| |
 |
6 november om 19:07 |
| |
Lache met un sear burstbeen
Nňch alle dagen komme der moaie beterskapskaarten binnen. Dank dęrfoar! Ondertussen leef ik ut leven su’t dat nou is. Fandaach is ut 7 x 7 dagen leden dat ik fan de fyts stapte en de ambu richting Sint Antonius in. Sonder jum as bloglezers nou fermoeie te willen met elke dach un medys bulletin, ontkom ik de nyt an om over myn belevenissen te skriëven. Un blog is tenslotte persoanlek.
Ik bin der eigenlek fanaf dach één al over út dat ik in boekfňrm públiseare sal over wat mij de laaste weken overkomen is. In welk literęr fat ik suks giete sal, dęrover beraad ik my nňch. Dat ut in myn gefal nyt allemaal kommer & kwel is, dat is wel glashelder.
Fanmiddach foar ut earst bij un ARBO-arts weest. Suks is allemaal standert. Fan dit besoek hew ik antekeningen maakt en ik kan jum fertelle dat ok tidens dit besoek de hilaritas wear foar meester opspeulde! Lachen is un fantastys medisyn! Lache al doët ut momenteel nňch altyd ferrekte sear met un burstbeen dat nňch nyt helemaal wear an mekaar groeid is. Dy sirkelsaach in ut MCL het gyn half werk deen!
Ik wurdde fanmiddach naar de ARBO-diënst begeleid deur un kleurrike Sneker dy’t um sonder blikken ňf blozen foarstelde as taxi-sjauffeur fan Oenema. Ik speul su’n sęne dan mar wát graach met! Later op’e middach dronken we koffy & tee met gebak. Omdat ut kan! En we lachten wear. Hij útbundech, ik wat ingetogener omdat útbundech lache bij mij nňch nyt kan…fanwege myn ribben en deursaagde burstbeen!
|
| |
