‘k Hew gyn nocht an papegaaierij en ok nyt an leksoaierij. De toespraak fan Bill Clinton in Achlum was gister in dy sin únyk, omdat ut nyt alle dagen foarkomt dat un eks-president ( ňf blieve je ‘ mister President ’ foar ut leven ? ) fan de Joe Es Ee in su’n Frys dňrpke komt.
Mar om nou te sęgen dat ik der helemaal hoteldebotel fan was, sú overdreven weze. Ut was un toespraak fan 100 in un dozyn. Hoe’t mister President inenen fut liep fan ut poadium fon ik dan wel wear aardech, de Achema direkteur had poaten te min om der achteran.
En toen kwam de onfermijdeleke fraach węr salle we nou heen. Ik probearde ut nňch even met ‘ un Sneker stegetňcht onder leiding fan Harm Rozenberg en dęrna na un back to the 90’s feestje in de Walrus…’ Mar nee hoar, Bill wú naar Big City! Hij was de naam fan de stad fergeten. Ik had gelukkech nňch un aardech adreske foar um: Café Papeneiland dęr’t ik op 16 jannewary ( sien myn blogs fan dy dach ) weest was. En ferdomd Bill en syn gefňlch gingen en aten dęr eigbakte appeltaart fan Tiel Netel, krekt su at ik dęr deed. Eigenlek is Bill su gewoan as un poan Wouda’s Meel!
