| |
 |
4 mei om 10:10 |
| |
Daniël Lohues: Moi
Gisteravend bij un hearlek optreden fan Daniël Lohues weest. Peter Miedema skreef foar GrootSneek diskear un resęnsy. Ik bin ut helemaal met um eens. Ok ik hew as halve Drent, fan moe's kant, genoaten fan Loheus syn teksten en múzyk!
Daniël Lohues: Moi
Jaren verveelde uw toegewijde recensent scheidend theaterdirecteur Ben van der Knaap met de vraag waarom hij de grootste troubadour van Nederland niet programmeerde. Een paar weken voor Bens afscheid was het zover. Lohues in Theater Sneek. Eindelijk. Een onvergetelijk afscheidscadeautje. Staande ovatie voor Ben van der Knaap en alles wat hij voor Theater Sneek heeft betekend.
Met ‘Ik ben Daniël Lohues en ben... Ja, wat ben ik nou eigenlijk?’ begint ‘Moi’. Ogenschijnlijk simpel. Hij zingt liedjes, filosofeert, emotioneert en vertelt.
Over grote, wereldomvattende onderwerpen die razendknap gelinkt worden aan het leven op het platteland. Zijn oerthema. De rust. De tevredenheid. Respect voor de natuur, de alledaagsheid van het leven. Verwondering over de wereld van nu. Klein en kwetsbaar gebracht.
De voorstelling zit geniaal in elkaar. Qua opbouw en timing, maar vooral inhoudelijk. Subtiel verbindt hij de strijd van Saksische stammen onder leiding van Widukind met de Amerikaanse indianen die hun heilige land verdedigen tegen de pijplijn van Trump. Als een rode draad vervlecht hij thema’s als liefde, kameraadschap, respect, twijfel en verbazing door ‘Moi’.
Altijd terug naar de roots, zijn tevreden bestaan in Erica.’Loat mij mar lekker dit doen, wordt der zowat gelukkig van’. Het Drentse platteland als fascinerende springplank voor bespiegelingen over het leven en de wereld. Herkenbaar en prachtig verwoord.
‘Moi’ is muzikaal van een ongekend hoog niveau. Lohues heeft de gave om uiteenlopende sferen op te roepen. Soms indrukwekkend ingetogen en dan weer rauw en emotioneel. Prachtige melodielijnen en akkoorden, verrassende wendingen en muzikale vondsten in een totaal eigen stijl.
We zagen een indrukwekkende voorstelling over de zoektocht naar jezelf: waar kom je vandaan en waar ga je naartoe? Herkenbare gedachten, emoties en bespiegelingen over het leven.
Een inkijk in een bijzondere ziel. Zelfspot. Twijfel. Wijsheid. Mijn hoogtepunt was de toegift ‘Allennig’. Want ‘Uuteindelijk is iederien allennig’. Ingetogen, emotioneel, uitzinnig, ontketend, een muzikale rollercoaster waarin alles samenkomt.
Uit alles spreekt hoop. Vertrouwen in de menselijke factor: ‘As de liefde mar blef winnen komp ’t het allemaol wel goed’. Daniël Lohues mag bliev’n.
Peter Miedema
|
| |
