| |
 |
23 febrewary om 13:17 |
| |
Ali B. brengt nuances aan in ‘Je suis Ali’
Wat een heerlijke avond gister in theater Sneek, waar Ali Bouali voor een zeer gemęleerd publiek zijn cabaretvoorstelling ‘Je suis Ali’ gaf. Bij binnenkomst van de theaterzaal vallen meteen de drie grote banieren op die aan de achterkant van het podium hangen. Banieren in de kleuren rood, wit en blauw. De cabaretier zal later in het programma terugkomen op deze driekleur.
Verder drie fraaie Marokkaanse lampen, een waterpijp die onaangeroerd blijft en de onvermijdelijke pot thee. Het zorgt meteen voor een prima sfeertje. De opkomst van Ali B. is als die van een popidool, hij laat zich graag bejubelen. Het publiek gunt het hem. Meteen gaat Ali de dialoog aan met het publiek, Geert & vrouw op de eerste rij zijn de klos. Het zal niet meer veranderen de rest van de avond. Helemaal niet erg overigens, want waar Ali in gesprek met het publiek gaat is hij op zijn best! De intimiteit van de Sneker Schouwburgzaal moet voor deze cabaretier aanvoelen als een warme deken. Het huiskamergevoel, en dat is in Sneek niet kneuterig, maar gewoon simpelweg tof.
De conference begint nogal persoonlijk en alledaags als Ali over zijn leven als brave huisvader vertelt. De herkenning giert door de zaal als Ali zijn luchtige huislijke belevenissen deelt met het publiek. Van het in bad doen van zijn twee kinderen tot het laten van scheten in het echtelijk bed. Niets menselijk is deze knuffelmarokkaan vreemd. Het eerste blokje wordt afgesloten met de tranentrekker ‘’ Terwijl jullie nog bij me zijn…’
Daarna volgt het meer geëngageerde deel van de voorstelling als Ali de Zwarte Pietendiscussie nog eens uitgebreid over doet. Heerlijk hilarisch, niks meer niks minder. Ik heb er, zeker in februari, geen behoefte aan om over dit onderwerp een zware boom op te zetten.
Ali blijkbaar ook niet, want als het in de discussie ( nou ja…) ‘te zwaar’ wordt komt bruggenbouwer Ali wel met een kwinkslag. Wat Ali doet is het publiek en zich zelf een spiegel voorhouden. Wat hij zeker niet doet is oordelen! Ik vond het prima.
Ali is een meester in het omdenken, zeker als het over politiek geladen onderwerpen gaat zoals de PVV en de Marokkanen.
Bijzonder humoristisch is de vertelling van Ali over het bezoek dat hij samen met zijn vrouw aan een welness-centrum brengt. De komst van drie Marokkaanse jongens in de sauna maakt Ali B. nogal boos om het maar eens zacht uit te drukken: ‘Ook Marokkanen hebben een hekel aan Kutmarokkanen. Wie trouwens niet?’
Wat Ali eigenlijk de hele voorstelling doet is het aanbrengen van nuances, hij bekend geen kleur. Of het moet al wit zijn. Wat Ali B. ook doet is relativeren en niet zo weinig ook. Het voelt weldadig aan in deze tijd van polarisatie.
Ali B. is een pracht theatermens, voor zover hij zich gisteravond kennen liet. Hij is gewoon Ali. Deze cabaretier is ontzettend aardig en sympathiek.
Ik heb meer dan genoten van deze voorstelling! En volgens mij Ali zelf ook! |
| |
