| |
 |
2 júly om 08:34 |
| |
Maarten van Roozendaal ( 1962 - 2013 )
In zijn woonplaats Amsterdam is gister, 1 juli, liedschrijver, zanger en muzikant Maarten van Roozendaal overleden. In januari 2013 bleek de theatermaker ongeneeslijk ziek. Zijn theatertournee De gemene deler werd geannuleerd. Van Roozendaal is 51 jaar geworden.
Hij wordt in mei 1962 in Heiloo geboren. Van jongs af aan geeft hij zijn ogen de kost en spitst hij zijn oren. Zijn fijngevoelige observatievermogen blijkt een niet aflatende inspiratiebron.
Jarenlang werkt hij als muzikant en barman. In de jaren 80 verhuist hij naar Amsterdam, waar hij muziek voor diverse televisieprogramma’s schrijft. Rond 1990 dringt het besef door dat het theater de plek is waar zijn Nederlandstalige teksten van eigen hand het best tot hun recht komen. In eigen woorden: ‘Ik bedenk alles voor op een toneel. Ik vertaal alles naar een lied. Het schrijven, interpreteren en dan het spelen van liederen is mijn gedroomde combinatie. Ik ben oprecht een liedjesboer.’ Van Roozendaal is een begenadigd maker die zich tot een opmerkelijke theaterpersoonlijkheid ontwikkelt. Zijn podiumgemak, ontzaglijke stemgeluid, grote muzikaliteit en vernuftige teksten maken diepe indruk op publiek en pers. De Volkskrant noemt zijn werk ‘superieur’, het NRC spreekt van ‘ongeëvenaard niveau’, de Telegraaf meldt: ‘puur op zijn best’ en Trouw schrijft: ‘Van Roozendaal heeft de gave om rechtstreeks je hart in te zingen’. Ondanks of juist dankzij thema’s als afscheid, eenzaamheid, menselijk onvermogen, vergankelijkheid en liefde weet de eigenzinnige Van Roozendaal het leven op het podium als geen ander te vieren. Met intelligentie en een subtiel gevoel voor humor, lyrisch en meermaals cynisch, maar nooit meedogenloos. Compassie is een constante in zijn werk.
Hij maakt de volgende voorstellingen: De gemene deler (2012-2013), Heimwee naar de Hemel (2010-2011), Zonder vrienden (2009-2010), En noem het maar vrienden (2009-2010), HET WILDE WESTEN (2007-2009), BARMHART (2005-2007), Maarten van Roozendaal verzamelt werk II (2005), Maarten van Roozendaal verzamelt werk (2004-2005), Tijdelijk tekort aan Chronisch geluk (2002-2004), Aan gezelligheid ten onder (2000-2002), Kerstmis in april (1998-2000), Adem Uit (1996-1998) en Nacht (1990-1996). Daarnaast creëert hij samen met andere theatermakers, muzikanten, cabaretiers en zangers meerdere Paradevoorstellingen, waaronder Niks dan rottigheid!, gelegenheidsprogramma’s als De Bende van Vier en de jeugdvoorstelling Stormgek van Huis aan de Amstel.
In zijn eerder genoemde theaterprogramma’s speelt hij met diverse muzikanten. Hij start met bassist Kim Soepnel in Nacht en Adem Uit. Zij maakt halverwege zijn tweede programma plaats voor Egon Kracht op contrabas. Saxofonist Michiel van Dijk, violist Jeffrey Bruinsma en gitarist Marcel de Groot vergezellen het eerder genoemde tweetal in Maarten van Roozendaal verzamelt werk. Marcel de Groot maakt ook BARMHART en HET WILDE WESTEN met Van Roozendaal en Kracht. In het volgende programma En noem het maar vrienden voegen zich voor de gelegenheid toetsenist Nico Brandsen, drummer Richard Heijermans en gitarist Wouter Planteijdt bij de drie mannen. Heimwee naar de Hemel maakt Van Roozendaal samen met zanger en muzikant Paul de Munnik. In Zonder Vrienden en De gemene deler betreedt Van Roozendaal het podium in zijn eentje. Hij keert terug naar de basis: één man, één stem en één piano. Tourmanager en technicus Edwin Smets, lichtontwerper Maarten Verheggen, zakelijk leider Frank van Balen en regisseur Eva Bauknecht, tevens zijn vrouw, staan hem in al zijn programma’s bij.
Van Roozendaals werk ontvangt veel bijval, niet alleen van pers en publiek. In 1994 wint hij het Amsterdams Kleinkunst Festival, in 1998 ontvangt hij de Zilveren Harp en in 2000 de Annie M.G. Schmidtprijs voor het lied Red mij niet. In 2006 levert het programma BARMHART hem een nominatie op voor de Poelifinario 2006. Met de voorstelling HET WILDE WESTEN verzilvert hij zijn tweede nominatie voor deze prijs. De Poelifinario 2008 valt hem ten deel. In 2011 krijgt hij een award voor zijn gehele oeuvre: de Dirk Witte-prijs.
Nijgh & Van Ditmar geeft in 2004 zijn tot dan verzamelde liedteksten uit in het boek Red Mij Niet. In eigen beheer brengt hij zijn cd’s en dvd’s uit. In juni 2013 verschijnt het boek Om te janken zo mooi bij Nieuw Amsterdam. Van Roozendaal kiest een aantal van zijn liedteksten en vraagt achttien door hem bewonderde kunstenaars zich erdoor te laten inspireren en een bijdrage aan het boek te leveren.
|
| |
