| |
 |
2 febrewary om 19:12 |
| |
Jan Brens is un bysonder kyn en dat is y…
Stňrm & Onwear is de titel fan Jan Brens syn solofoarstelling dy’t fanmiddach syn try-out in de Mennistekerk fan Sneek beleefde. Brens wurdt begeleid deur Oeds Wijnsma op ’e piano en an ut end fan de foarstelling singt Mario van der Werf nňch un fers: ‘ Morgen is de dag van hoop ’. De solofoarstelling begint met ut skeppingsferhaal fan de Kantate Antyk: De ierde wie rűch, de romte iel…’ un moai stuk dat Brens múzikaal afslút op saksofoan. En saksofoanspeule dat kan Jan Brens!!
Ferfňlgens fertelt de oud-learaar, dirigent en ok nňch taksy-sjauffeur, over syn leven dat in de Noorderhoek fan Sneek begon, in de Winsemiusstraat om presys te wezen. Dat Brens oait leraar om nyt te sęgen skoalmeester was is in alles te merken. Hij fertelt graach en is ok nyt benaud om syn mening frijmoedech te geven. Brens stelt um kwetsber op, bekent dat hij froeger as jonkje pesten is en dat hij in un Haantje de foarste-gedrach an syn kwelgeesten probearde te ontkommen. Dat is um dan aardech lukt. Jan Brens krijt de folle Mennistekerk an ut canon-singen in ut Snekers: “ At wij us frynden waren dat sú goëd weze foar dij en mij… ”
An alles is te merken dat Jan Brens yts fan syn positieve levensinstelling over brenge wil op syn públyk. Ut is hier en dęr gewoan andoënlek! Dat Jan Brens syn leven over bergen en dalen gaan is, is foar de intimi wel bekend. Hij het syn geuzenaam der an over houden: Stňrm & Onwear. Moai dat hij dat leven dele wil met anderen. Ut múzikale deel dęrfan fyn ik ferrewech ut moaiste. Ik hew un nofleke middach had.
|
| |
