| |
 |
30 april om 11:09 |
| |
Adieu Blauhúster
Emosjoneel, sondermear was ut moment dat de Blauhúster fanmòrren foar ut laast de tradisjonele aubade begeleidde foar ut bòrdes fan ut Sneker Stadhús. Un bomfolle Marktstraat was der getúge fan. De Putkappel wurdt de opfòlger fan de Blauhúster.
Bizar was ut ok, súver surrealistys. Terwyl Fokke Dam druk bezech was op ut bòrdes, gingen der mar liefst 4 minsen onderút! En late dy lui nou krekt hast naast mij staan…Terwyl de earste pasjent onderút lei, sette Fokko Dam ut hoochdravende lied ' ut is un gekkeboël ' in. De frou fan 112 dy't ik an de lijn had froech an mij: ' U bent wel nuchter meneer...? ' Tsja op dat moment seker nòch wel!
Sandra ' Florence ' had ut mar druk fanmòrren!
Gelukkech was oans aller Sandra ( ik noem har nou mar Florence…) anwezech om earste hulp te ferlenen. Nòch noait was Sandra bij un Sneker aubade anwezech weest en dan futdaleks fol an de bak! Na omstandechheden is ut met alle 4 pasjenten goëd oulopen. Earder, bij ut reveille in de koepel fan de Groate Kerk, had Jac. Silvius de kòp al behoarlek stoaten an de rane fan un klok. Un fikse hoofdwond was ut resultaat...
De aubade was wear ouwerwets goëd, un geweldech sfearfol gebeuren in ut hartsje fan de sonovergoaten stad. As dank foar al dy jaren begeleiding boad ut gemeentebestuur de Blauhúster Dakkappel un deur Paul en mij inlijst fers an: Adieu Blauhúster. Un groate ear om dat en públyk foarleze te maggen fanou ut bòrdes! Hierbij ut fers:
Adieu Blauhúster
amper an te dúden Sneekgefoël at de Blauhúster Dakkapel op koaneginnedach
ut reveille mòrrens om acht uur fanou de koepel fan de Groate Kerk klinke laat
at múzikale mannen over de straatstienen fan de monumentale Marktstraat dweile
ut toestroomde fòlk in ekstaze brengt met un poepke wònderskoane blaasmúzyk
hoar dêr klinke de toanen fan’e Aida su at de groate Giuseppe Verdi ut oait bedoëlde
pompeblêden in felroad & helderblau om’e skouders roepe mankelike sentimenten op
swingt ut in’e Sneekweek op de sompen fan ut Starteilaan - later bij Café ‘t Ouwe Vat -
na al dy jaren san rancune want ok hier geldt ut ultime adagium fan alles alles geht vorbei
wat na 40 jaar bliëft, binne de nyt út te wissen dúzend & één gouden herinneringen
hoar dêr in ’e ferte klinkt al de echo fan de onferfalste Blauhúster Dakkapel múzyk
dàt gefoël - ok de onfoarwaarleke fryndskap – amper an te dúden su freeslek ryk!
|
| |
