| |
 |
8 desember om 11:38 |
| |
Heftech romandebút op 72 jarege leeftyd
Gisteravend begonnen met ut lezen fan un heftech debútroman fan Josuw Rust. Ut is de skúlnaam fan Walter P. van der Roest. De earste fijf jaren fan syn leven sit de jonge Rust opsloaten op ut Waterfabryk in Spannenburg. Hij het gyn boerkes ňf suskes. Syn jonge jeugd is bepalend foar de rest fan syn leven. Hij sal in syn latere leven groate problemen met gesachdragers en gesach krije.
" Liefde tussen man en vrouw, ouders en kinderen, was hem vreemd. Want zijn ouders hadden elkaar in het weeshuis leren kennen en daar een kille omgang aan overgehouden", su staat in un persbericht over de roman te lezen. Der sitte nňchal wat autobiografise elementen in ut boek, dat as un tierelier leest. Ut is inderdaad ' authentiek van taal en meeslepend verteld ' en ut ' is het een prachtige schets van het leven in de jaren veertig en vijftig in een Fries boerendorp '.
De nou 72 jarege auteur woant in Groaningen. Ut boek is útgeven deur Uitgeverij PENN in Liwwarden. Hieronder ut fragment węrin de geboarte beskreven wurdt. Heftech en rau!
" Half mei 1939 ben ik in een vlaag van geile waanzin verwekt door mensen die hun situatie niet beheersten, niets beheersten. De voorjaarslucht vol jonge geuren, de aangename temperatuur en hun eigen hormonen hadden hen opgewonden. Meer was er niet voor nodig.
De kleine woonark waarin ze vochten, bood haar geen ruimte om te ontsnappen. Hij ging zijn gang, zij klauwde hem in haar vast. Natuur van beesten.
Diezelfde oerkracht redde mijn leven. Ik zou er komen, wat ze ook deden om me te keren. Het einde van de negen maanden van de voortijd kwam als een explosie. Ik was groot en sterk geworden, voelde hoe haar wanden zich om mij samentrokken, hoe ik steeds nauwer opgesloten raakte. Woest schopte ik om me heen en scheurde aan haar vellen. Met een knal barstte het vlies open. Mijn warme natte kamertje liep leeg en ik werd ik naar de nauwe doorgang geperst waar mijn hoofd in werd platgedrukt. Mijn moeder hoorde ik schreeuwen, kreten van wanhoop, van woede.
‘ Deruit kreng! ’ riep ze vloekend. ‘ Weg uit mijn lijf, godverdomme, sodemieter op! ’
Het waren de eerste woorden die ik buiten mijn kamertje hoorde. "
|
| |
