| |
 |
2 desember om 22:22 |
| |
Meester Albada, nyt myn favoryt, stuurde mij as jonkje mear as één kear de kouwe gang op tidens ut singen. Ok toen al, hat ik un behoarlek sware stem. Hij fňn dat ik met myn bromstem de singerij bedierf. En dęr ston ik dan as de andere kyndes 'De dorre flakten der woestijnen' songen. De tranen rolden mij dan over de wangen. Ut klonk su moai en ik mocht nyt metdoën. Rúm feartech jaar na dato kom ik teruch út Swolle, dęr't oans dochter krekt un foarsing-optreden deen het op ut konservatoarium. In ut saaltsje saten allienech mar tňppers te lústeren. Ik sach se knikken en hoarde se klappen na har optreden. Ut was goëd, begreep ik. Mar ik hew gyn ferstaan fan muzyk. Hoe sú dat nau tňch komme? |
| |
