| |
 |
4 jannewary om 13:06 |
| |
Soms binne der fan dy dagen dan gaat alles su as ik ut in de kňp hew. Su'n dach is fandaach blykber. Ik hew fanmňrren al mear deen as anders op un hele dach. Ik hew myn dachboekstukje foar dizze dach ok al op papier. Ik publisear ut futdaleks mar. Nou't ik an ut oprúmen en inpakken bin in ferbaan met de anstaande ferhúzing naar ut sentrum fan Sneek fyn'k aardege dingen. Dęr skrief ik dan ok wear over.
In 1950 was ut blykber ok un Jubeljaar foar Sneek. Ik hew namelek un moaie pňster kregen met dęrop un Frystalech fers fan Douwe Annes Tamminga. De bekende Friese dichter woande toen in Sneek. Op de poster staan dry peningen afbeeld, ut fers, un fraaie plattegroan fan ut stadssentrum, ut gemeentewapen en de jaartallen 1525-1950. Kan ok één mij maile węrom’t ut toen un Jubeljaar was? Hier folgt ut fers:
Snits
Dyn wâllen sljochte en dyn stinzen brutsen,
Leist yn’e wrâld as in forlerne stip.
Weinbręge, ieuwen binne oer dij forstrutsen,
Ald moetingsplak fan riderij en skip.
Dou hast forstien hwat nije tiden sprutsen:
In stęd fan sport en geve keapmanskip.
Ik hear bij har dy’t dij har hert forseinen.
Hark, oer dyn bręgen dinderje de weinen!
Opfallend is dat Douwe Tamminga dan al siet dat Sneek un spňrtstad is! Tamminga woande in de Bloemstraat. Oans fader mocht der wel us boadskappen heen brenge. Ik hew hew oait us bij Tamminga in ut sikenhús, ut Sint Antonius, legen. Ik was toen krekt opereard an de neus, end jaren tachtech. Tamminga was opnommen met útdrogingsferskynsels, hij paste toen blykber nyt su goëd op um self. Hylkje Goďnga het der toen nňch foar sorgd dat hij un goëd plakje an de Dr. Boumanwech kreech. Hylkje en Tamminga woanden beiden toen in Ysbrechtum. Ik fon Tamminga wat un eptege man, later toen ik wear us met um sprak was ie feul aardeger. Ik kreech selfs wel ansichtkaarten fan um met bemoedigende teksten over myn skrieverij. Hylkje en Tamminga binne al nyt mear onder oans. Gelukkech hewwe beide hun spoaren achterlaten, in prachtege fersen en fraaie ferhalen!
 |
| |
