| |
 |
2 september om 17:04 |
| |
Un week leden
Nňch mar un week leden sat ik op ut straan fan Albufeira in de Portugese Algarve. Toen myn kollega’s fanmňrren tidens ut earste bakje met un Deense Lúkse froegen węr’t ik weest was, kon ik ut met gyn moogelekheid mear bedenke.
Apart dat je fakaansygefoël binnen un floek en un skeet kwytrake kanne. Dat leit mear an myself as an de kollega’s. Su’n fakaansy mutte je langsem besinke late en an moaie nofleke momenten teruchdenke. Dat hew ik fanmiddach deen, sittend in un luie stoel achterhús. In ut septembersontsje.
Ik docht an Mario, de jonge met ut groate mes, syn krullebos en kňrte blauwe broekje. Mario brocht elke dach ferse ananas, dy't hij in moaie stukjes sneed, un ware artyst dizze Mario. Sit un fette kaans in dat hij fanmiddach waer op ut straan fan Albu was. Dy jonge het un prachtbaan en ik hew un fast inkommen. Fňlgende week gaan’k wear los. Ut sal ok tyd wurde na seuven weken lanterfanten.
Myn fader en moeke hadden trouwens noait écht fakaansy. Nou ja, ik ging soms twee dagen met oans moeke naar Tante Jo in de Smilde. Mocht ik boantsjeplukke. Fon'k nňch moai ok!
|
| |
