| |
 |
17 november om 15:57 |
| |
In de oulopen dry dagen hew ik wat tussen hemel en aarde sweefd. Wel un nňflek gefoël anders. Myn leefweareld was nyt feul groater as de fierkante meters fan 'e slaapkamer. De belevingsweareld het in tiden nyt su mega weest.
Ik hew selfs un onferwachts besoek an ut pardys brocht.
Un soad Moslimfrouwen dęr, sonder burka's en hoofddoekjes. Niks mis met, wel un bitsje apart. Su nakend en su moai. Hemels.
Ik hew mij foar mňrren wear beter meld bij de direkteur fan myn skoal. Smyt fast wear andere ferhalen op, as myn koartsdromen. Omdat kollega Cor dy dromen su moai fynt, nňch één spesiaal foar hem.
We speule foetbal op ut plein fan de Gysbert Japiksskoal in de Noarderhoek. We hewwe Klaas de Jong fan O.N.S. 1 út syn werk ophaald. Hij speult teugen oans. Skeet, één fan myn maten skiët de bal richting Algemene Begraafplaats.
We slúpe langs de pishňkjes, deur de onderwal fol met stikels, naar ut kerkhňf. De swarte kettings fan ut brugje over de kerkhňfsloat bewege súnech deur de wyn.
De útbeitele betonnen doadskňp knipoogt my an. Achter de stien met ut witte dúfke, siën ik as earste de plestikbal. Krekt op ut moment as ik de bal pakke sal, komt der út de grňn un grouwe paling tefoarskyn. Hij doët syn slimerege bek open en lispelt 'earst bidde, dan de bal pas teruch'. Haastech dreun ik 'Ik ga slapen ik ben moe op'. Ik naai út met de bal.
Dirk Hakse, dy't noait met oans metfoetballe mach, sit te fissen en begint even later teugen oans te skreeuwen dat ie un modderpaling fongen het. Ik geef de bal un enňrme poeier en de bal plňft sumar útelkaar. De lucht boven de Sneker doade-akker het un gekke pearsblauwe kleur. Op ut erf fan Koers syn boerderij kúkelt un haan. |
| |
