| |
 |
19 ňktober om 17:19 |
| |
Bankdirekteur
Su langsamerhaan wil ik teruchkeare tňt ut leven na myn sikenhúsopname. Ik wil de aflopen 4 weken nyt koesteren gaan. Sterkernňch, dizze aflopen maand was foar mij heftech en deur de feule overlijdensberichten fan tefeul jonge minsen foar Sneek un inktswarte perioade, de betrokkenen wete węr’t ik op doël.
Anekdoate
Om ut af te learen nňch un aardege hospitaal-anekdoate. Twee ouwere frouwen sagen hoe’t de ferpleegster sic hun blikken gat liepen. Noait un moment fan rust, de pasjent sentraal. Toen in de avenduren een fan de susters wel even tiid fon om an de rane fan ut będ te sitten, staken de beide dames hun bewondering foar ut ferlegend personeel nyt onder stoëlen en banken. Se gingen selfs un stapke ferder. ‘ Ut is skandalech dat alle hoge hearen en bestuurders der met sukke idioate salarissen fan deur gaan. Dy klyk dy moesten se feul harder anpakke. At ik lees wat dy bankdirekteuren ferdiën, ut is mear as beestachtech. Jum suster, jum ferdiëne feul mear as dy bankdirekteuren. Dat mien ik écht hoar…’
Suster reagearde amper op de útspraken fan de opsternate pasjent.
Se glimlachte allienech mar un bitsje en hoarde de dame in ut sikenhúsbęd stil an.
Avens toen se thús kwam fertelde sij ut hele ferhaal an har man. ‘ Nou hearst it ek ris fan in oar ’, sei se met un big smile.
Har echtgenoat sweech, hij is namelek bankdirekteur!
|
| |
