| |
 |
25 september om 17:22 |
| |
Ut skrieven fan fersen gaat altyd deur bij mij. Gister hew ik un fers in opdracht skreven. Un fers foar un groatgrutter út Sneek. Ut sal in november in un bysondere fňrm útbrocht wurde. Dagenlang loop ik te denken wat ik skrieve sal. Gister was de dach dat ik seker wist dat ut fers op papier komme moest. De omstannechheden foar ut skrieven fan un fers mutte bij mij optimaal weze, anders wurdt ut niks. Gister waren dy omstannechheden super. Ik was nňch moëd fan ut skoalkamp. Ik had un min sin omdat oans foetballen om fage redenen nyt deurging. De druk dy't ik mijself oplei was gister gigantys. Uteraard hew ik gistermiddach wel bij O.N.S. 1 teugen Genemúden weest, mar fan de gesprekjes op de Hillside kan ik mij amper mear wat herinnere. Ik sien de lippen fan de andere O.N.S.'ers wel op en del gaan, mar ik slaan ut praat amper acht. Sorry mannen! Ik denk en ik denk over wat ik skrieve sal. Gynéén het in de gaten węr't myn gedachten dan binne. Gyn wonder dat ik gisteravend de woarden foar ut fers op papier kregen hew. Nyt foar te stellen hoe'n kick mij suks geeft. Ut earste wat ik dan doën, as ut fers klaar is, Paul van Goor belle. Hij lústert andachtech, en an syn earste reaksy merk ik dat ut fers overkomt, ja ňf nee. Dęrna begint bij Paul ut kreative proses al, hij soekt letterlek beelden bij myn poëzy. Su ontstaat dan un nieuw Van Goor & Van der Veer produkt. In de dagen dy't folge, slipe en poetse we un fers dan nňch wear op. Hearlek om te doën.
Fandaach un interview, dat ik mňrrenavend met Leny Bolhuis en Anne Wind hewwe sal, foarbereid. Ik ferfeel my eigeleks noait. Fanavend met ut programma fan de B.S.A. bezech.
De kňp staat noait stil, ňk nyt as Arno praat |
| |
