| |
 |
28 júny om 17:06 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 28 júny 2021
Helden
De Olympise Speulen komme hieltyd dichterbij. Bij un bitsje Sneker en un bitsje Fries komme je dan al gau terecht bij de Olympise Folleybalers dy’t oait goud wonnen. Jan Posthuma en Olof van der Meulen, twee Sneker jonges dy’t bij de Gouden ploech hoarden.
De earlekheid gebied te fertellen dat Jan eigenlek un Dokkumer was. Ut is dit jaar op’e kňp ou 25 jaar leden dat ut trio Snekers gloarearden in Atlanta dęr’t se in un bloëdstollende finale de Italianen fersloegen. De overwinning fan de Nederlaanse volleybalploech op de Azzuri op 4 augustus 1996 wurdde later útroepen tňt ut spňrtmoment fan’e eeuw.
Jan en Olof gingen in 1996 op ut skild en de balkonsęne bij un toen in Sneek trendy populęre kroech in de Wijde Noorderhorne bliëft onfergetelek. In dyselde kroech, de Draai, was jaren later un poëzymiddach, un Sneker gedichtemiddach. Foarleze fan fersen in ut Snekers deur Snekers. Ik fon ut un geweldege ear dat Jan Posthuma as Olympise Held enkele fan myn fersen foarleze wú in ut Snekers. Trouwens ut Dokkumers en ut Snekers lieke un soad op mekaar en Jan deed ut geweldech.
Max Posthuma de fader fan Jan was ok anwezech en relativearde Jan syn literęre optreden rap deur te sęgen dat Jan moai foarlezen had, mar dat Dokkum ok wel wat had. Hearlek su’n understatement deurspekt met lokaal partriotisme.
Jan moest en mut der nyt sufeul fan hewwe at se um Held noeme. Nee, Jan gaf dy heldestatus feul liever an syn fader. Dat was pas un baas, seker in Dokkum en omstreken. ‘k Hew nňch un moai ferhaal foar dy over myn ouwe hear, hij was un baas in Dokkum hoar, gaf dęr ok wel stadsronleidings en su. Ik skreef ut ferhaal over Jan syn fader futdaleks op, om ut te bewaren as un soarte fan heldenepos.
Max Posthuma was boade op ut stadhús fan Dokkum. Op un súterege mňrren komt der un kearel in de hal fan ut stadhús dy’t met alle geweld de wethouwer spreke wil. Uteraard sonder ouspraak. Dat gebeurde toen ok al, minsen dy’t al razend en skreeuwend hun sin hewwe wille. Boade Posthuma seit teugen de skreeuwende man dat hij probeare sal om de wethouwer pakken te krijen, echter onder foarwaarde dat de burger sumeteen lúd en dúdelek prate mut, omdat de wethouwer ferkouden en dęrdeur stňkdoof is.
Even later staat Posthuma bij de wethouwer in de kamer en seit teugen de wethouwer dat der un man in de hal op um staat te wachten. ‘En dy kearels is su doof as un kwartel is. Dat wannear’t de wethouwer wat wil, mut hij lúd en f’ral heel dúdelek prate. Ja, inderdaad met stemferheffing. De wethouwer loopt achter boade Posthuma an om de man te woard te staan.
Jim kanne nagaan hoe’t dy konfersasy ferlopen is. Even later hongen alle amtenaren fan Dokkum over de ballustrade om te siën en te lústeren naar twee skreeuwende maanen in de hal fan ut stadhús.
Kiek na su’n ferhaal was Max Posthuma nyt mear de fader fan Lange Jan, mar Jan was de soan fan Max! ‘Ja, myn fader was wel un held hoar’. Glimlachte Jan.
|
| |
