| |
 |
17 febrewary om 17:44 |
| |
Ok fandaach moest de bealech der wear even goëd op! Niks wend?! Eigenlek sú ideréén us in de werkkeuken bij un ander sien mutte. De timmerman foar de klas, al was ut mar foar un halfuurke. En de skoalmeester, met su'n moai Tiroler timmermansskňrtsje, op de trappen ňf op de steigers. Un week, nyt langer. Waardeare je je eigen werk des te mear.
Ut skilderwerk is na twee dagen klaar, siet der perfekt út. Groate klasse! Ok myn kamer is su goëd as klaar. Is omtoverd tňt un groate bibleteek. Nňch wel sonder boeken, mar dat komt folgende week. Ut is allemaak feul groater as ik docht had. De gelúden fan de stad súch ik as un spoans op. Fanmiddach, om kwart over dry, liep der un oud wyfke met un kynderwagen foarbij oans hús. In de kynderwagen gyn klein kyn, mar twee honnen. Lekker dy gekke stadse męnsen. At ik dizze frou met brún hoofddoekje wear sien, sal ik har frage ňf ik un foto nimme mach. Honnen in un kynderwagen, un núter gesicht!
Tussen de bedrieven deur lees ik ok nňch. Kreech fanmňrren un boek met as titel 'Op zoek naar een doorwaadbare plaats. Dagboek van een vader na de dood van zijn zoon.' Ik hew allienech nňch mar de foto fan de overleden soan sien, Daniël Vlasman ( 1991-2003 ), en de earste bladside lezen, toen wist ik al dat dit un heel angripend realistys boek is. Later mear. Gyn foto's fandaach. Foar de broadnoadege rust op dizze site.
|
| |
