| |
 |
16 júly om 18:14 |
| |
Ik bin krekt teruch fan un sonovergoaten terras in Sneek. Dêr hewwe we met un hele ploech nasitten na ouloop fan de opening fan de tentoanstelling fanmiddach. Ut was allemaal dik foarmekaar, un hééél soad mênsen, en de kaken doën my súver sear fan al de praterij. Ut sú te fer gaan om alle namen op te noemen fan de mênsen dy't fanmiddach de moeite nommen hadden om te kommen. Op fersoek komt hier de openingstoespraak su as ik dy fanmiddach houden hew:
" Haré!
`
Sumar un dach út ut leven fan un stadsdichter.
Frijdach 15 júly 2005.
Om halftien parkear ik de auto op ut feemerkterrein en loop fia de Stasjonsstraat ferder de binnenstad in. Ik siën de prachtege statege hearehúzen en denk an Bertus Poiesz, dy’t hier oait werkt het:
Skoarstienfege met de Fraanse slach
Of menear Poiesz wel even langs wilde komen
te schoorsteenvegen in de Stationsstraat
Jaseker mefrou, komt in òrde mefrou
krekt mefrou, dach mefrou
tòt sumetien mefrou
Oh ja, mijnheer Poiesz als U bij ons bent
zouden wij het zeer op prijs stellen
dat U Nederlands tegen ons sprak
en niet dat àkelige Snekers
trouwens U mag ook wel Frans
met ons praten, dat appreciëren wij ook bijzonder
hier aan de Stationsstraat
Bertus Poiesz ging sonder één woard
te sêgen ut dak fan de stadsfilla op
mar hij deed syn werk half,
letterlek wel te ferstaan
In november belde de madame
wear met de Sneker skoarstienfeger
Mijnheer Poiesz het is bitter koud
en nu wil de schoorsteen niet goed trekken
zou U dadelijk langs willen komen om
te kijken wat er aan de hand is?
Mefrou wete wat jou doën mutte
bel mar un skoarstienfeger út Paris
kanne jum òk nòch even moai Fraans prate
De heu, dat is Snekers foar Au Revoir!
Bij Onder de Linden bestel ik un bakje koffy + oranjekoek. Ik ferwen myself, je krije mar één kear per jaar somerfekaansy. Besef mij trouwens om’e donder wel wat un sundachskyn ik bin:
Weelde
end jaren fyftech
op sundachs
un sachtkookt eike
en as’t lije kon
òk nòch un plakje
Unox-boaterhamwurst
mar je moesten ut
nyt in hoofd hale
om ut ‘sumar’ op te eten
bistou besopen
op broad òf anders
moai lêge late
we woane hier nyt
an’e Liwwarderwech
Langsem komt de dach op gang. Ik wil ourekene, mar de kassa het kuren en ut meiske dat mij holpen het seit: ‘ U heeft geluk, de kassa wil niet, dit kopje koffie was van de zaak!’
Ik gniis en sêch dat se de groeten mar an Anne en Lenie doën mut.
Ik loop naar ut Oud Kerkhòf om te siën hoe’t de jonges fan Interlinie de panelen ophange, fan Poëzy op Poaten II. Even later is Tjalling Tjalsma fan Noflek der òk al. Tjalling sal de panelen befestege, mar earst leest ie ut Puchgedicht:
Puchpúbers
wij waren nòch púbers
en hij was oans groate
antiheld
elke mòrren wear
parkearde hij
syn glimmende nieuwe Puch
in de roestfrijstalen rekken
fan de Rehoboth-ulo an de Lindelaan
hij besach syn eigenwize pukkelkòp
in ut groom fan ut hoge stuur
in de pauze toverde hij
út ut gereedskappebakje
fan syn brommer
de fieze boekjes
-CHICK & CANDY-
tefoarskyn
écht goar
dy pústen
Na ut lezen begint ie te swearen en te swetsen dat ie oait òk un Puch hat het en dat ie bij Keesie Buster òk fieze boekjes kocht om dy met winst te ferkopen an de ambachtskoaljonges fan búten dy’t Buster nyt durfden te fragen. Mar dan gaat Tjalling an ut werk, want Tjalling het ut druk, smoardruk.
At Tjalling an ut werk is komt Herbert de Vries sogenaamd toefallech even langs, mar òk hij begint te lezen en de panelen fan kommentaar te foarsiën. Paul van Goor dy’t inmiddels òk in de skaduw fan de Groate Kerk staat, knypt um as un ouwe dief. Want Herbert het altyd krityk, flymskerpe krityk. Hij houdt de Snekers skerp. Gelukkech is Herbert posityf, en Paul slaakt hoarbaar un sucht fan ferlichting. ‘Je moet morgen Herbert zijn fers ook maar even voorlezen, vindt ie vast wel leuk!’
Sneker hearekappers
su’n klassike kapsalòn
- op ’e Ouwe Koemerk
in de Nauwe Noarderhòrne
òf de Singel-
met fan dy brúne skroatsjes
en un skaailearen bank an ’e kant
groate spigels met dêronder
wit marmeren platen gròtfol
fleskes met rúkersgoëd
- Berkenhaarwater! -
pòtten brillcream, gromen
spuitbuskes
alles blinkt en glaanst
in’t neonlicht
an ’e wanden fan dy kòstelek
moaie reklameplaten fan ’e skearseep
met ut fantastise fers
De zachte vrouwenhand
trekt hier de klanten aan
en de vergulde hand
voorkomt dat zij weer gaan
in un witte jas knipt
de hearekapper razendsnel
ut sufeulste bloempòttemodel
de learen steun foëlt
hieltyd kouwer en kaler
in ’e nekke
en de kappers
-De Bruin, Wielenga
en Hamersma-
se knippe mar
se knippe mar
Gerúsloas is Jan Hofing òk in syn bolide arriveard. Hij trekt heftech an un Ernst Casimir-sigaarke en staat sichtber ontroerd syn fers te lezen:
GeeBeeJee
sundachmiddachs klòkslach één uur
konnen we oans mar stilhouwe
dan klonk út de Grundich
ut akelege stemgelúd
fan dy belearende meester
G.B.J. Hiltermann
dy’t de Kouwe Oarlòch
koestere as un klein kyn
-de toestand in de wereld-
foarsichtech lepelden we
de Saroma opklòppudding
naar binnen
doadsbenaud foar dy
slissende meester G.B.J. Hiltermann
en fanself foar de Rus
dy’t mòrren al in Sneek weze kon!
‘Ut is ferrewech de moaiste! Fynst òk nyt? Fynst òk nyt? ‘
‘Ja , Jan dizze hat wel minder kannen.’
Ondertussen hange de fersen, mar fine de krinkjespuiers fan ut Oud Kerkhòf dat ut plateau su kleeft. Must Jan Bargboer mar even an. Om 11.45 staan ik bij Jan Bargboer in de wethouwerskamer. Nòch gyn kertier later wurdt ut hele harstienen plateau deur Gemeentwerken skoanspuiten. Jan het un hekel an hònestrònt, mar Jan het un nòch groater hekel an praatsjemakers, Jan is un doëner!
At de panelen ferdwenen binne onder de oranje dekkleden, hewwe wij al hééél wat bekende en minder bekende Snekers hun kommentaar leverd. Ale Bok fraagt nòch wel fers der naar Kurobe gaat:
Sneek
tuurlek
dy Italiaanse wiven
lope feul seksiër en soepelder
as de deegleke
Súdwesthoekfrouwen
op dinsdachmòrrens
over ut Groatsaan
en ik weet ut wel
de ouwe feemerk
is fanself
ut Plaza di San Marco nyt
mar as ik genietend
fan un soute hearing
-fan Abbink-
temidden fan de krinkjespuiers
op’e Eierbrugge
dy geniale Dirk S. Donker
ut karreljon fan de Groate Kerk
bespeulen hoar
dan het Sneek
òk wel wat
Ale wil graach wete wie ut fers fertale sal. Ik fraach òf hij soms Japans kan. Nau nee hij is gek op Japans eten, mar dan houdt ut òk wel op. Ondertussen bin ik al druk bezech met ut mailen richting Japan, dêr woant un professor dy’t ut Fries behearst en foar su’n taleknobbel is ut Snekers òk un fluitje fan un sent.
Om 12.40 sitte Paul van Goor en ik op un roestfrijstalen bankje fan Noflek de bedekte Poëzy op Poaten Panelen te bekiken. We sette de tannen in un broadsje kroket. Tussen twee happen deur fraagt Paul: ‘Zeg ga je morgen ook nog iets zeggen? Ik heb anders wel een idee, ‘een dag uit het leven van een stadsdichter’."
Wethouwer Hans van den Broek het fanmiddach un 'warme' openingstoespraak houden. Ok Hans Zoodsma, foarsitter fan Sneek Promotie, foerde ut woard. Allebeide waren in hun toespraken sober, terecht. Want fannacht is hun kollega-gemeenteraadslid Henk Eckhardt overleden.
Na ouloop fan de openingsplechtegheid binne we naar búten gaan en dêr binne de Poëzy op Poaten panelen onthuld. Frynd KaBe was o.a. anwezech en het moaie foto's nommen. Hier ut fotoferslach:
 
Sukrekt nòch un aardech gesprekje over de binnen- en bútendeureksposisy hat met Radio Eenhoorn. Fanavend maak ik mij nyt al te druk mear. Mòrren is der wear un (rust-) dach, mar de kòp maalt altyd deur. Ik hew der gyn last fan... |
| |
