Maria de Groot viert vijftigjarig schrijverschap met twee fraaie publicaties
Het gebeurde in 1971 in Den Haag toen Maria de Groot midden in de nacht onverwacht in het ziekenhuis werd opgenomen. Liggend op de operatietafel beleefde zij een onthullend moment. De Engelse anesthesist vroeg Maria, voordat hij haar de injectie gaf: ‘what’s for you the most important thing in life?’ Zonder een ogenblik te aarzelen antwoordde Maria: ‘poetry’. Nog ziet ze het verbaasde gezicht van de anesthesist. De verpleegkundige die erbij stond zei: ‘ja, ze zegt poetry’. Daarna was Maria van de wereld.
Nu 45 jaar later ligt er weer een nieuwe poëziebundel én een nieuw boek van de sinds 1981 in Woudsend wonende schrijfster en theologe. De Groot hoopt volgend jaar haar tachtigste verjaardag te vieren. We spraken met de schrijfster, die dit jaar haar vijftigjarig schrijversjubileum viert, over haar laatste twee publicaties
Nadat het vier jaar betrekkelijk stil was om Maria de Groot, liggen er nu twee nieuwe publicaties in een jaar. Is daar een reden voor?
“Het zijn allebei boeken die heel veel tijd nodig hebben gehad, het is een heel lang proces geweest. Met poëzie is dat wel bekend dat het zo gaat, dat je het heel lang in je omdraagt. Met het andere boek, ‘Het drievoudige pad -Leerling, pelgrim, sterveling’ ,je zou het een spiritueel boek kunnen noemen, dat heeft het eigenlijk ook. Het is waarschijnlijk werk van tien jaar, dat op een gegeven moment klaar is.”
Poëziebundel ‘Gaasterlandse hymnen en gedichten’
“Het is in een lange periode ontstaan, maar toen het op een gegeven rijp was, heb ik het in een maand geschreven, en voltooid. De bundel bestaat uit drie delen ‘Strofen’, ‘Hymnen’ en ‘Sonnetten’.
Ik had al een aantal strofen geschreven, maar niet zoveel. Het tweede gedeelte heet ‘Hymnen’, die heb ik geschreven toen ik aan de Bodensee in Duitsland was. Het is alsof ik afstand moest nemen tot iets. Het laatste gedeelte van de bundel, ‘Sonnetten’, had ik ook een aantal van. De strofen en de sonnetten heb ik op een gegeven moment afgemaakt en toen zag ik een evenwichtige bundel voor me.
Dat dacht ik toen ik die hymnen had gemaakt. Die hymnen, die poëzie is losgekomen door een uitnodiging van Geeske Mulder-Bangma en Jaap Mulder, goede vrienden van mij en mijn huisgenote Christianne Méroz. Jaap en Geeske namen ons een of twee keer per jaar mee om Friesland beter te leren kennen. Dat is de manier om je als niet-Fries thuis te voelen. Dat heb ik heel sterk zo gevoeld, anders blijf je toch import, wat ik overigens een afschuwelijk woord vind. Zonder de tochten met Geeske en Jaap, die dit voorjaar helaas is overleden,blijft er toch altijd iets toeristisch aan hangen. Toch ook wel weer positief, want het is net of ik hier altijd met vakantie ben, zo heerlijk is het hier. Dit huis is voor mij mijn huis en vakantiehuis.”
“De familie Mulder liet ons op een gegeven moment hun ouderlijke boerderijen zien. We zijn toen met deze ‘in en de in-Friese mensen’ naar Gaasterland gegaan om verhalen te horen en mensen te ontmoeten. Dat heb je als niet-Fries niet vaak. Hierdoor blijft het contact allemaal wat oppervlakkig. Tijdens onze tochten hebben we niet alleen de boerderijen waar Geeske en Jaap als kind gewoond hebben gezien, maar ook hun levensweg. Daarna kwam bij mij de poëzie los, de poëzie die ik al dertig jaar in mij droeg. Het raakte mij zo diep, die hymnen zijn dus lofliederen op Gaasterland. De strofen zijn indrukken en de sonnetten zijn meer de gedachten, reflexies over het land.”
‘Het drievoudige pad -Leerling, pelgrim, sterveling’
De titel van mijn laatste boek is ‘Het drievoudig pad’, een levensweg beschreven in drie fasen. Het is mijn levensweg. Een mens is leerling, pelgrim, sterveling. Dit alles tegelijk? Ja, maar ook na en naast elkaar! Wat mij betreft: leerling zijn is de identiteit waarmee ik ben geboren en de levenswijze waarin ik mag duren. Pelgrim ben ik geworden toen ik mij bewust werd van de werelden om mij heen en de horizon die mij wachtte. Sterveling ontdekte ik allengs te zijn. In de spiegel van mijn leven ben ik mijzelf als tweeling gaan zien: de levende en de dode. Hoe verhouden zij zich? Hoe worden zij steeds meer één zonder de moed te verliezen? Waarheen is deze tweeling op weg? Die vragen stel en stelde ik mij. Ik durf de volgende stelling aan: wij zijn niet op weg naar de ondergang, maar naar de vreugde. Zo heb ik de fasen van het leven in mijn boek ook uitgewerkt.”
Poëzie als levensbron
“Als mens maak je heel veel fasen van bewustwording door, je verandert heel erg als mens in je denken in de tijd dat je leeft . Je kunt je soms niet meer voorstellen dat je bepaalde dingen die je gedacht hebt of gedaan hebt van dertig of veertig jaar geleden. Die bewustwording gebeurt bij mij vooral in poëzie. Ik ben niet iemand die filosofisch gaat nadenken, of veel gaat discussiëren met anderen.
Ik doe de ontdekkingen vaak in gedichten. Dan staat er opeens iets heel verrassends op papier. Dan denk ik ‘oh, dat is waar, daar heb ik nooit aan gedacht.’ Poëzie is voor mij een andere bewustwordingslaag.”
Maria de Groot hoopt met dit laatste werk de kroon op haar omvangrijke werk te hebben geschreven, waar de poëzie uiteraard bij hoort.
“Na dit laatste boek wil ik niet meer in de spanning van ‘ik wil nog iets maken’. Dit boek is eigenlijk het sluitstuk. Alles wat nog komt is meegenomen. Het klinkt misschien een beetje eigenwijs, maar ik vind dat mijn werk nog helemaal ontdekt moet worden. Dus wat zou ik nog meer schrijven?’
De laatste twee publicaties van Maria de Groot zijn verschenen bij Uitgeverij Elikser in Leeuwarden, zie www.elikser.nl
30 òktober om 19:55
Literêre bonbon fan Hylkje Goïnga yn fraaie ferpakking!
Wat in aardige ferrassing lei der ferline wike bij mij op’e doarsmatte, in prachtich foarmjûn bondeltsje met tsien ferhalen fan Hylkje Goïnga ( 1930 – 2001) . Net de twa kear in hânfol ferhalen ferrasten mij, dy koe ik al en ik haw gelokkich al har wurk, mar it omslach.
Dat is nammentlik makke troch Hylkje Kroon, in beppesizzer fan de skriuwster. It is werklik prachtich wurden! It silhouet fan Hylkje Goïnga yn bedrukte stikjes papier en folslein mei de seefûgel. Oait fertelde se mij dat wannear’t der in libben nei de dea wêze soe, sij as seemok weromkomme mocht. Op de roukaart stie ek in ôfbylding fan in seefûgel.
Douwe Kootstra, hij siet jierren lang mei de skriuwster yn de redaksje fan ‘De Strikel’, hat ‘tsien fan Hylkje’ har ferhalen útkeazen. “Net dé tsien fan Hylkje. Nee, gewoan tsien moaie ferhalen dy’t karakteristyk binne foar har oeuvre”, sa skriuwt Kootstra yn it foaropwurd fan it bondeltsje dat bij de Afûk útkaam is.
Wannear, oh wannear soe al har sammele wurk no ris útjûn wurde, mei in deeglike ynlieding? It proaza fan Hylkje Goïnga heart ta it bêste fan wat de Fryske literatuur te bieden hat.
29 òktober om 20:51
ONS Boso Sneek TV: ONS Boso Sneek - sv Huizen
29 òktober om 18:30
ONS Boso Sneek haalt broodnodige overwinning op sv Huizen
Een blik op de de ranglijst leert dat de 1 – 0 overwinning die ONS vanmiddag op laagvlieger sv Huizen behaalde meer dan welkom was. In deze elfde competitieronde behaalden alle ploegen, op Jong Almere City na, die met ONS in de onderste regionen verkeren namelijk punten.
Al in de derde minuut stond de latere eindstand op het scorebord. Wie anders dan uitblinker Yumé Ramos scoorde na enorm geklungel in de Huizendefensie. De ONS-spits haalde verwoestend uit om vervolgens zijn doelpunt intens te vieren. Alle frustraties van de laatste maanden kwamen er uit bij de bevlogen aanvalsleider.
Eigenlijk is ONS de hele wedstrijd op een paar speldenprikjes na niet in gevaar geweest tegen een uitermate pover Huizen, die door deze nederlaag nu rode lantarendrager zijn in de derde divisie. De kansen die de ONS hemden vanmiddag kregen waren amper te tellen.
Echter de finishing touch en het beetje geluk ontbraken anders had een uitslag zonder overdrijven van 10- 0 ook zomaar het resultaat kunnen zijn.
Doordat ONS zo enorm veel kansen miste bleef de spanning tot het laatste fluitsignaal van de uitstekend leidende scheidrechter Cairo uit Den Bosch. Volgende week wacht de uitwedstrijd tegen het IJsselmeervogels van Sandor van der Heide.
De Rooien uit Spakenburg staan op de tweede plek met vier punten achterstand op koploper FC Lisse. ONS vinden we terug op een gedeelde elfde stek, echter met maar drie punten voorsprong op nummer voorlaatst Harkemase Boys.
29 òktober om 10:36
Openingstoespraak Popkelder Sneek
Haré Snekers, Súdwesthoekers en f’ral popmúzykliefhewwers
Fan harte welkom op dizze bysondere dach in de Havenstraat fan Sneek. At je ut mij frage Heilege Groan! Hier in de straat leit histoary, hier rúk je ut ferleden en op stille òktoberavenden ritselt de geskiedenis fan de stad in de ouwe kastanjeboom.
Al jarenlang sit der múzyk in dizze straat en nyt su’n bitsje ok. At ik trage Swart-wit Polygoonachtege beelden foarbij skokken siën skrobt Lange Bauk ut stoepke foarhús. Staat Loadsje Poiesz foar de winkel en stalt de houten kistjes met ferse groënten út.
Bij meubelmaker Smid is de geur fan houtspaanders nòch goëd te rúken. Kòrtom ut kost gyn enkele moeite om hier op dit plak te fersúpen in un wilde see fan nostalgy.
Myn eigen ervaringen met múzyk gaan nyt allienech teruch naar un freesleke skoalmeester dy’t mij bij ut ferskesingen altyd de klas útstuurde omdat ik su bromde. En dan songen myn klasgenoaten ut wònderskoane liet De dorre vlakten der woestijnen en ston ik te snotteren op de gang dêr’t allemaal natte winterjassen drupten.
Nee, dan binne myn ervaringen met dy ene groate Sneker múzykliefhewwer Frekie Piso, un ikoan fan de stad feul beter. Ik skreef oait ut fòlgende fers over de enege écht Frekie:
Múzyk
toen ut woard nòch útfonnen wurde moest hiphopte Frekie al lang met syn monotoane bewegings fan foar naar achteren ut Oasterdyk over
bij de Haweko song Mientje fleurege aria’s
en ik? ik daanste op’e klanken fan Mulder syn draaiòrgel ‘alles alles geht vorbei’
At ik dan tòch in de tiid teruch gaan dan en over de Sneker popscene teruchdenk dan is dêr in inenen ok wear dat beeld fan Lyckle Galema, un froegere buurjonge dy’t helaas op feulste froege leeftyd overleden is. Lyckle krekt un paar jaren ouwe as ik sat in un bandsje met un prachtech moaie naam fon ik: The Arrows!
Toen ik an Lyckle froech wat betekent dy naam sach Lyckle mij an en froech op syn beurt terwyl hij ut foardeed ‘weetst tòch wel wat dit is?’ En ik lachte en sei ‘un pylk & booch’. Wat dy naam nou met de popmúzyk te maken had weet ik tòt op de dach fan fandaach nyt. Wel waren der in de jaren sestech feul mear fan dy moaie bandsjes in de stad, met poëtise namen as The Crash en de Loobys. The Crash, dy’t sich dêrfoar The Relay’s noemden, beston út Cor van Bavel, Jan Jansen, Klaas de Haan en Ytsen Abelskamp.
Dizze groep ston onder kontrakt bij Telstar ut buro fan Bauke Algera en Dick Jaarsma. Se ferkochten oait dúzend singeltsjes fan ‘Last Week/One Rainy Day’. Dy jonges speulden wat Beatleachtege múzyk.
Wêr’t dy jonges, want ut waren foarnamelek jonges oefden? Faak bij de ouwelui thús en optredens wurdden o.a. deen in De Meerpaal. Dêr mocht ik dan wear nyt komme as griffemeard jonkje, want ut was dêr fòlgens myn ouwelui Sodom & Gomorra!
Dat wil overigens nyt sêge dat ik niks metkreech fan wat der op múzykgebied letter afspeulde in Sneek. Want ik was wel getúge fan un legendarys optreden fan de Golden Earring in de Manege.
Jaren later skreef ik der un fers over, de geur fan peardestrònt en de Golden Earring dêrmet foar evech an mekaar ferbinend. Cesar Zuiderwijk* the best drummer ever goaide na afloop fan ut konsert, na ut sufeulste we want more, de drumstòkken ut públyk in. Krekt myn richting út. Op ut moment dat ik één fan dy drumstòkjes pakke sú, was der un Súdwesthoekboeresoan met fan dy groate melkershannen en roaie groëne seepwangen dy’t ut kòstber souvenir foar mij fut graaide. Wat had ik ut smoar in, want stel je nou foar dat ik dy drumstòk fan Cesar Zuiderwijk wel fongen had. Ja dan had ik…Mar dêrover aansens nòch!
Genoech nòstalgy út de sesteger jaren, want fan sufer achteromsiën krije je allienech mar un ontsettend stieve nekken. Wat foarbij het dat het weest!
Popbunker
Wêr’t ik úteraard ny an foarbij gaan wil is de histoary fan de Popkelder. Mar ik doën dat ferrekte kort. Om nou te sêgen dat je der fleureger fan wurde at je de geskiedenis fan de Sneker Popkelder naleze sú besiden de waarheid weze. Nee, der past mar een woard bij, in onferfalst Snekers hyt ut: Pineharsesdosier!
Wie’t der ferlet fan het om over wat der de aflopen negen jaar allemaal ferkeard gaan is, ferwies ik graach naar ut world wide web. Dêr kanne je in geuren en kleuren leze wie wat wat mar nyt werom ferkeard deen het. Ik loof der namelek nyt in dat mênsen dwars teugen alles in bewust dingen ferkeard doën wille. Ut evech en altyd mar lekskoaie op de gemeente dit en de gemeente dat bin ik wel un bitsje klaar met.
Want wie is dat eigelek dé gemeente? Dat binne we tòch self? In de foarbereiding op dizze openingsmiddach hew ik sêgen en skriëve un kertierke om tafel sitten met de frijwillgers fan dizze prachtege Popkelder. Frijwillegers dy’t professioneel te werk gaan, dy’t helemaal gyn ferlet hewwe fan bittere galbakjespuiers en andere eekmiegers.
Foarútsien, dat is ut adagium fan Hille Stellingwerf en de andere bestuursleden fan Stichting Popkelder. En dat doën se nyt sonder fisy, dy is klip & klaar: “Popkelder Sneek ontwikkelt zich vanuit een cultureel maatschappelijke functie tot een kweekplaats voor nieuwe, creatieve kunst en cultuuruitingen met het accent op muziekbeoefening en daaraan gerelateerde culturele activiteiten.”
Dêr is gyn woard Snekers an, mar wel heel erg dúdelek. Is dat miskyn de reden dat ik fanmiddach un openingswoard tòt jum richte mach, dat fan dy ‘gerelateerde culturele activiteiten’? Ut sú sumar kanne.
Dizze Popkelder is en mach un ontmoetingsplak wurde dêr’t muzikanten met mekaar, tegare met anderen múzyk make, ideeën útwissele, eksperimenteare met nieuwe techniken en úteraard groepsdynamyk ervare magge. Hier op dit plaak doëne je ut met mekaar. Wat nou de jeugd fan teugenwoardech wil niks mear? Je mutte se wel de kaans en seker de rúmte biede en dat gebeurt hier letterlek in ut hartsje fan de stad. Sneek as brúzend sentrum fan de popkultuur. Dat stampe je nyt sumar even út de groan. Dat het tiid noadech. Mar weet jonge popmúzikanten jum, wij staan hier op ’e skouders fan al dy popbandsjes út ut ferleden.
Jum hewwe de sleutel in de haan om der wat moais fan te maken. Henk Batstra en Johan Dijkstra, behearders fan de Popkelder ik wêns hum tegare met ut bestuur en nyt te fergten Stichting Timpaan en Gemeente SWF un toekomst dêr’t múzyk in sit.
Opening
Fandaach 28 òktober is un memorabele dach foar de popkultuur fan Sneek, un dach om nyt te fergeten. Gyn Popbunker mar un Popkelder wurdt der fandaach offisjeel opend. Je súden ferwachte dat su’n offisjele opening deen wurdt deur iemand út de popscène, mar nee ut Stichtingsbestuur was lekker dwars en wú graach eentsje út de andere kulturele sektòr fan de stad.
Un ferteugenwoardeger fan ut skreven en orale woard. Ik fyn ut un groate ear om dy openingshandeling offisjeel te ferrichten. Mar hoe in de goedechheid doën je dat nou op un bitsje orizjinele manier. Un sleutel op un geelswart kussentsjes is feultste alledaags. Met un skear un geelswart lint deurknippe leek mij ok nyt futdaleks in anmerking te kommen foar de orizjinaliteitspriis.
En dan mut der nòch un link weze met de múzyk. Dêrom gaan ik tòch nòch even teruch naar de Golden Earring en ut drukstòkje fan Cesar Zuiderwijk. Ik had dat kleinoad fandaach overdrage willen an ut Stichtingsbestuur fan de Popkelder. Mar helaas ut liep toendertiid anders en wees nou earlek op un houtsje bite is fanself ok nyt alles. Dêrom bin ik bij un nasaten fan buurman Loadsje Poiesz weest.
En dêr hew ik un heel pakje drumsticks metkregen. Drumsticks dy’t je opete kanne en met ut overhandegen fan dizze drumsticks an Hille Stellingwerf ferklaar ik de Popkelder fan Sneek offisjeel foar opend! En nou hoop ik mar datstou gyn fegetariër bist, as ut wel su is dan geeftst de drumsticks mar deur, an de wethouwer befoarbeld!
* Fòlgens kenner Lieuwe Toorn, was ut nyt Cesar Zuiderwijk mar Sieb Warner! Ut sú sumar kanne, mar foar ut ferhaal doe’t ut der ferder nyt toe. Dy Warner het overigens mar un jaar bij de Golden Earring speuld, las ik.
28 òktober om 13:04
Gyn dach is der gelyk...
27 òktober om 19:08
De wondere weareld dy’t Marine hyt
Om nou te sêgen dat ik un saai leven hew, sú nyt helemaal met de werkelekheid overeen komme. Fandaach was ik tegare met Gerard van L. te gast bij de Koaninkleke Marine. Op útnoadeging fan, en nou doën ik ut even offisjeel, Staf Adjudant Onderofficier TD K.(Klaas) Uil, Chef der Equipage Maritieme Ondersteuning, stapten wij fanmòrren an board fan de Zr.Ms.Van Amstel un Nederlaans fregat fan de Karel Doormanklasse.
En om mar futdaleks met de spreekwoardeleke deur in hús te fallen ut wurdde un onfergeteleke beleveniis foar twee ant-militaristen. Ik dat oait un paar dagen op de Johannes Post Kaserne mar wurdde met A5 (=Algemeen ) naar hús stuurd en Gerard stemde selfs in syn jonge jaren PSP!
Fandaach mòchten wij dus un kijkje in de wondere weareld fan de Koaninkleke Marine nimme. Selden eentsje su fol passy over syn beroep praten hoard as Klaas Uil.
Jeuminikkus ut leek wel òf dizze Adjudant Onderofficier over syn hobby fertelde in un jargon fol fan afkòrtingen en faktermen. Mar beflogen, onfoarstelber!
De Marine is un folkomen andere weareld as dy fan burgerjonkjes su as Gerard en ik. Hier werke minsen dy’t samenwerking hooch in ut fandel hewwe. Ut is un dòrp op sich. Un high tech dòrp, dat dan wel. Ut fregat het un afmeting fan 122 bij 14 meter en bestaat út 154 kòppen. Dizze bemanning mut blyn op mekaar fertrouwe kanne. We hewwe ut hele fregat fan boven tòt onder, fan indrukwekkende masinekamer tòt kommandopost op de bruch siën. Foar techneuten ut paradys op aarde liekt mij, sufeul ferfijnde technyk.
Dat de taken fan de Koninkleke Marine de aflopen jaren feranderd is hoorden wij fan de bemanningsleden. Ut oppikken fan boatfluchtelingen gaat selfs dizze stoere kearels ( én frouwen! ) nyt in de kouwe klearen sitten. Mar der binne ok de noadege sterke fehalen dêr’t un burger met de oaren fan staat te klapperen.
Feul komfòrt is der nyt an board, mar ut is tòch mear as foldoënde om maanden met mekaar onderwech te weze. We kregen fandaach de gelegenheid om met te faren, om bútengaats te gaan. Uteraard mochten we ok anskúve toen de beroemde Blauwe Hap serveard wurdde: nasi met saté!
Wat hangen bliëft fan dizze dach is dat Klaas Uil en al dy andere bemanningsleden freeslek tròts binne op hun Marine. Fòlgens mij binne se der un bitsje met troud anders prate je nyt su liefdefol over je werk!
26 òktober om 17:39
Brúsend Berlin
Ich bin (k)ein Berliner! Noait docht dat ik nòch us over Berlin blogge sú. Hew nyt sufeul met Dútsers, mar de Berliners binne dúdelek anders, frijer. Ja, f’ral frijer! Overal in de stad foëlst nòch de frijheid, de befrijding na de fal fan de Mauer in 1989.
De restanten fan de Muur en dan bedoël ik nyt ut freeslek kommersjele Checkpoint Charlie, dêr’st un militêre pet op’e kòp doën machst foar un 3 euro-foto-momentsje, nee dan bedoël ik de East-Side Gallery.
Langs de Mühlenstrasse bij Ostbahnhof hadden de Oast-Berliners ut seldseme ‘genoegen’ de grens krekt su waar te nimmen as de westerlingen.
East-Side Gallery
Omdat hier de rivier de Spree de grens fòrmde, was men dwongen de Muur op de eigen oever te bouwen. Nadat ut DDR-regime op 9 november fallen was, namen de Oast-Berliners de gelegenheid waar om de hier sinloas wurden Muur te beskilderen, su as dat dêrfoar allienech in ut westen mogelek was.
Mear as 100 kunstenaars fereeuwegden sich op de 1,3 kilometer lange wand met politieke, poëtise, iroanise òf idealistise werken; un fantasyrike momentopname fan de stemming in de stad flak na de fal fan de Muur.
Uteraard hew ik ok un stukje stien, foar € 5 kocht fan een fan de groatste professionele Mauerspechten, Gerd Glanze, kocht. Of ut autentyk is? Dizze man had un ondernimmende geest en dat waardear ik wel.
Wat ik ok heel opfallend fon dat binne de bierdrinkende Berliners op straat. Der lope op un heel soad met un half literke bier aan de hals over de pleinen en straten. Gek fyn ik dat, mar de Berliners doën ut massaa. Ok indruk maakte un gigantys groate openluchtmerk in de buur fan de Muur.
Ut was dêr aflopen sundach onder ideale wearsomstandechheden smoardruk. De sfear laat sich ut bêst omskriëve as dy fan de jaren sestech in oans laan. Hippy-achtech dus. Stonnen ok jongelui met un bord dat je hun gratis ‘hugge’ konnen, foar ut goeie gefoël sa’k mar sêge. En un anloop dat se hadden! Fantasys. Ferder un slukje Whisky foar un euro en su’k sei un prachtege merk met un heel soad moai spul. Spreekt enòrm tòt myn ferbeelding.
Ferder falt op dat der in ut sentrum fan Berlin nòch altyd druk boud en ferboud wurdt. Hier en dêr liekt de stad wel op een groate bouput. Se wete dêr absolút wat anpakken is, gyn touplúzers dus!
Alle toeristise hoogtepunten binne ut bekieken ok mear as weard. Al bliëft de Dútse geskiedenis fan de twintigste eeuw úteraard wreed en skrinend. Je ontkomme der in Berlin nyt an. De swarte bladsiden fan ut Nazi-rezjym wurde in Berlin nyt onder ut kleed feegd. Indrukwekkend is ut gigantys groate Holocaust Memorial om mar us un foarbeeld te noemen. En ok in Berlin lêge strúkelstienen, krekt su as in Sneek.
Berlin is ok un hele hippe stad, met heel feul moaie en moderne winkels. Se wete wel wat smaak is dêr in de hoofdstad fan Dútslaan!
21 òktober om 17:40
Sneker in Berlin...
20 òktober om 16:09
Ut Rike Roomse Leven in 's Hertogenbosch
Dat ut in ut súden fan oans laan un bitsje bourgoundiser toegaat as hier bij oans in ut noarden, is wel dúdelek. De pracht & praal fan de Sint Jans-Katedraal is overweldegend en groat. Ut is ut kerklek kultureel erfgoëd fan Nederlaan, dêr't we tròts op weze magge.
De andere kant fan ut ferhaal is úteraard alle misstanden dy't der in de RK Kerk(en ok seker in wat nou de PKN kerken hyt!) weest hewwe en faak nòch binne.
Dinsdachavend saten we in un taksy en de sjauffeur moest blykber nyt un soad fan ut Rike Roomse Leven hewwe. Hij fon ut bisskoplek paleis 'een mysterieuze plek'. Wat der dan su mysterieus an was kon hij nyt dúdelek make. Wel dat der allemaal dure auto's foar de deur stopten en dat der 'duistere figuren' naar binnen gingen.
Foar un nuchtere Sneker met un fine achtergroan is ut betreden fan un winkel fol met wat ik dan mar Roomse Prullaria noem ok un openbaring. Ik hew mij dêr werklek de ogen útsiën! Wie koopt suks nou? Fòlgens de eigenaresse sit der nòch altyd un gouden handel in ut spul. Ik was hast sufer dat ik un beeldsje fan de Heilige Benedictus kocht had. Mar toen ik de pries hoarde ( € 139,00 !!) was ik wear gau bij't ferstaan.
Su'n winkel is krekt un RK sprookjestún, mar ik fon ut moai om der even om te sneupen. En wees nou earlek, ut levert moaie foto's op!
20 òktober om 12:52
‘De Frouljusslachterij’, wrâldpremjêre Teater Snits
Snits- Op 24, 25 en 26 novimber spilet toanielferiening Teater Snits yn it Theater oan de Westersingel de wrâldpremjêre fan it stik ‘De Frouljusslachterij’ fan Ilja Gort. It is in stik dat bewurke is troch Ilja Gort sels, makke fan syn eigen boek en de oersetting is fan Anja Steegstra. It stik stiet ûnder rezjy fan Theo Smedes. “Nea bang wêze foar manlju, froulju binne slimmer”. Dizze lijfspreuk wurdt troch fjouwer froulju yn in lyts Frânsk doarpke op bysûndere wiize krêft bijsetten. As de slachter fan it doarp stjert, nimme syn dochter en har ivich eameljende man de saak oer.
Dit is it begjin fan in rige dramatyske foarfallen, lugubere incidenten en romantyske misferstannen dy’t it libben yn it doarpke foargoed feroarje sille. Dit Roald Dahl-eftige ferhaal fertelt wat der bart as fjouwer froulju it rjocht yn eigen hân nimme!
Foar kaarten en fierdere ynfo: sjoch www.teatersnits.frl of de Facebooksite fan Teater Snits.
UPDATE
Anja Steegstra hat it stik net allinne oersetten, mar de bewurking is ek fan har! Eare wa't eare takomt!
19 òktober om 18:43
De ouwe Sint-Janskatedraal fan Den Bosch
Uteraard ok un besoek an de ouwe Sint - Janskatedraal fan Den Bosch brocht. Indrukwekkend interieur en eksterieur. Ja, ok luchtboochbeelden in un wònderleke klim bekeken in de stromende regen.
Dy Jeroen Bosch kon der wat fan!
19 òktober om 18:36
Bosche Bollen...
Kiek wij hewwe in Sneek ut slukje fan de Weduwe, mar dy lui út 's Hertogenbosch hewwe ok hun eijen autentike hearlekheid: De Bosche Bol! Un local hero met de naam Antoine hapte fanmòrren su even twee fan dy hearleke Bosche Bollen fut.
19 òktober om 18:30
Bourgoundys Brabaan
Eetcafé De Sluis in de buurt fan Lieshout, dêr't we op bedriëfsbesoek bij Bavaria waren, is un autentyk sjauffeurskafee. We waren dêr gistermòrren nòch mar amper an de koffy òf de fader fan de patron fan ut kafee toverde werklek un knoert fan un gehakbal tefoarskyn.
Peter tròk dêrna alle registers open...
De toan was setten en we beleefden dêr un wònderlek moai halfuurke in ut honderdjarech horeka etablissement.
19 òktober om 17:57
Update Bavaria
Lees ik krekt dat der fanmòrren un groate braan bij Bavaria weest het in een fan de silo's. Amper te loven...Mar ut is dus wel su.
LIESHOUT - Bij de Bavaria Brouwerij in Lieshout was er woensdagochtend rond half tien een kleine smeulbrand in de isolatie van de mouterij op de derde etage. De oorzaak van de brand ligt zeer waarschijnlijk in laswerkzaamheden die tot dinsdagavond duurden. Het betrof hier onderhoudswerk, aldus een woordvoerster van Bavaria. „Dinsdagavond om acht uur is er nog gecontroleerd en was er niets aan de hand. Woensdagochtend rook een medewerker iets en heeft onze eigen en de regiobrandweer opgeroepen.”
Doordat het vuur tussen twee muren woedde, kon de brandweer er moeilijk bij en was het lastig in te schatten hoe groot de brand is, zei een woordvoerder van de brandweer. De brandweer boorde gaten in de muren om bluswater naar binnen te laten lopen. De brandweer kreeg iets voor half tien in de ochtend een melding en rond elf uur had zij het vuur onder controle. Tegen het middaguur was de brandweer vertrokken. Het mout dat opgeslagen ligt in de mouttoren is volgens Bavaria niet aangetast door de brand. „De schade is gelukkig beperkt.”
Er gingen meerdere brandweerwagens naar toe. Ook de bedrijfsbrandweer van Bavaria werd ingezet. De productie van bier is niet in gevaar gekomen, aldus Bavaria.
Bron: Eindhovens Dagblad, 19-10-2016
19 òktober om 17:09
De 4 Sneker ambassadeurs bij de family Swinkels fan Bavaria
Onregelmatech regelmatech brenge Age, Kees, Peter en ik besoeken an familybedriëven. Diskear waren we in Lieshout bij de family Swinkels fan Bierbrouwerij Bavaria.
We binne dêr gister as echte Sneekambassadeurs as fòrsten ontfangen deur de direksy fan Bavaria. Tante Corry as ferteugenwoardegster fan de sesde generasy en Lambert as teugenwoardech direksylid fan de seuvende generasy Swinkels stelden ut sear op pries dat wij de reis fanút Sneek nommen hadden om hun bedriëf te besichtegen. 'Mijnheer Arnold, oud-procuratiehouder' fan Bavaria was ok útnoadegd om oans besoek nòch mear kasjet te geven.
Na un útgebreide lunch mochten wij achter de skermen fan dit familybedriëf siën. Ut is werklek gigantys om te siën hoe't dit familybedriëf in de loop fan de jaren groeid is. En nòch altyd groeiende is. Foarech bedroech de omset mar liefst €530.000.000!!
Un echt familybedriëf en dat sal ut ok altyd bliëve su fersekerde Lambert Swinkels oans. Heel opfallend, hast bij ut surrealistise om't af, binne de produksyhallen.
Surealistys deur de anwezechheid fan robots. Op de werkfloer lope in ferhouding mar un bitsje mênsen. Alles is fol automatys en de blikjes Bavaria-bier dy't bij dúzenden over de lopende banden foarbij komme dúzele je op't laatst foar de ogen. En alles is súkerskoan en maakt un wònderleke indruk.
Overal is foelbaar dat de family Swinkels ut stukje eigenaarsskap hooch in ut faandel staan het. Ut persononeel dat bij Bavaria, weareldwiid su'n 1600 werknimmers, straalt dat ok út.
Na un útgebreide rondleiding kwamen we wear teruch in ut prachtege Bavaria Café in ut sentrum fan Lieshout, dêr't wij de family Swinkels metbrochte kado's út Sneek anboaden. Soms hoeft pr foar je eigen stad nyt su ingewikkeld te wezen!
17 òktober om 15:32
Stilte
16 òktober om 17:59
Galerie/Atelier Skyldum in Winsum
Oud-fierljepper Pieter Bult hield de openingstoespraak
Fanmiddach bij de opening fan Galerie/Atelier Skyldum in Winsum weest. Dêr tussen Sneek, Bòlsert, Franeker en Liwwarden hewwe Jantsje & Cees (Kaspersma ) un sfearfolle plak kreëert òf su at se self sêge ‘een broedplaats voor kunst en cultuur’.
Nyt allienech om fan kunst te genieten, mar ok om self an de slach te gaan tidens un workshop. Un prachtech plak, sondermear. Wie’t mear info hewwe wil doët der goëd an om www.galerieskyldum.nl te raadplegen.
15 òktober om 11:10
Twintech liter ouwerwetse boanesoep as beloaning
Fandaach binne se wear onderwech, un ploech ouwe brommergekken dy’t ut leven lief hewwe. Op prachtege Kreidler’s, Puch’s en andere klassiekers fan un halve euw oud.
Fanmòrren begonnen se de dach met koffy en oranjekoek. Nyt met slachroom mar met krême, omdat ut su hoart. Ik was der bij toen se út de Eeltje Halbertsmastraat fertrokken.
Ut ultieme thúsgefoël brúsde mij deur de bealech, ik raakte der helemaal opgewonden fan. Nyt dat ik nou sufeul met brommers hew, want dat hew ik eigenlek helemaal nyt.
Mar dy kearels dy’t op dy brommers sitte dêr hew ik wel wat met, su deurleeft, su puur, su echt. De fryndskap in su’n ploech is onbetaalber, ik sach ut, ik rook ut. De Noarderhoekjonge in mij burrelde naar boven, ik sach dat ut goëd was. Ferrekte goëd.
Fandaach make de mannen un tòcht richting Kuinre, ete onderwech un bal gehakt, drinke koffy, fris òf tee. Later sal ut bier wel komme. Fertelle mekaar ferhalen en proeve gulsech fan ut leven, omdat ut nou nòch kan.
Fanavend at se na un moaie hèrstbrommerrit wear thúskomme het Sipke un groate pan met ouwerwetse boanesoep klaar staan. Gisteravend ston dy pan al op ut fuur, met moai wat flees der in. Dy pan met 20 liter boanesoep gaat skoan op, want fan brommerride krije je sin an eten.
‘As’t nocht hest, dan komst ok mar even meteten. Dou bist tòch un Noarderhoeker?!’
En tegare met Jopie & Henkie prate we gewoan deur wêr’t we 50 jaar leden bleven waren. Ik fersúp in un see fan nostalgy en der hange oalydampen in de Eeltje Halbertsmastraat.
Mar wa’t kan’t skele, myn haar sit fandaach ferrekte goëd!
14 òktober om 09:47
Fideopoëzyprojekt ‘It Font’ yn Museum Belvédère en Fries Museum
It wetter, de noardlike kust en de see binne de reade tried yn It Font, it meartalige fideopoëzyprojekt fan skriuwer-dichter Eeltsje Hettinga en fideokeunstner Lotte Middendorp.
Harren wurk is fanôf hjoed, 14 oktober, te sjen yn Museum Belvédère yn Oranjewâld. Ek it Fries Museum yn Ljouwert toant wurk út It Font, sij it mei oare 'films' as yn Museum Belvédère.
Yn It Font, in inisjatyf fan Eeltsje Hettinga, is poëzy op ynterdissiplinêre manier foarmjûn. Net earder waard Frysktalige poëzy op dizze manier yn musea presintearre. It fideopoëzijprojekt fan beide keunstners giet ein oktober mei nei de Frankfurter Buchmesse. De Australyske auteur en oersetter David Colmer tekene foar de Ingelske oersettingen.
• It Font - Museum Belvédère – 14 okt. t/m 18 des. • It Font - Fries Museum – 7 okt. t/m 30 okt.
13 òktober om 19:46
De Nieuwe Wegen van Jacques Monasch
Foto: Jeroen van der Kallen
Nieuwe wegen
Het gaat niet goed met links. Niet in Nederland, niet in Europa. Bij de PvdA liep het ledenaantal de afgelopen jaren terug van 55.000 naar 45.000 leden. De peilingen spreken boekdelen. Die neerwaartse spiraal moet doorbroken worden. Tijd voor nieuwe wegen. Nieuw elan, een moderne beweging, die krijg je door een serieus open debat te organiseren over de toekomst van je partij, over een duidelijke heldere koers, met herkenbare standpunten. Dat open debat was ook de belofte van het partijbestuur van de PvdA.
Er zou bij de PvdA een open lijsttrekkersverkiezing komen. Luisteren naar niet-leden, naar sympathisanten van buiten, niet alleen naar het partijkader waarvan er steeds minder is. Dat was de belofte die Hans Spekman deed bij zijn aantreden. Die belofte is vastgelegd in een uitspraak van het congres op 22 januari 2012. Het Congres van de PvdA, het hoogste orgaan in de PvdA, besloot, ik citeer, ‘dat niet-leden tegen een kleine vergoeding en het tekenen van een verklaring waarin zij hun sympathieën voor het gedachtegoed van de PvdA onderschrijven, een volwaardige stem kunnen uitbrengen’.
U kunt het nog steeds allemaal nalezen op de website van de PvdA.
Trots meldde het partijbestuur dat we als progressieve partij voorop lopen met een open lijsttrekkersverkiezing, men wees op het positieve effect bij andere partijen in andere landen. Het gebeurde de laatste jaren bij lokale PvdA afdelingen als Groningen en Zoetermeer, maar het partijbestuur weigert tot op de dag van vandaag deze uitspraak door te voeren voor de aanstaande landelijke verkiezingen. Zij legt haar eigen verkiezingsbelofte en de uitspraak van het congres naast zich neer.
Teleurgestelde leden, teleurgestelde kiezers die ons een warm hart toedragen krijgen geen kans meer van dit partijbestuur. Weg open debat. De blik wordt naar binnen gericht, met steeds minder leden. Maar het werd erger, de partijvoorzitter, de onafhankelijk scheidsrechter, sprak zijn voorkeur uit voor de huidige lijsttrekker. De matchfixing in de achterkamertjes was begonnen.
Wie verder kijkt, ziet dat de procedure om lijsttrekker te worden van de PvdA is ontworpen voor Diederik Samsom en Lodewijk Asscher. Wanhopig is men op zoek naar een vrouwelijke excuustruus. Veel vrouwen in de PvdA klagen over deze handelswijze. En natuurlijk bedanken zij. Want het komende verkiezingsprogramma is opgesteld onder toeziend oog van Diederik Samsom en Lodewijk Asscher. Het verkiezingsprogramma is daarmee hun programma. Hoezo eerlijke kans voor andere kandidaten?
De kandidatenlijst is straks de lijst van Diederik Samsom en Hans Spekman, zij lieten Kamerleden weten wie een kans heeft en wie niet. Het wordt nog gekker. De lijsttrekkersstrijd staat pas geagendeerd nadat het verkiezingsprogramma gesanctioneerd is door de drie heren. En dat terwijl de PvdA onder leiding van Samsom en Asscher en campagneleider Spekman naar een dramatisch dieptepunt is geleid, weggevaagd op lokaal en provinciaal niveau. Dat zijn geen nieuwe wegen, dat zijn doodlopende wegen.
Aan deze matchfixing, aan deze poppenkast moet een einde komen. Dit is wat de politiek lelijk maakt, mensen raken hun vertrouwen nog meer kwijt. Ze vragen zich af, worden we wel serieus genomen? Wie heeft het hier eigenlijk voor het zeggen? In de woorden van de aan Harvard verbonden hoogleraar Michael Sandel ’We zijn de controle kwijt geraakt, we weten niet meer door wie we geregeerd worden.’
Het moet anders. Het wordt tijd voor nieuwe wegen. Hier en in Europa. Mensen weer zeggenschap geven, elkaar serieus nemen. De menselijke maat centraal stellen. Het Europa van Brussel en Juncker heeft zijn langste tijd gehad. Ik ben voor een PvdA die een nieuw Europees verdrag nastreeft waarin de menselijke maat weer centraal staat en niet de belangen van het grote bedrijfsleven, ik wil een Europa dat zich niet meer bemoeit met onze sociale woningbouw.
De PvdA moet waarden als gelijkheid tussen man en vrouw weer serieus nemen. De PvdA moet zich fel keren tegen de lange arm uit het buitenland. Ik wil dat de PvdA recht doet aan asielzoekers die erkend zijn. Maar we kunnen alleen mensen opnemen die we ook echt hier een thuis kunnen bieden. Dat gaat voortdurend mis. We nemen voortaan pas mensen op na en in goed overleg met de omgeving waar ze komen te wonen. Het COA schiet daarin ernstig tekort.
Voor werkzekerheid moeten we opnieuw met het midden- en kleinbedrijf aan tafel in plaats van vast te houden aan wetten die goedwillende werkgevers in het mkb de stuipen op het lijf jagen. Het aannemen van vaste krachten is inmiddels meer uitzondering dan regel geworden.
Het wordt tijd voor een PvdA die de morele en fysieke grenzen van de welvaartsstaat bewaakt. We zullen economische immigratie aan de grenzen moeten stoppen zodat we eerst de gevolgen van robotisering en onze hardnekkige werkeloosheid hier oplossen.
De PvdA moet staan voor een justitie- en defensiebeleid dat ons daadwerkelijk beschermt en dat korte metten maakt met het falen en onvermogen van de VVD op dit terrein.
Ik wil strijden voor het invoeren van bindende referenda zodat we het democratisch debat en de betrokkenheid versterken en kiezers weer een echte stem geven in ons land. We moeten ons inzetten voor grote investeringen in onze economie en samenleving en daarvoor ons niet meer laten ringeloren door Europees begrotingsbeleid. Hoogste tijd dat de energierekening van mensen naar beneden gaat door grote investeringen in de bestaande woningvoorraad.
Ik wil strijden tegen de grootschaligheid in het onderwijs, de politie en de zorg die tot meer ongelijkheid, meer onveiligheid, minder zeggenschap op de werkvloer en tot slechtere prestaties heeft geleid. Ook hier, de menselijke maat centraal. Zeggenschap teruggeven aan de mensen die in de publieke sector werken.
Ik vind dat de uitslag van het Oekraïne referendum gerespecteerd moet worden. Als enige van de PvdA fractie stemde ik voor de motie die het kabinet opriep de uitslag direct te respecteren en dit in Brussel kenbaar te maken.
In tegenstelling tot de linkse elite maak ik me geen zorgen over boze laag opgeleide blanke mannen. Waar ik me zorgen over maak zijn hoogopgeleide oude blanke mannen die in Nieuwspoort als lobbyist of als voorzitter van een branche-organisatie of als lid van een Raad van Toezicht of commissaris ergens in Nederland zich dik betaald verzetten tegen noodzakelijke veranderingen in het onderwijs, de zorg of bij woningcorporaties.
Ik wil een herkenbare PvdA die staat voor haar normen en waarden, die morele en fysieke grenzen trekt. Een PvdA die zich niet verliest in Haagse bestuurlijke processen, geen PvdA die toekijkt terwijl opgetreden moet worden in onder meer onze verpleeghuizen. Het is tijd voor nieuwe wegen. Voor ons land, voor de PvdA.
Eerder besloot ik af te zien van mijn kandidaatstelling voor de Tweede Kamer. Maar deze matchfixing en geslotenheid in de partij waarvan ik vanaf mijn zestiende lid ben, is niet langer aan te zien. Ik wil een open en eerlijk debat. Ik zal mij melden als kandidaat voor het lijsttrekkerschap van de PvdA.
Nieuwe wegen. Ik verheug me op een eerlijke lijsttrekkersverkiezing. Mijn inzet schetste ik zojuist. En ik zal die de komende tijd verder toelichten.
Ik verwacht van het partijbestuur dat alle kandidaten een eerlijke kans krijgen, geen matchfixing, geen poppenkast met twee bevoorrechte kandidaten die verantwoordelijk waren voor het beleid in de afgelopen vier jaar. Ik verwacht van het partijbestuur dat zij alsnog haar belofte en de congresuitspraak waarmaakt dat sympathisanten als niet-leden mee kunnen stemmen; dat mij bij winst als lijsttrekker de kans wordt geboden om het verkiezingsprogramma aan te passen op basis van mijn inzet bij de lijsttrekkersstrijd en dat ik als lijsttrekker invloed heb op het team dat straks op de lijst voor de Tweede Kamer zal komen. Samsom en Asscher hebben dat recht, dat recht zal ook moeten worden verleend aan andere kandidaten die aan deze verkiezing meedoen.
Partijbestuur van de PvdA, stop de matchfixing, hou op met deze poppenkast, hou je aan je afspraken, gooi de partij open, kies voor een echt debat, geef elke kandidaat dezelfde rechten en kansen. Ik zal me melden. Het is tijd voor nieuwe wegen.
Ik dank u wel.
Jacques Monasch.
13 òktober om 17:47
Dit is dach…
Dit is de dach dat Jacques Monasch sich kandidaat stelde as PvdA-lijsttrekker, nadat hij op 31 maart j.l. nòch ferklaarde sich nyt mear te kandidearen foar ut Tweede Kamerlidmaatskap namens de PvdA. Niks is feranderleker as un mins.
Kòrt nadat Monasch syn kandidatuur bekend maakt had, kwam minister Asscher ok met ut nieuws dat hij lijstrekker wurde wil fan de PvdA. Wurdt ferfòlgd!
Dit is ok de dach dat ik wear un moaie nieuwe kreatieve skepping onder ogen kreech. Mar as un echte politikus mach ik der ferder nòch niks over públiseare. Mar ik bin angenaam ferrast!
En ondertussen binne Nelleke Mulder cs druk bezech met 'NM Eyewear brillen en meer' an de Rienck Bockemakade. Hé, dy twee staan tegare op un foto tidens un Gesprek fan sneek.
Ut sú aardech weze at Monasch ok op dy beslissing teruchkomme sú...
12 òktober om 12:55
Jantje E. Bazuin presenteert boek over Joods Duitse filosofe Edith Stein
Sneek- Voor een select gezelschap heeft auteur Jantje E. Bazuin (87) vanmorgen bij Boekhandel van der Velde het eerste exemplaar van haar nieuwste boek ‘Edith Stein- Een leven vol hartstocht’ aangeboden aan Uzi Hagaï.
Niets is toeval, maar toch wel heel bijzonder dat juist vandaag op Jom Kippoer, de Dag van Vergeving, het boek over Edith Stein gepresenteerd werd en dat de 12de oktober ook nog eens de geboortedag van Edith Stein was. ‘Wat jou toevalt van hogerhand’, dat geloof ik”, aldus Bazuin om te vervolgen met ‘ergens in het heelal zit er iemand een ongelofelijk geintje uit te halen.’
De reden om het eerste exemplaar aan Uzi Hagï ( ‘de moderne frisse Friese jonge Jood’, volgens Bazuin) uit te reiken, is dat hij degene is geweest die mevrouw Bazuin zo’n tien jaar geleden op weg geholpen heeft met het boekproject.
Nadat mevrouw Bazuin het eerste gedeelte uit het boek, verschenen bij Uitgeverij Aspect, had voorgelezen vertelde zij over het leven van Edith Stein.
Na de boekpresentatie kreeg Hagaï een eerste exemplaar en vertelde hij op zijn beurt over de collectie van de Fuks-Bibliotheek. Als voorbeeld had de conservator een prachtig uitgevoerd gebedenboek meegenomen.
Het boek is o.a. verkrijgbaar bij Boekhandel van der Velde.
11 òktober om 17:38
Programma Theater Sneek
Peter Pannekoek met Zacht van binnen
Vorig jaar was zijn eerste avondvullende theatervoorstelling ‘Zacht van binnen’ in een mum van tijd uitverkocht. Theaters, publiek en pers waren enthousiast en daarom zal Peter Pannekoek, bekend van De Wereld Draait Door, nog één seizoen langs de theaters gaan. ‘Zacht van binnen’ is een mix van comedy en theatrale vertelling. Het vertelt over angst en hoe angst het leven van de mens regeert. Maar wees niet bang. Het wordt een fantastische avond.
The Analogues met Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band met wereldpremière in Sneek!
Na het succes van hun vorige programma ‘Magical Mystery Tour’ brengen The Analogues nu een show rond het album ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. ‘Sgt Pepper’ werd uitgebracht op 1 juni 1967 en wordt algemeen beschouwd als een van de belangrijkste albums uit de popgeschiedenis. The Analogues zien net als bij ‘Magical Mystery Tour’ geen detail over het hoofd. Ze spelen het gehele album, van de eerste tot de laatste noot, analoog en authentiek, met strijkers en blazers en alle vintage instrumenten die The Beatles gebruikten. Een ongeëvenaarde live beleving van dit magistrale meesterwerk.
Alfons wordt geplaagd op het schoolplein. Hij mag niet meespelen met de anderen omdat ze zijn kleren niet ‘hip’ genoeg vinden. Verdrietig fantaseert hij dat hij alles heeft wat hij maar kan bedenken en opeens is hij keizer! Hij heeft alles: een groot paleis, vrienden, personeel en geld genoeg om alle kleren te kopen die hij maar wil! Maar maakt dit hem wel gelukkig? Een voorstelling met humor voor jong en oud! De voorstelling kreeg van de Theaterkrant het maximale aantal van vijf sterren!
Het Groot niet te vermijden met Shave, Rattle and Roll Zijn het gladde jongens? Ja, maar ze kunnen ook prikkelen! Al meer dan 25 jaar staat Het Groot voor humor, goede muziek, theater en muzikale grappen. Messcherp of met een baard…
In razende vaart wisselen de scènes elkaar af en schiet u vanuit ontroering in de slappe lach. Louis, Chris, Peter, Jochem en Sjoerd gaan nog steeds geen instrument of genre uit de weg, en weten ieder publiek uit de stoelen te spelen. ‘Shave, Rattle and Roll’ is feelgood muziektheater: een goodiebag met voor ieder wat wils. Ervaar het zelf!
Tije mei graach bûten by de buorlju op de pleats boartsje.
Mar no moat er ferhúzje nei de stêd en dêr sjocht er bot tsjinoan.
Soed er dêr wol freonen krije? En hoe soe it op skoalle gean?
Yn ʾe stêd krijt Tije in hiel bysûndere freon, mar oft dat helpt...
In boek foar bern fan 6 – 9 jier oer in plakje fine yn in nije omjouwing.
Mei prachtige yllustraasjes fan de skriuwster sels.
Skriuwster: Mirjam van Houten
ISBN : 9789492176271
Utjouwerij Afûk
96 siden, hard cover
9 òktober om 18:16
JEANStheatershow aangename verrassing op de zondagmiddag
Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken ( waarom eigenlijk niet? ) en ik aanvaardde de uitnodiging als Vriend van Theater Sneek dan ook beleefd om de JEANStheatershow vanmiddag bij te wonen. Met mij waren er nog ruim 400 bezoekers die blijkbaar op de uitnodiging waren in gegaan. Na de voorstelling van gisteravond, binnen 24 uur opnieuw in Theater Sneek.
“Laat je verrassen en ga gewoon achterover leunen in het fondant dat entertainment heet’, was een advies dat ik van een goede bekende meekreeg.
Daar kwam dus niets van in, een wervelende show van jong en met name veelzijdig theatertalent werd voorgeschoteld. In een duizelingwekkend tempo, inderdaad magic! De Jeans-formule bestaat al meer dan een kwarteeuw en heeft als uitgangspunt dat jong theatertalent de kans moet krijgen zich te presenteren.
Het twaalftal dat ik vanmiddag zag en hoorde heeft absoluut talent, wat heet. Van deze twaalf jonge mensen gaan er zeker geen dertien in een dozijn. Het was allemaal heel toegankelijk, prima performances en zangkwaliteit die er mag zijn. Niet alles wat er vanmiddag gezongen werd is ‘my cup of tea’, maar breed was het repertoire in ieder geval wel.
Bijzonder fraai vond ik de grote verscheidenheid aan kostuums die door de spelers gedragen werd en keer op keer in razend tempo verwisseld. Als Jeans een leerschool is, dan zijn de talenten die ik vanmiddag zag zeker geslaagd. Ze bezorgden mij een onverwacht mooie theatermiddag!
9 òktober om 10:59
Elvis never left the building met Frédérique Spigt & Annet Malherbe
Een typisch gevalletje van ‘wat de boer niet kent, dat eet hij niet?’ Het Oktoberfest van Fons & Jeroen op ut Flexaterrein? Of simpelweg eens een avond lekker bankhangen? Geen flauw benul wat de reden is, maar Theater Sneek was gisteravond met maar 160 toechouwers zeer matig gevuld. En dat verdienen Frédérique Spigt & Annet Malherbe absoluut niet met hun wervelende en opzwepende ode aan The King of Rock ’n Rol Elvis Presley.
Het duo imiteert Elvis niet, het brengt gewoon ( nou ja, gewoon…) een (h)eerlijke hommage aan The King. Annet Malherbe, een bekend actrice zingt en drumt (!) verrassend goed en Spigt is zo gek als een deur, maar het is wel heel plezierig om naar haar te zien en te luisteren. Al gebied de eerlijkheid te schrijven dat het geluid, zeker voor de pauze, niet altijd even goed was. Zeker bij de gesproken teksten was Frédérique moeilijk te verstaan.
De achtergrondprojecties ( de voorstelling begint met beelden van de begrafenisstoet van Preseley in Memphis) ondersteunen op een onderhoudende manier deze bijzonder muzikale voorstelling.
Annemarie wist de voorstelling op waarde te schatten!
Het publiek ging gisteravond helemaal uit zijn dak, geen wonder door het aanstekelijke entertainment dat Spigt & Malherbe met een fantastische Elvis coverband.
De handrem ging er gisteravond helemaal af en de echte Elvis liefhebbers waren dan ook dik tevreden over deze voorstelling. Kort samengevat, een indrukwekkend eerbetoon aan het ’s werelds grootste rockicoon ever! Deze voorstelling verdient veel meer publiek dan gisteravond het geval in Sneek was. Op 14 oktober a.s. is de theatervoorstelling opnieuw te bewonderen in het Posthuistheater van Heerenveen.
9 òktober om 10:23
ONS-TV: ONS Boso Sneek - svv Scheveningen
8 òktober om 18:03
Sneu en geflatteerd verlies ONS Boso Sneek tegen SVV Scheveningen
Sneek- Het kantelpunt in de wedstrijd O.N.S. Boso Sneek – SVV Scheveningen was zondemeer de 64ste minuut. Toen maakte Scheveningenspits Tim Peters een vieze overtreding op Rein Werumeus Buning, die vervolgens met een forse hoofdwond het veld moest verlaten. Peters kwam er met een gele kaart genadig af, waar rood zeker terecht was geweest.
ONS was na het gedwongen afscheid van Werumeus Buning even de kluts kwijt. Scheveningen profiteerde optimaal en professioneel door twee keer te scoren. Eerst was het notabene dezelfde Peters die de 0-1 via een scrimmage scoorde en twee minuten voor het verstrijken van de officiële speeltijd maakte Rensy Barradas aan alle oranje illusies een einde door 0-2 te scoren. Een geflatteerde overwinning voor de Schollenkoppen.
In de eerste helft viel er maar bar weinig te beleven op het Zuidersportpark, een matig en stroperig duel met geen kansen voor beide ploegen. Veel lange ballen en weinig voetbal ondanks alle goede bedoelingen.
De tweede helft daarentegen was nog maar amper twee minuten oud of ONS kreeg een enorme kans. Renco van Eeken kreeg de bal van Yumé Ramos, schoot de bal in de korte hoek, maar Scheveningenkeeper Jesper Leerdam zat er nog net aan en via de binnenkant paal rolde het leer weer uit het doelgebied. Het had de openingstreffer moeten zijn. Het had daarna waarschijnlijk een andere wedstrijd geworden.
Het mocht niet zo zijn en ONS moet zijn wonden likken. Drie keer op rij verliezen en de Snekers zijn met negen uit negen terug te vinden op de 14de plaats in de derde divisie.Volgende week wacht de wedstrijd tegen Jong Almere City FC, die drie puntjes minder hebben dan ONS. De bvo uit Almere kreeg een punt aftrek na het onrechtmatig opstellen van een speler eerder in de competitie.
7 òktober om 18:18
Josse de Haan: ‘Kinst sizze dat literatuer myn libben is en myn libben literatuer…’
Bovenstaande skreef ik in ut jaar 2000 boven un interview dat ik met auteur Josse de Haan had. Foar wie ut naleze wil, ut staat in ut Frysk literêre tydskrift Trotwaer, jaargang 32. En anders is ut ok wel te finen op www.dbnl.orga
Ondertussen binne we 16 jaar ferder en Josse de Haan skriëft en públiseart nòch altyd prachtech en belangryk werk. Of syn werk ok altyd op waarde skatten wurdt in Fryslaan fraach ik mij wel us af.At ik siën hoe’n bitsje andacht foar De Haan syn werk in de Nieuwe Encyclopedie van Friesland staat, seker in fergeliking met ut werk fan un Trinus Riemersma, dan weet ik ut antwoard wel…
Alpita de Jong maakt ut in 2010 helemaal belachelek at se in opdracht fan Tresoar in un inleiding over 10 jaar proaza, wêr’t De Haan mar liefst 800 pagina’s in boekdruk públisearde, de auteur nyt eens noemde. En in ut werk fan De Jong, ‘Fries Stamboek/500 jaar Fries proza’ komme je de naam fan Josse de Haan dan ok nyt teugen.
Foarege maand kwam De Haan syn 35ste (!!) boekpúblikasy út bij Uitgeverij Elikser in Liwwarden: ‘Reade snie en Swarte hagelstiennen- monolooch fan in frou yn 17 dagen’. In 2017 komt der nòch un kòrte novelle fan de in Hendaye-sur-Mer ( Fraans Baskelaan ) woanende skriëver út. En in ’18 òf ’19, su is ut plan, sal un laatste groate autofiksjonele roman fan Josse de Haan ferskine. De werktitel foar dy roman is ‘Winter oan see mei myn Helena’s’.
Hierboven un afbeelding fan ut omslach ‘Reade en Swarte Hagelstiennen’, maakt deur Evelien Veenstra.
Onderan dit dachboekstukje de tekst dy’t op de achterkant fan de novelle te lezen staat.
6 òktober om 19:10
Jillert & Ytje: Minsen dy't wat te fertellen hewwe
Ik mach graach lústere naar minsen dy't werklek wat te fertellen hewwe, dingen dy't der dus echt toe doën.
Aflopen 24 uur kon ik myn hart mar wear ophale. Gisteravend bij Jillert (61) en fanmòrren bij Ytje (30). Beiden ferstaan de kunst fan ut fertellen.
Jillert het al un hele karriere achter de ruch mar staat nòch folop in het leven. Ytje staat an ut begin fan har loopbaan en sit fol met plannen. Beide houwe fan minsen, da's dúdelek.
Moai dat ik hun ferhalen opskriëve mach, dan hewwe jum der later ok nòch wat an. Want ik laat ut wel leze...!
6 òktober om 09:20
Nationaal Integratiediner
Sneek - Donderdag 13 oktober a.s. wordt op een zevental locaties in Súdwest Fryslân het Nationaal Integratiediner in praktijk gebracht. Ook de locatie Wommels van de CSG Bogerman sluit hierbij aan. Een drietal scholen, een kerkelijk platform en drie maatschappelijke instellingen, waaronder de bibliotheek, organiseren op heel diverse manieren ontmoetingen tussen allochtone en autochtone inwoners. Eten staat daarbij centraal.
Het Nationaal Integratiediner is een jaarlijkse landelijke manifestatie waarbij kennismaking en ontmoeting tussen de verschillende culturen centraal staat. Lekker eten is de basis, maar de achterliggende gedachte is groter.
Eten en koken spelen in elke cultuur een belangrijke rol. Verschillen tussen mensen leiden tot verschillende inzichten en ideeën. Nieuwe ideeën leiden tot verbeteringen. Daar heeft iedereen baat bij. Het Nationaal Integratiediner wil onze maatschappij beter maken: niet polariseren, maar samenwerken. De succesformule luidt dan ook: Het verbinden van mensen + het vieren van verschillen = het benutten van kansen.
Plaatsen waar het diner is:
CSG Bogerman, afdeling vmbo, in Sneek organiseert tussen de middag een lunch.
RSG Magister Alvinus in Sneek organiseert van 09.00 tot 10.30 uur het samen maken van gerechtjes/hapjes in lokaal 43. In de ochtendpauze worden de hapjes uitgedeeld.
CSG Bogerman in Wommels organiseert van 10.30 tot 11.30 uur een brunch.
Perron 2, Ylostinslaan 1 in IJlst, organiseert van 15.30 – 17.30 uur een integratiemaaltijd.
Het platform Kerk en Vluchteling van de gezamenlijke kerken in Sneek organiseert omstreeks 19.00 uur een maaltijd in het Martinushuis van de Katholieke Kerk, Harinxmakade 12 in Sneek.
Poort 20, Oude Koemarkt 20 in Sneek, organiseert een maaltijd met diverse gerechten.
De bibliotheek van Sneek organiseert omstreeks 15.00 uur een hapjesmiddag.
5 òktober om 18:22
Still going strong
"Toen frontman John Sheahan in 2012 aankondigde te stoppen met The Dubliners, besloten de overige bandleden samen door te gaan onder de naam The Dublin Legends, om de traditie van Ierse folkmuziek voort te zetten. The Dublin Legends zetten de zegetocht van de grondleggers van de Ierse folk vol passie voort.
In januari brachten The Dublin Legends hun nieuwe CD ‘Live in Vienna’ uit. Een zegen voor de immense schare fans die The Dubliners door de decennia heen met hun zinderende theatertours in ons land hebben opgebouwd. Namen verdwijnen, maar de legende blijft.
Sean Cannon, Eamonn Campbell, Gerry O’Connor en Paul Watchcorn zijn allemaal legendes in de Ierse folkmuziek en weten hoe ze de harten van hun publiek moeten veroveren. Als iconen van het Ierse levenslied zingen ze vol overgave over drank, vrouwen, gelukkige en ongelukkige liefdes. Nog altijd vol vuur en vol enthousiasme!"
En ik was der gisteravend bij in de Oosterpoort fan Groaningen, tegare met frynden mochten we selfs back-stage!
tHENKs mannen!!
4 òktober om 16:49
Lenette van Dongen met Tegenwind in Theater Sneek
Na dertig jaar lust en last, mode en meningen, gezellige drukte en onverdraagzaamheid verlaat Lenette huis en haard in de Grote Stad om in een Dorp dicht bij Zee haar rust te vinden. Terug naar de Natuur. Maar is de natuur wel die beloofde rustbrenger…? Vindt ze haar ZEN? Of houdt ze haar ZODEMIETER OP? Cabaret // do 13 oktober 2016 // 20.15 uur // €24,00 // Tüöttenzaal, Westersingel 28 // Theater Sneek // www.theatersneek.nl // 0515 430 580
Huub Stapel, Cyriel Guds e.a. met Intouchables
Intouchables veroverde in 2011 de harten van talloze bioscoopbezoekers. Alleen al in Nederland zagen meer dan 1,2 miljoen mensen de film. Wereldwijd is deze tragikomedie de best bekeken Franse film ooit. Het waargebeurde verhaal van de vriendschap tussen de geheel verlamde miljonair Philippe en de uit de banlieues afkomstige ex-gedetineerde Driss.
Huub Stapel speelt Philippe. Cyriel Guds, die nu nog op de toneelschool in Maastricht zit, speelt Driss. De gelauwerde acteur en het ontluikend talent samen op de planken. Dick van den Heuvel en Peter de Baan schrijven het script en de Baan regisseert het ook.
Vanaf oktober 2016 gaat de muziektheatervoorstelling Hula Blues op tournee. John Buijsman, nazaat van de beroemde Kilima Hawaiians brengt een familiekroniek over een boeiende muzikale geschiedenis ten tonele. Want hoe wordt een jongen van Katendrecht ereburger van Honolulu? En hoe wist een groep autochtone Nederlanders in de jaren ’30 wereldberoemd te worden én te blijven met wat nu wereldmuziek heet, maar toen nog niet eens een naam had? Aanleiding voor Buijsman om Hula Blues te maken was de toevallige vondst van een schat aan archiefmateriaal over de Kilima Hawaiians met daarin onder andere films, grammofoonplaten, foto’s, ansichtkaarten en kleding.
Sneek - Het gonsde al enige tijd in de stad, maar de voetbalverenigingen ONS Boso Sneek en SWZ Boso Sneek onderzoeken momenteel daadwerkelijk of een nauwere samenwerking mogelijk is.
Vandaag hebben beide clubs een enquête op de clubsites gezet waarop leden hun mening kunnen geven aan de hand van een aantal stellingen. De beide Businessclubs van de Sneker amateurtoppers werken inmiddels naar beider tevredenheid samen.
Met de enquête hopen beide besturen de meningen te peilen over zaken als ( gedeeltelijke) samenwerking in de jeugd, vrijwilligersbeleid, accommodaties en selectieteams in de senioren,. In de loop van november zal de uitkomst intern door beide besturen worden beoordeeld waarna, bij een positief resultaat, een algemene ledenvergadering zal worden belegd om definitieve vervolgstappen aan de leden voor te leggen.
3 òktober om 19:16
Nog een aantal kaarten beschikbaar voor De Verleiders
Er zijn nog een beperkt aantal kaarten beschikbaar voor De Verleiders van woensdag a.s. in Theater Sneek.
Na het laatste succesvolle deel Door de bank genomen is dit het onvermijdelijke vierde deel in de glorieuze reeks van DE VERLEIDERS-voorstellingen. In Slikken en stikken geven DE VERLEIDERS een second opinion over ons zorgstelsel.
Over patenten, onbetaalbare medicijnen, draaideurpatiënten, prijsafspraken, faillissementen van ziekenhuizen en miljardenwinsten van verzekeraars en farmaceuten. Maar ook over de mens, die steeds ouder wil worden en zich daarmee uitlevert aan deze zorg-maffiosi. Binnenkort geven we al 30 procent van ons bruto binnenlands product uit aan de medische sector voor het leveren van een gevecht dat niet te winnen is. We gaan namelijk allemaal dood. Punt. Uit.
Kortom: dit wordt een pijnlijke avond. Heel pijnlijk. DE VERLEIDERS zijn terug met een voorstelling zonder verdoving.
Zie voor meer info op de site www.theatersneek.nl of op de FB-pagina van Theater Sneek.
3 òktober om 19:09
Ok Piet Hettinga het feul te fertellen
Sommige minsen fertelle ut meast tussen de regels in. Su’n man is Piet Hettinga út Heech ok. Ik was fanmiddach bij um in syn werkplaats op It Eilân. Al wear un bysònder mins wêr’t ik met prate mocht om der achter te kommen wie’t de mins Piet Hettinga is. Ok syn ferhaal teken ik op foar de papieren GrootSneek, dy’t an ut end fan dizze maand útkomme sal.
Kear op kear lukt ut wear om met boeiende minsen te praten en f’ral te lústern wat se te fertellen hewwe. Ut ferfeelt mij noait om al dy ferhalen an ut papier toe te fertrouwen. Hoe deurleefder, hoe moaier ik ut fyn.
Dizze Piet fertelde dat hij as achttienjarege jonge hast ferdronken was tidens un skaatstòcht op ut Yselmeer en dat….
Nee, mear wil ik hier nou nòch nyt kwyt over wat Piet mij toefertroude! Su’k sei end òktober in de analoge GrootSneek!
2 òktober om 20:01
Bitsje foetbalferstaan...
Fandaach hearlek rustege sundach had. Nòch even nageniete fan aflopen week. Gisteravend wear lekker wedstryd op de tribúne fan ut Abe Lenstra Stadion siën. Seldsem onnoazel hoe't PSV met frie trappen omgaat. At ut nou op 11 meter òf 5 meter is, ut is súver lachwekkend.
Ik skoat gisteravend bovenstaande foto! Fyn um self wel illústratyf foar de wedstryd.
1 òktober om 18:42
Dizze stad brúst & leeft!
Un enòrme open deur intrappe: Ut is mar 1 x in ut jaar Sneekweek! Mar su langsamerhaan begin ik hier an te twifelen...
Der is fergemy elk weekend wel wat te doën in dizze brúzende stad. Púre reklame foar de stad fandaach met dizze Sneeker Dweildag. Organisasy: un dikke fette plúm!! Ut was wear grandioas. Allienech mar lòf hoard fan de kapellen en bands fan búten Sneek!
En dat de Utlopers opnieuw winne? Ik fyn ut bêst! Hew absolút gyn foarkeur foar welk òrkest dan ok. Ik bin as de doad foar Giethoornse toestannen, at jum begripe wat ik bedoël!
1 òktober om 11:42
Bij Sara Kroos overwint de hilaritas
Gisteravond voor het eerst bij Sara Kroos op bezoek geweest. Of was het nu net andersom? In ieder geval een kostelijk mooie en vooral ontroerende theatervoorstelling van vakvrouw Kroos meegemaakt. Nee, ik heb geen koffie gehad, want er was iets niet in orde met het koffiezetapparaat en zo.
Sara Kroos is een unieke vrouw, zoals ieder mens uniek is, maar Sara is net even unieker als de doorsnee ( ‘die is er niet…’) Nederlandse vrouw. Vlak voor de voorstelling vroeg ik mij luidop af hoe het mogelijk is dat zij keer op keer volle zalen trekt.
Na afloop van ‘Doorgefokt’, weet ik het antwoord op mijn vraag: Sara Kroos is een rasverteller, die open en eerlijk haar eigen verhalen vertelt en 'de menselijke systeemfouten' onbarmhartig blootlegt.
Identificeren vind ik altijd heel belangrijk in verhalen. Bij Sara Kroos kwam ik gisteravond behoorlijk aan mijn trekken, zeker als het over haar en ook mijn gereformeerde achtergrond gaat. Ik voelde exact aan wat zij bedoelde met de gereformeerde harde stoel. Je afkomst nooit verloochenen, maar wel met veel zelfspot in de spiegel kijken. Ik heb de schurft aan mensen die keer op keer cliché grappen over dé gereformeerden maken. Dé gereformeerden bestaan helemaal niet. De humor van Sara Kroos over het gereformeerde volksdeel vind ik wel mooi en oh zo herkenbaar. Kroos maakt grappen van binnen uit, zij weet precies waar de gevoeligheden liggen. Een gereformeerde stoel is inderdaad hard want ‘stel je eens voor wanneer wij hier op aarde al teveel zouden genieten’. Sara Kroos weet waar ze het over heeft!
Sara Kroos noemt de dingen bij de naam, keihard, confronterend en zo nu en dan behoorlijk vunzig waarbij er blijkbaar veel herkenning is, gezien de reacties in de zaal. Als superhetero gunt ze mij een kijkje in de lesbische slaapkamer, uiteraard met veel humor. En dat is wat Sara Kroos doet in ‘Doorgefokt’, met hilaritas persoonlijke verhalen vertellen.
Een week na de Samenloop voor Hoop hier in Sneek, komt de confrontatie met borstkanker keihard binnen als ze over het litteken van haar moeder vertelt. ‘Dat je stuk bent, betekent niet dat het niet meer doet!’ Baffff!!! Zo’n zin komt binnen. De kwetsbare mens in de slaapkamer die naar vroeger ruikt, het benzinestation met het huisje van satan. En Sara vertelt maar en vertelt maar, 100 minuten achterelkaar houdt zij mij een spiegel voor en is er de herkenning. Bij haar zijn het de depressies en opvallende kuiten die ze van haar vader meekreeg. Bij mij is het een knoert van een litteken dat verticaal over mijn borst zit. Sara Kroos durft zich kwetsbaar op te stellen en dat maakt haar juist zo sterk.
Het menselijk lijden, met de museumattributen als metafoor voor dat menselijk lijden en tekort op het podium, bestrijden met keiharde én zachte humor dat is wat Sara Kroos doet. Ik hou ervan!