| |
 |
1 maart om 16:32 |
| |
Húmňr in ut onderwies
At je nyt mear lache op skoal, sit der yts goëd fout. Fersure is dan sondermear je lot, teminsten su sien ik der na mear as 33 jaar foar de klas staan teugen an. Uteraard fyn ik de fakaansy’s ok één fan de moaiste onderdelen fan myn beroep, mar ut sú nyt bęst weze at ik fan fakaansy naar fakaansy hobbel. Fandaach op de earste werkdach na un weekje frij fan skoal kan ik futdaleks mar an de bak. Gesprekken met learlingen en hun ouders. Se noeme dat bij oans op skoal gesprekken over het individueel ontwikkelingsplan. Fňlgens mij doën ik dat al jaren, mar toe dan mar. De achterlęgende gedachte om met kyndes te praten in plak fan over kyndes spreekt mij dus wel an. Dit blogje wurdt tussen de fijf gesprekken fan fandaach in skreven. Ut kan dan ok hast nyt anders dat ik fandaach mar kies foar un moaie dialooch dy’t ik fanmňrren had met één fan myn kyndes.
Ik: ‘ K. do moatst trochwurkje jong, sa komt it net klear…’
K: ‘ Jo hoege net oer mij yn te sitten hear…’
Ik: ‘ Dat doch ik oars wol K….’
K: ‘ Dęr moatte jo mei ophâlde, in mins hat genôch oan himsels…!’
Kiek dan staat ut nyt 1 mar 10 nul foar su’n learling. Dan kan de dach al nyt mear stukken, ik mut nou al wear gnize at ik and y paar sekonden fan fanmňrren teruchdenk!
Ut was dyselde K. dy’t twee weken teruch tidens ut skoalfeest deur syn moeke ophaald wurde út The Legend. Moeke wú nňch wel eventjes un Cola met mij an de bar drinke. Mar K. was resolút en pakte moeke bij’t skouder en sprak de onfergeteleke woarden: ‘ It hat no moai genôch west, we gean nei hús! ’ |
| |
