| |
 |
27 júny om 16:45 |
| |
Se kwam út un dňrpke út de buurt fan Sneek, drie-en-20 was se en werkte in de thússňrch in de groate stad Utrecht. Prachtech fon se ut. Ut werk, de kollega’s, ut útgaansleven in de Domstad. Elke mňrren ging se bij de bejaarden langs om ut ‘ontbijt ’ te fersorgen foar de oudsjes. Se kwam ok bij de groatmoeke fan Marco van Basten over de floer. Faak deed ut bęste mins de deur al open met de prúk half ňf soms helemaal nyt op ’e kňp. En ivech en altyd ston de TV an. Ut będ dęr’t se op sliep was helemaal deursakt. In har slaapkamer hong un foto fan San Marco, út de tiid dat ie nňch gyn San was, mar gewoan un Utrechtse snňtbongel dy’t aardech foetballe kon. Op un mňrren wú oma Van Basten wel un eike op broad. Oans thússorch-meiske socht en socht, mar gyn eiers te finen. Op har fraach węr’t de eiers dan wel waren keek groatmoeke har an en en sei ‘ oh wat stom van me, hier kind!’ En se toverde su twee eiers út har BH tefoarskyn! Dat toveren het Marco van Basten dus nyt fan freemd! Soms mislukt der wel us un trúkje, doët ie ut later nňch us un kear…
|
| |
