| |
 |
25 maart om 15:04 |
| |
Bornmeer gaat mar deur met ut útgeven fan moai werk. Fandaach kreech ik wear twee nieuwe útgaven: 'It Farsk Jierboek 2004' en 'Mezen meitsje toch gjin rúzje?', bisteferhalen fan Anton Koolhaas, oerset en bewurke troch Eppie Dam. Mei printen fan Gerrit Terpstra.'
Suwel de skriever Eppie Dam as de beeldend keunstenaar Gerrit Terpstra hew ik hooch sitten. Beiden staan garant foar kwaliteit. Spitech dat beide mannen hun nňch altyd op provinsjaal nivo bewege en dęr eigenlek nyt dy waardearing krije dy't ut werk ferdiënt. In de titel laat Eppie Dam al wear siën dat ie un eigensinnech man is. 'Mezen' en 'toch' feul eigentiidser en hierdeur realistiser as 'miezen' en 'dochs'! Sal wel wear kommintaar op komme fan de Friese taalpuristen.
Fanmňrren un resęnsy foar 'de Sneeker' skreven over de 'Hengelsport- en Recreatiegids Fryslân', dy't samensteld is deur Haaye Hoekstra en fotograaf Anne van der Woude. Ik hew un brede belangstelling, inderdaad.
Ferder un biografy over Jan Wessels, un natuer- en wildskilder, lezen. Ok nňch de stad in weest. Foarjaar geeft enerzjy, ut brúst der út! Myn favorite Goeie Frijdachfers is fan Tiny Mulder:
Freedzje
Ik bin de frou dy't moarns de będen docht,
de kopkes wasket en de keamer faget.
Ik haw it túch út alle hoeken socht,
de smoargens yn de jiske-amer brocht.
Myn wurk begjin sagau't de moarntiid daget.
Ik bin de húsfrou sűnder stek of sprút,
de frou dy't graach har man en bern behaget.
Niiskrekt kaam der in man foarby myn rút;
hy sjoude in krús en seach myn kant noch út.
In moardner grif, ien dy't men net beklaget.
De froulju út ús strjitte giene út,
de optocht nei, dy't him mei't krús omspielde.
Ik wriuw de tafel ględer as in nút,
ik bjin de flierren en ik waskje 't rút.
Op freed de doar út is oerdwealske wielde.
Mar yn myn holle baarnt syn seare blik.
Dy kruseling wie fęst net in gewoane.
Wie'k dochs mar gien itselde eagenblik,
dat hy foarby ús hűs kaam, en hie ik
net folgje moatten, meilibjen betoane?
Ik bin de frou dy't moarns de będen docht.
Ik kin myn dei mar net ferpierewaaie.
Se ha him grif nei Golgotha ta brocht,
lyk as men hjir mei minsklik űnrant docht.
Syn bloed floeit en syn amme sil ferwaaie.
Sjoch my net oan. Ik bin in fikse frou,
skjin as de brân, gjin kwea oan my te finen.
Aanst giet er stadich dea, de lippen blau.
't Wurk wol net mear. Wat sleau. Hoe komt dat nou.
'Is ek sa gleon, sa near hjoed. 'k Slút de blinen.
At ik un fers over Goeie Frijdach lees, en dan spesifyk over Golgotha, dan krij ik altyd wear assosjasy's met de Skytheuvel bij oans in de Noarderhoek. Gek, want dęr sochten wij allienech mar koegels dy't we omsmolten tňt load dat we an Van Aalderen ferkochten. Un evechhyd leden. |
| |
