| |
 |
7 júny om 19:30 |
| |
Omrop Fryslân Kollum
Omrop Fryslân plaatst foarlopech de kollums dy't wij as kollumnisten op faste tiden foar de radiomikrofoan útspreke nyt op'e site. Fandęr dat ik dat hier nou op myn eigen webstek doën.
Pedagogen
‘k Hew se in ’e loop fan myn leven foarbij kommen siën. De pedagogen. Nyt dé pedagogen, want dy bestaan nyt. Nee gewoan ferskillende pedagogen en laat ik ut simpel houwe, skoaljuffrouws en skoalmeesters. Ik hew de mazzel had dat ik un moai swikje goeie onderwizers en onderwizeressen metmaakt hew op de skoalen węr’t ik naar toe ging. ‘k Hew ok amper ňf gyn traumatise ervaringen an myn skoaltiid overhouden.
Ut begon op hast sesjarege leeftyd, toen ik naar de Prinses Margriet Kleuterskoal an de Bloemstraat in Sneek moest. Ik was un ňktoberjonkje en ok nňch us eentsje dy’t geboaren wurdde út de laatste week fan ’e wynmaand. Altyd en evech de oudste fan’e klas.
Over myn kleuterskoaltiid kan ik mij amper mear wat heuge, over de lagere skoal des te mear. Der salle sňndermear deur de tiid inkleurde herinnerings bij weze.
Mar ik herinner mij nňch as de dach fan gister hoe’t ik foar ut earst naar skoal ging. ‘k Hew ut fastleid in un fers:
Eben Haëzerskoal
achter bij oans moeke
op 'e fyts
foar ut earst
naar de groate skoal
de Hoge Brugge over
de Parkstraat deur
stiif sittend in
un houten bankje
met ut moaie meiske
Willy Weerts
en tussen de geraniums
útsicht op 'e Groate Kerk
boven ut skoalhek
de onbegrypleke woarden
'Eben Haëzer'
tot su fer het de Heere oans holpen
mar dat wist ik
toen noch nyt
Halverwege de Eben Haëzer skoaltiid gingen we naar de nieuwboude Groen van Prinsterer skoal in de Noorderhoek dęr ’t ik woande.
Dęr hadden we meesters in alle soarten en maten, letterlek en figuerlek. Un minne om nyt te sęge freesleke minne pedagooch was meester A. Dy kearel stuurde mij elke maandachmňrrens na ut ferskes opdreunen de klas út.
Dy ferskes, self hew ik ut altyd over fersen, waren de psalmen en gesangen, dy’t ik de sundachs derfoar in de goodold Nooderkerk út ’e kňp learde. Omdat de preken fan al dy Sneker swartrňkken mij in ut minst interesearden. Der prijkte op myn rappňrt dan ok altyd un ‘10’ op Versje.
Nadat wij ut ‘Versje’ opdreund hadden, wú meester A. met de klas singe. Ik druk jonkje moest de klas dan ferlate: ‘Want jij bromt zó…’ En dan ston ik dęr moekesiel allienech op’e gang tussen al dy naar súre regen stinkende jassen op’e kapstňk. Ik lústerden intęns ferdrytech hoe’t myn klasgenoatsjes ‘De dorre vlakten der woestijnen’ út folle burst songen. De tranen bengelden mij dan over de wangen, sufeul onrecht was mij wear andeen.
Jaren laten. Mocht ik EDOZA tidens un konsert in Theater Sneek presenteare. Ut moaiste kadoatsje fankreech ik toen op ut poadium fan een fan de bestuursleden fan ut koar. Ik mocht ut slňliet met ut koar metsinge. ‘Ik zie een poort wijd open staan’.
Nee, at we ut over goeie pedagogen hewwe dan skiët mij de naam fan oans hoofdmeester in’t sin: Meester Theun de Vries. Dy stuurde ok wel us eentsje de klas út, mar dat was wel pedagogys ferantwoard. Jopie befoarbeld. Dy jonge was nňch feul drukker as ik en Jopie riep su nou en dan ok wel us wat ‘ongevraagd’ deur de klas. F’ral at der kwekelingen waren. Jonge learkrachten dy’t ut fak leare moesten.
Toen op un mňrren moest un kwekeling praktykeksamen doën. Meester de Vries sach de bui al hangen, hij bedocht un geweldech plan om de kwekeling in beskerming te nimmen. ‘Zeg Joop, zou jij vanmorgen onze hond wel even uit willen laten?’
En Jopie sei gyn ‘nee’, froech allienech mar ‘hoe lang mach ik futbliëve meester?’ Meester de Vries, un échte pedagooch, antwoardde ‘blijf maar een uurtje weg Joop, dat vindt de hond ook wel fijn!’
De kwekeling slaagde met glaans. Jopie had un wňnderskoane mňrren, met de hoan an’e riem langs de oevers fan’e Franekerfaart. dęr’t feul mear te ontdekken fiel as binnen de 4 muren fan un klaslokaal. Wat nou ‘weggelekte onderwijstijd’?
Búten de skoalmuren leare je ut meast! En Jopie wurdde later un beroemd oud-izerkoopman.
|
| |
