voor jouw aanwijzing. Sven vertrouwde zijn coach, ondanks dat hij uitstekend zijn eigen boontjes kan doppen.
De combinatie van een goede coach en een zelfstandige sporter met vertrouwen in zijn coach, is waarschijnlijk een van de pijlers van Svens successen. Het is logisch dat Sven in eerste instantie boos op je was. Maar de manier waarop jullie beiden later reageerden, was klasse. Samengevat: ik zag een adequaat reagerende coach en een sporter die daar volledig op vertrouwde. Helaas was de reactie van de coach gebaseerd op een vertekende waarneming. Dat is echter een normaal menselijk falen, met gelukkig meestal minder heftige gevolgen.
Gerard ik hoop van harte dat deze gebeurtenis, hoe heftig ook, geen breuk tussen jou en Sven zal geven. Zo’n breuk zou wel eens nadelig kunnen zijn voor Svens toekomst. Jouw baas, de TVM-directie, wil ik meegeven: ‘als ik een schaatsploeg zou opzetten, jij boven aan mijn lijstje met beoogde trainers staat’. Niet voor niets sprak ik in het begin van dit stukje over oorzaak en niet over schuld.
Drs. Bram Brouwer
(sport)psycholoog en mediator |
| |
