| |
 |
12 jannewary om 11:42 |
| |
' Je suis...' , mar dan anders
Ut is maandach un paar dagen na myn earste protestdemonstrasy oait. Uteraard loop ik elk jaar met, tidens de Doadeherdenking op 4 mei, fan ut monument bij de Groate Kerk naar ut gedenkteken fan de fermoarde Joadse Snekers in de Stadhústún.
Mar donderdachavend was myn earste aktieve bijdrage an un protestdemonstrasy. Ik foëlde mij su nou en dan ongemaklek, onwennech. Nadat burgemeester Hayo Apotheker en Mustafa Deniz op de Waterpoort moaie woarden sproken hadden skandearde Hayo as earste ' Je suis Charlie ' even later fňlgde ' Nous sommes Charlie '.
Ik begryp bęst dat dizze sinnen un metafoar binne, mar tňch deed ik nyt met. Oh nee, ik gaan nou even nyt dry dagen na dato un moaie reden bedenke węrom't ik nyt met skandearde. Ik deed ut gewoan nyt. Klaar! Ik foëlde mij simpelwech even ongemaklek. Wel skoat mij donderdachavend, later, nňch un moaie anekdoate in ut sin, dy't alles te maken het met ut sintsje ' Je suis...', mar dan anders
Ut is augustus 1967. Ik bin learling fan de Rehoboth ULO an de Lindelaan. Un prachtech oud skoalgebou met ouwerwetse lokalen en un ommuurd plein. Foar ut earst les krije in andere talen. Ik sit bij ' menear Wierda ' in de klas. Henk Wierda is un pedagooch fan de bútenkategoary.
Hij weet presys hoe't je drukke Noarderhoekjonkjes anpakke mutte. Hij set mij foaran in de klas, dicht bij syn buro dęr't hij nyt achter sitten gaat mar ' op '. Dan begint Wierda de les. Hij fertelt earst over um self, dat hij as jonge út de buurt fan Steenwyk altyd op ut fytske naar skoal toe moest om te learen, in wear en wyn. Dat hoefden wij stadse jonkjes út Sneek nyt. Wij aten tussen de middach selfs ' warm ' bij moeke thús. Dan ontstaat der un dialooch tussen learaar en learling.
" Julie gaan Frans van mij leren..."
'Dat fyn ik moai menear, un andere taal leare'
" Oh, vind jij dat mooie jongen. Hoe heet jij? "
' Ik hyt Henk van der Veer menear '
" Wil jij weten hoe dat in het Frans is Henk'"
' Jawel menear!'
" Moet je mij maar na zeggen: Je suis Henri de la Plume!"
" Toe maar, zeg het mij maar na..."
En toen sei ik met myn bromstem foar ut earste de Fraanse woarden ' Sju swies Henri de la Plume....'
Dan sęge je fan je leven noait wear dat je Charlie hite...
|
| |
