| |
 |
24 febrewary om 19:30 |
| |
Wat un superdach, dizze 93ste geboartedach fan oans moeke saleger. Un staalblauwe hemel, un kouwe noardoaster dy't over ut flakke kale feld blaast en de son dy't útbundech skynt. Moaier wear kanne je nyt węnse om te ferhúzen. Om één uur presys draaiden de auto's fan Fisher Edelstaal en Tjalsma Roestfrij Staal de Jeltewei op. Nyt lulle mar poetse. De mannen fan O.N.S. 5 hewwe nňch noait sufeul boeken op un frijdachmiddach deur de hannen had. Folgens Jan H. is ut nou wel dúdelek dat ut un komplete afwiking fan mij is. De wetenskap noemt ut anders: bibliofyl! Un frachwagen fol literatuur is der in éénkear ferhúsd. Ut ging in un razend tempo. Doadgraver Atte ging op un gegeven moment foarop in de stazy met un ouwe antike kast, dy't de reis dan ok nyt overleefd het. De Man fan Staal sat ideréén achter de broek: myn geld is nyt fan blik, aveseare! Om 16.30 saten we an ut bier, un uur later an de Sineze hap fan Pa Sjow. As klapper op de fuurpylk kwam teugen ses uur as spesiale gast oans aller Manon Thomas binnen om un welkom toe te roepen. Geweldege ferrassing en Atte helemaal fan de mik. Hij begon futdaleks foar te dragen út eigen werk. Un horrorstory over un oud-dokter dy't onder ut genot fan un Apfelcorn syn mumifisearde frou elke skimeravend fersen foarlas in un lykkelder. Selden su'n bizar ferhaal hoard. Ik sal ut nňch us opskrieve. Fred, Henny, Tjalling, Jan H., Frachwagensjauffeur, Jan Hans, Gerard, Theun, Peter, Atte, Fokke, Stoffel, Ben, Piety, Pietie, Janneke en Manon: BEDANKT!!!!!
En fanmňrren kwam as allerearste Greetje Poiesz met roazen en dikke túten. Nňch us un prachtdach, met gouden męnsen om mij heen.
 < |
| |
