| |
 |
1 ňktober om 11:42 |
| |
Bij Sara Kroos overwint de hilaritas
Gisteravond voor het eerst bij Sara Kroos op bezoek geweest. Of was het nu net andersom? In ieder geval een kostelijk mooie en vooral ontroerende theatervoorstelling van vakvrouw Kroos meegemaakt. Nee, ik heb geen koffie gehad, want er was iets niet in orde met het koffiezetapparaat en zo.
Sara Kroos is een unieke vrouw, zoals ieder mens uniek is, maar Sara is net even unieker als de doorsnee ( ‘die is er niet…’) Nederlandse vrouw. Vlak voor de voorstelling vroeg ik mij luidop af hoe het mogelijk is dat zij keer op keer volle zalen trekt.
Na afloop van ‘Doorgefokt’, weet ik het antwoord op mijn vraag: Sara Kroos is een rasverteller, die open en eerlijk haar eigen verhalen vertelt en 'de menselijke systeemfouten' onbarmhartig blootlegt.
Identificeren vind ik altijd heel belangrijk in verhalen. Bij Sara Kroos kwam ik gisteravond behoorlijk aan mijn trekken, zeker als het over haar en ook mijn gereformeerde achtergrond gaat. Ik voelde exact aan wat zij bedoelde met de gereformeerde harde stoel. Je afkomst nooit verloochenen, maar wel met veel zelfspot in de spiegel kijken. Ik heb de schurft aan mensen die keer op keer cliché grappen over dé gereformeerden maken. Dé gereformeerden bestaan helemaal niet. De humor van Sara Kroos over het gereformeerde volksdeel vind ik wel mooi en oh zo herkenbaar. Kroos maakt grappen van binnen uit, zij weet precies waar de gevoeligheden liggen. Een gereformeerde stoel is inderdaad hard want ‘stel je eens voor wanneer wij hier op aarde al teveel zouden genieten’.
Sara Kroos weet waar ze het over heeft!
Sara Kroos noemt de dingen bij de naam, keihard, confronterend en zo nu en dan behoorlijk vunzig waarbij er blijkbaar veel herkenning is, gezien de reacties in de zaal. Als superhetero gunt ze mij een kijkje in de lesbische slaapkamer, uiteraard met veel humor. En dat is wat Sara Kroos doet in ‘Doorgefokt’, met hilaritas persoonlijke verhalen vertellen.
Een week na de Samenloop voor Hoop hier in Sneek, komt de confrontatie met borstkanker keihard binnen als ze over het litteken van haar moeder vertelt. ‘Dat je stuk bent, betekent niet dat het niet meer doet!’ Baffff!!! Zo’n zin komt binnen. De kwetsbare mens in de slaapkamer die naar vroeger ruikt, het benzinestation met het huisje van satan. En Sara vertelt maar en vertelt maar, 100 minuten achterelkaar houdt zij mij een spiegel voor en is er de herkenning. Bij haar zijn het de depressies en opvallende kuiten die ze van haar vader meekreeg. Bij mij is het een knoert van een litteken dat verticaal over mijn borst zit. Sara Kroos durft zich kwetsbaar op te stellen en dat maakt haar juist zo sterk.
Het menselijk lijden, met de museumattributen als metafoor voor dat menselijk lijden en tekort op het podium, bestrijden met keiharde én zachte humor dat is wat Sara Kroos doet. Ik hou ervan!
|
| |
