| |
 |
18 augustus om 13:10 |
| |
Mňrren op fekaansy, naar Portugal. Naar Lissabon om krekt te wezen, acht dagen, nyt langer. Ok nyt korter. Oans fader ging froeger noait op fekaansy, de winkel ging wel dicht. Gyn 14 dagen, mar 10 dagen, want twee weekends de deur op slňt kon nyt lije. Ik ging dan met oans moeke naar de Smilde, naar tante Jo. Myn fader bleef dan thús. Syn útsjes waren naar de boekhannel fan Sipke Dykstra in Liwwarden. Midden sesteger jaren had oans fader un geweldege ferrassing bij thúskomst. Hij had, in de dagen dat wij bij tante Jo waren, al syn tannen en kiezen ( foar wat der nňch fan over was ) trekke laten. Wel futdaleks un nieuw keunstgebit der in, want hij wú nyt sonder tannen achter de toanbank. Ik siën um bij thúskomst nňch in de gang staan, breed lachend want met un nieuw gebit kon dat wear. Terwyl wij de kňffer onder de kapstňk setten ston ie dęr in syn keky-kleurege blaubaaitsje. “Siën je niks an my?”, froeg ie ňk nňch an oans moeke. En myn moeke mar beare dat ut nieuwe gebit su moai was. In de fekaansy naar de tandarts ňf tante Jo in de Smilde, dat is nňch us wat anders as acht dagen Lissabon |
| |
