| |
 |
19 desember om 17:41 |
| |
wekje
as in drinkeldeade leist
űnręstich
yn'e kessens
heech będ
in skimerlamke toveret
in behang fol skaden
strips sűnder wurden
de tiid is in rűnte
tachtich en
op 'e nij
yn 'e ruften
dyn iiskâlde hannen
wurde net waarm
as ik dy streakje
mei myn fingers
( út 'deagewoandea', IM-bondel Henk van der Veer & Gerrit Terpstra, 1994 )
Ut is fandaach 14 jaar leden dat ňns fader overleed, fandęr dat ik dit dachboekfragment open met un IM-fers. Goëd begripe ik koester ut ferdryt om ut heengaan fan un naaste nyt. At je nyt wete wat dústernis is, hewwe je ňk gyn weet fan sterren. Bovendien was ut leven fan Benedictus van der Veer, foar su fer ik nagaan kan, un ryk leven.
Fanmňrren na de koffy un kuier bij de Sneeker Meer langs maakt. Prachtech gebiet, seker at de desemberson skynt!
Fanmiddach, hier in de Hommerts, in kerk sitten. Ut korps gaf syn jaarlekse kerstkonsert. Moai!
In ut Fries literęre rondsje ( = stipke ) gebeurde fandaach ňk wear genoech. Joop Boomsma maakt bekend dat ie gyn digitaal dachboek mear skrieve sal. En Eeltsje Hettinga het ut essee 'It fatale applaus', dat bij Utgeverij Venus ferskine sú, weromtrokken.
En nau kan tout literęr Fryslaan mar wear spekuleare over ut węrom. Su bliëft der altyd wat om over te skrieven. Ik hou nňch lang nyt op met dizze dachboekskrieverij. Bist gek, feulste moai werk en ik hew ňk nňch lezers. Wat wil un skriever nňch mear?
|
| |
