| |
 |
12 jannewary om 13:19 |
| |
Han Reeder on tour
Gistermiddach het in Galeie Forma Aktua de opening plakfonden fan un tentoanstelling fan werk fan Sneker Han Reeder ( iesobjekten ) en Egebert Jan Brink ( skilderijen en tekeningen ). Anske Smit was bij de opening en tikte de openingstoespraak fan de galery houwer, Hans van der Sande op'e kňp, dy't ik hier públiseare mach. Foto's binne ok fan Anske.
" Lang geleden, in de oude wereld voor de oorlog, werd in Drachten een bijzondere jongen geboren: Han Reeder heette hij. Te bestemder tijd ging hij in Utrecht Nederlands en Kunstgeschiedenis studeren, want hij moest tenslotte een vak hebben en wilde wel leraar worden, maar zijn grote liefde was de kunst, vanaf zijn kindsheid tekende hij voortdurend. Via cursussen bekwaamde hij zich verder, maar voelde zich nooit geroepen tot het kunstenaarsschap, naar hij zelf denkt omdat hij teveel dingen interessant vond. Leven is nu eenmaal kiezen.
Hij werd dus leraar, maar wel een met een sterke neiging tot experimenteren. Zo’n neiging wijst op een fascinatie met het absolute, immers alleen door het experiment leren we de universele wetten kennen, dat geldt in de wetenschap, maar ook in de kunst. Dat laatste aspect, de kunst, werd gaande zijn leven steeds belangrijker en het onderwijs verdween steeds meer naar de achtergrond. Zo koos hij uiteindelijk toch voor de kunst. Misschien omdat de kunst zich beter leent tot het experiment dan het onderwijs? We laten die vraag, hoe interessant ook, liggen.
Schilderen en fotograferen ervaart Han als een behoefte, hij wil de werkelijkheid om zich heen naar binnen slepen, en omvormen tot iets wat helemaal van hem is.
Hij heeft zich beziggehouden met grafiek, schilderen, beeldhouwen, fotografie, en kreeg toen een grote fascinatie voor werken met glas. Prachtig materiaal, maar zeer lastig naar je hand te zetten en het afkoelingsproces is zeer langdurig. Toen deed hij een ontdekking: IJs is niet alleen kouder dan glas, maar het doet ook veel meer met het licht, het is makkelijker en sneller te verwerken en het is vergankelijk. Je moet alleen een grote diepvries hebben.
Dus maakt hij ijsplastieken en legt ze in een of ander stadium van hun vergaan vast op de gevoelige plaat. Fotograferen is letterlijk schrijven met licht en dat is het wat Han doet. Kijkt u maar naar zijn flessen. Ze waren eerst van glas, werden gevuld met water en bevroren waardoor ze knapten, werden van scherven ontdaan en in fraaie composities opgesteld, belicht en gefotografeerd. Dat gebeurt niet alleen met flessen, die hij, als nauwelijks-drinker altijd te kort komt, zodat hij de glasbakken afschuimt op zoek naar bijzondere exemplaren en door passanten versleten wordt voor een aan lager wal geraakte alcoholist, zoveel heeft hij voor de kunst over, nee, dat gebeurt ook met speelgoed ballonnetjes.
Een fraai voorbeeld vind u aan de rechterwand. Het is een serie van drie, gefotografeerd in verschillende stadia van onomkeerbare wegsmelting.
Han is een kunstenaar die gefascineerd is door vergankelijkheid en licht, dat toont hij ook in zijn prachtige serie over nissen in Noordelijke kerken. Daarvan maakte hij een prachtig boek dat hier voor een gering bedrag te koop is.
Ook Hans foto’s zijn te koop en ik wek u op om, nadat u een havengezichtje van Egbert heeft aangeschaft, er een foto van Han bij te kopen. U zult er geen spijt van krijgen. "
Openingspech door Hans van de Sande, galeriehouder
|
| |
