| |
 |
13 desember om 11:56 |
| |
Arriva het un mobiele sjop
Eelke Lok, wie ken’t um nyt, skreef gister un blogje over Arriva en Anne Hettinga. Dy blogjes fan Eelke binne elke mňrren op Omrop Fryslân te belústeren. Eelke skriëft dus in de baas syn tiid. Gouden baantsje fňlgens mij, yts met un lús en un sear hoofd. Ja, ik bin wel us un bitsje jaloers op Eelke & su. Elke dach, nyt in de baas syn tiid, lees ik de blogjes fan de Omrop Fryslân-feteraan. Gister un fantastise sin fan Eelke in syn blog. Dy wú’k de nyt-lezers fan Eelkesweblok hier even deurgeve, omdat ut un pareltsje is fan gesonde húmňr, plattelaan versus stad ( nou ja…) Hier komt y: “ Anne Hettinga is in Snitser en dochs in hiel aardige man, mar hy is ek de direkteur fan Arriva. ”
Toen ik krekt út skoal kwam fytste ik bij ut stasjon langs, dat doën ik 4 dagen in de week, want langer is myn werkweek op skoal nyt ( is Eelke wel us jaloers op hew ik mij fertelle laten! ). Mar goëd ik fytste dęr dus langs en toen fiel myn ooch op un buske fan Arriva. Un heuse info-bus foar de reizigers fan de ferfoersmaatskippij. Achter ut loket sat un man in únifňrm dy’t je allemaal fragen stelle konnen.
Ik hew even met de man praat en hew un infoboekje metnommen en un lekker bokkepoatsje. De man fertelde in randstedelek aksent, dat in afwachting fan de definitieve Arriva-sjop ( winkeltsje dus ) hij hier regelmatech staan sú. Anne Hettinga timmert goëd an de wech in syn earste week as fitale Abraham. Węr’t de permanente Arriva-winkel komme sú wist de foarlichter in ut buske mij nňch nyt te fertellen. Dat was eigenlek de enege echte fraach dy’t ik um stelde. Su gau as hij ut antwoard het sú hij mij belle.
‘ Wat doe je trouwens voor werk ’, froech hij mij nňch.
‘ In myn frije tiid bin ik skoalmeester en ik skriëf stukjes over fan alles en nňch wat.’
‘ Dan lees ik het zo meteen wel! ’
‘ Prima! De heu hč! ’
|
| |
