| |
 |
5 maart om 16:45 |
| |
At ik út ut rút fan myn werkkamer siën, dan hew ik ut gefoël dat ik ergens op Nova Zembla sit. Eén groate witte flakte. En dan sú ik der achteran skrieve kanne: moai!
Mar dat doën ik nyt. Earlek? Ik wú dat ut warm water regende, dat de felden wear groën waren. Lekker foetballe en hearlek nasitte met de mannen fan O.N.S. 6. Ut sal nňch wel even dure dat ut wear su fer is. Ik bin un bitsje onwennech fan de feteranen.
Foarlopech geef ik my mar del met de prachtege dichtbundel 'Droom in blauwe regenjas'. Un tweetalige, Frys & Hollaans, bloemlezing met werk fan 'nieuwe Friese dichters'. Ik sal fanavend un resęnsy over ut boek skrieve. De strofe dęr't de bundel syn titel an ontleent gaat su:
"Dan gaat de bel en staat de droom
op de stoep. Ik huiver. Ze draagt
een blauwe regenjas waaronder borsten
zich laten bekijken. Zand trekt op
de vloer onbekende sporen. Ze lacht."
In ut oarspronkleke Frys:
"Dan giet de bel en stiet de dream
op 'e stoepe. Ik huverje. Se hat
in blauwe reinjas oan dęr't boarsten
har űnder besjen litte. Sân lűkt op
'e flier űnbekende spoaren. Se laket."
De strofe komt út ut fers 'Cantus in memory of language for dictionaries and bell' en is skreven deur Albertina Soepboer.
Met sukke fersen fermaak ik mij op un saterdachmiddach in maart at der nyt foetbald wurdt. Je mutte tňch wat. |
| |
