| |
 |
22 jannewary om 11:20 |
| |
Nofleke avend met In frjemd stel
The Odd Couple, is de oarspronkleke titel fan un komedy fan Neil Simon út 1965. Simon ( 1927 ) wurdt wel ‘The King of Comedy’ noemd en hij is de meest speulde toneelspeuler na Shakespeare. Gisteravend sat ik in de bomfolle Noorder bij Teater Snits dy’t de Frystalege ferzy fan The Odd Couple opfoerden: ‘ In frjemd stel ’ in de fertaling fan Gurbe Dijkstra.
En om mar futdaleks met de deur in hús te fallen, ik hew gewoan un hele nofleke avend had! Dizze komedy fan Simon, su as un soad fan syn stukken, is herkenbaar ok na hast un halve eeuw toen ut in premičre ging.
De situasy’s like fan elke dach sonder dat te wezen. Ut appartement fan Olive Madison ( Frouwke Kuipers – Oostijen ) is ut plak dęr’t un groep fryndinnen elke frijdachavend bij mekaar komme om Triviant ( welke ‘ game ’ wurdde der trouwens in ut oarspronkleke stuk speuld ? ) te speulen. Olive is ut type float dat al un moai skoft bij de man wech is. Ut is un aardege bende bij har in ut appartement, mar wat sjakt ut, se kan har goëd rede, su liekt ut. At één fan har fryndinnen, Florence Unger ( Sietke Dullemond – Pietersma ) húweleksproblemen krijt noadegt Olive har út om sulang bij har te woanen. De andere 4 fryndinnen, Sylvie ( Diny Visser, har mear as ferdiënstleke debút ! ), Mickey ( Rudina van Solkema ), Renee ( Antsje Tjalsma – van Dijk ) en Ver ( Tytsia Haringa ) inklúsyf Olive binne benaud dat Florence har self wat an doën sal. Groatere teugenpoalen as Florence, dy súver smetfrees het en Olive, dy’t we in goëd Snekers un smearege todde noeme súden, binne der nyt. Ut duurt dan ok nyt lang ňf de bom barst en ut naait der út as oud smoar. De direkte anleiding hiertoe fňrme de twee Spaanse broers, Monolo Costazuela ( Sjoerd Stenekes ) en Jesus Costazuela ( Tom Leenstra ) dy’t ok in ut appartementekompleks woane. Olive het wel nocht an un romantys avendsje, en het har sinnen eigenlek op beide mannen setten. Allienech Florence sit har hierin un bitsje dwars. Dan barst de bom en Florence wurdt ut appartement fan Olive útsetten. De beide Spaanse broers nimme Florence liefdefol op in hun optrekje.
Wat mij gisteravend f’ral opfiel was de geweldige tekstfastheid fan alle akteurs en węr’t wel us even fan de tekst afwykt wurdde was ut amper te merken. Dizze ploech fňrmde un eenheid, dy’t prima op mekaar inspeuld was. De dialogen binne izersterk, met tal fan woardgrapkes en ‘ taalboarterijkes ’ dy’t heel natuurlek overkwamen. Sondermear un ferdiënste fan Silvia Beintema, dy ’t met dit stuk har eksamenopdracht foar regisseuse tňt un goëd end brocht. Felisiteard Beintema!!
Tňt beslút nňch un opmerking over ut dekňr ( fan Jan Sluyter ). Lekker strak en heel funksjoneel. Al met al un nofleke toneelavend!
|
| |
